Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
سه-شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۰ برابر با  ۰۱ نوامبر ۲۰۱۱
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :سه-شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۰  برابر با ۰۱ نوامبر ۲۰۱۱

 

 

زنان افغانی در انتظار اعدام

 

پریسا آزادیان

 

در قانون جزایی افغانستان جایی برای تخفیف جرم زنانی که بدلیل واکنش در مقابل خشونت همسرانشان وادار به همسر کشی میشوند وجود ندارد.  بر اساس آمار وزارت دادگستری در حال حاضر پنج زن افغانی در انتظار اجرای حکم اعدام بسر میبرند. "لیان گوچر" خبرنگار روزنامه ایندپندنت از وضعیت سه زن افغانی که هم اکنون در انتظار مرگ  بسر میبرند گزارش میدهد. 

 

هر سه آنها در اعتراض  به حکم ناعادلانه و سیستم قضایی فاسد افغانستان که باعث زندانی شدن آنها درکمال بی توجهی به سرنوشتشان برای سالهای متوالی شده دست به اعتصاب غذا زده اند.  تقاضای آنها برای تجدید نظر در حکمشان سالهاست که بدون نتیجه مانده است. 

 

"گل گونچا" 57ساله  با همسر خشن و متجاوزش سالها بود که کنار آمده بود. شوهر وی یک دختر هفت ساله شان را پس از تجاوز به  عقد مردی پیر درآورد. او دختر دو ساله و نیمه شان را به قیمت 2500 پوند به فروش رساند و در تلاش برای پیدا کردن خریداری برای دیگر دختر خردسالشان بود. زمانی که "گل گونچا "برای محافظت از خود و فرزندانش به اطرافیان متوسل شد، او و فرزندانش مورد ضرب و شتم و آزار بیشتری قرار گرفتند.  او میگوید که خانه آنها تهی از شادی بود ودر آن جیزی بجز خشونت وجود نداشت.  به تنگ آمده از وضعیت جهمنی که در آن گرفتار شده بود بالاخره کاسه صبرش لبریز شد، و با ضربات میله ای آهنی  و اما نه به قصد کشتن همسرش، او را از پا در آورد. "گل گونچا" روز بعد از این واقعه دستگیر و زندانی شد. او به ارتکاب جرم قتل همسرش اعتراف دارد ولی میگوید که قصد او حفاظت از فرزندانش بوده است. "گل گونچا" توسط دادگاه اول و دادگاه تجدید نظر به اعدام محکوم شد و سپس دادگاه عالی پس از رد پرونده اش، پرونده اورا به دادگاه محلی رجوع داد.

 

"عایشه خلیل" 52 ساله و "سعید بگم" 40 ساله ، دو زن دیگری هستند  که به اتهام قتل همسرانشان  محکوم به اعدام هستند و هر دوی آنها  تاکید میکنند که بیگناه هستند. آنها در گفتگویی با خبرنگار "ایندیپندنت" در زندان باغ  بادام کابل با چشمانی پر اشک از فساد دستگاه قضایی سخن میگویند. " سعید بگم " میگوید که قاضی دادگاه اول  به او گفته بود که در صورت پرداخت  1900 پوند رشوه حکم او را به 5 سال زندان  تخفیف خواهد داد. او بدلیل عدم توانایی مالی قادر به  پرداخت این  رشوه هنگفت نبود ودر نتیجه به 20 سال زندان محکوم شد و دادگاه تجدید نظر در سال 2007 اورا محکوم به اعدام کرد. او  پس از مشاجره با همسر دومش از جانب او متهم به همدستی به قتل همسر اولش شد و به همین اتهام روانه زندان شد.  

 

"عایشه خلیل" میگوید که او در زیر فشار ناچار به اعتراف دروغین شده است.  برادر شوهر "عایشه" که پس از مرگ همسرش از او تقاضای ازدواج کرده بود،  پس از رد تقاضای ازدواج برای گرفتن انتقام از "عایشه"، وی را متهم به قتل همسرش کرد."عایشه" در دادگاه اول و دوم به اعدام محکوم شد.  دادگاه عالی از پذیرش این حکم صرفنظر کرد و پرونده اورا به دادگاه محلی رجوع داد. "عایشه" اعتصاب غذای خود را از ماه اوت آغاز کرده  و تهدید  کرده است که تا روشن شدن وضعیت پرونده اش به اعتصاب غذای خود تا سر حد مرگ ادامه میدهد.تصمیم او برای اعتصاب غذا از آنجا شروع شد که مقامات زندان اورا از تهیه و فروش غذا به ملاقات کنندگان منع کردند. این کار منبع درآمد ناچیزی برای او بود.  او که از سال 2004 در انتظار اعدام بسر میبرد،  حمایت  خانواده، فرزندان و همه زندگی اش را از دست داده و در شرایط بدی بسر میبرد. 

 

هر سه زن زندانی میگویند که سالهاست که وکیلی از پرونده آنها حمایت نکرده و آنها کسی را ندارند که برایشان تقاضای تجدید نظر ویا کاهش تخفیف محکومیت کند.  پرونده آنها در سیستم قضایی فاسد  افغانستان  گیر کرده و سالهاست که از یک دادگاه به دادگاه دیگر پاس داده میشود.  پس از محکوم شدن این زنان به حکم اعدام توسط دادگاه عالی، قاضی دادگاه از رئیس جمهور درخواست  تائید حکم را میکند.  "شمس الله احمد زای"، رئیس کمیته مستقل حقوق بشر دفتر کابل در این رابطه میگوید  که سیستم قضایی افغانستان ضعیف است ، از قانون اساسی پیروی نمیکند  و از اجرای به موقع قانون سر باز میزند." فرید احمد نجیبی" ، سخنگوی وزارت دادگستری نیز ضمن اعلام آگاهی از اعتصاب غذای زنان زندانی گفته که پرونده آنها در دست بررسی در دادگاههای گوناگون است. او اضافه کرده که امکان امضای حکم اعدام آنها توسط "حمید کرزای" بسیار ضعیف است. اگر آنها توسط "کرزای" بخشوده نشوند، احتمالا حدود 25 سال از عمر خود را در زندان سپری خواهند کرد.هر سه زن زندانی انزجاز خود را از "کرزای" نشان داده و باور دارند که" کرزای" متهمان بمب انتحاری را میبخشد ولی زنانی مانند آنها را آنقدر در زندان نگه میدارند تا بپوسند.

 

 برخی از مسئولان از جمله کلنل "امیر محمد اموایپور" رئیس زندان زنان و "نازیه فیضی" رئیس نظارت در وزارت واحد حقوقی امور زنان در ملاقات با این سه زندانی وعده دادند که به پرونده آنها رسیده گی کرده واز آنان حمایت خواهند کرد.  اما از نظر زنان زندانی این وعده ها توخالی بوده و هنوز سندی دال براینکه در وضعیت آنها تغییری ایجاد خواهد شد وجود ندارد.  "سعید بگم" در پاسخ به این سوال که آیا اعنصاب غذا کمکی به بهبود وضعیت آنها خواهد کرد یا نه میگوید که افراد زیادی قول کمک به او را داده اند و لی امیدی به اینکه ترتیب اثری داده شود وجود ندارد. 

 

سه-شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۰ برابر با ۰۱ نوامبر ۲۰۱۱

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©