پیام شادباش نوروزی

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

به مناسبت فرارسیدن نوروز ۱۳۹۷ خورشیدی

 سال ۱۳۹۶ درحالی به انتهای خود رسید که کشور ما دستخوش وقایع و تحولات مهمی بود. وقایعی که اگر گوش ها و چشمانی بینا در مسئولان وجود داشته باشد، منادی حقایق تلخی است که در زیر پوست زندگی مردم جاری است .

سالی که زمین و آسمان و دریا خروشیدند. مصیبت های زمینی(زلزله )، دریایی(سانچی)، هوایی(سقوط هواپیما) و اجتماعی(اعتراضات ) که هریک غمی گران آفرید.

سال ۹۶، سال زلزله ویرانگر سرپل ذهاب ، ثلاث باباجانی، ازگله، جوانرود و ... بود. زلزله ای که با لرزه ها و پس لرزه هایش هم جان های بسیاری را گرفت هم تابلویی شد برای نشان دادن شکاف میان مردم و مسئولان. و براین زلزله ویرانگر بیفزاییم زلزله نسبتا شدید کرمان و چشمان منتظر به راه برای بهبود اوضاع.

سال ۹۶ سال تداوم نمایش سریال اختلاس های نهادینه شده بود. سوءاستفاده هایی که مستقیم یا غیرمستقیم سر از اتاق های مدیریتی نهادهای دولتی و حکومتی در میآورد.

سال ۹۶ سال اعتراضات دردمندانه مردم به فسادهای سازمان یافته بود، اعتراض به معضلات مالی اقتصادی و بیکاری جوانان، فوران عدالت خواهی و مخالفت با تبعیض‌های رفاهی، جنسیتی و ایدیولوژی و....، سالی که تمامی مسولان در رده های مختلف،اذعان داشتند که در بسیاری از سطوح مدیریتی در رسیدگی به وضعیت مردم، کوتاهیهایی شده‌است.

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران بنابر وظیفه ذاتی، نسبت به تحولات جامعه خود، بی تفاوت نبوده است. این نهاد مدنی فرهنگی به قدر توان مندی های محبوس شده خود و با اتکا به سخاوت و نیک اندیشی فرهنگیان  و دیگر هموطنان گرامی در کنار مردم زلزله زده غرب کشور ایستاد. برای کودکان غمزده، دراندازه ی توان مدرسه کانکسی ساخت واز حرکت های بحق مردمی، حمایت نمود.

در حوزه های صنفی و آموزشی نیز در سال ۱۳۹۶ تحولات خاصی رخ داد. تشکل های صنفی فرهنگیان بعد از سال ها محدودیت توانستند در شهریور ماه ۹۶ مجمع عمومی شورای هماهنگی را در بجنورد برگزار کنند تا جان تازه ای به کالبد فعالیت های صنفی دمیده شود.  اعتراض سراسری در مهر ۹۶ برای تحقق بودجه عادلانه آموزش و پرورش یکی از خروجی های عینی این تحول بود. موضع گیری روشن و اصولی در قبال موضوع بغرنج صندوق ذخیره فرهنگیان ، بازسازی تشکیلاتی شورای هماهنگی درجهت تسهیل و انسجام در پیگیری مطالبات جامعه فرهنگیان در ابعاد مختلف آن از دیگر اقدامات شورای هماهنگی در سال ۱۳۹۶ بود.

اکنون درحالی قدم به مهمانی سخاوتمندانه بهار طبیعت می گذاریم که نگرش حاکم بر آموزش و پرورش همچنان نگاهی خزان گونه ، ابزاری، ایدئولوژیکی و بسیار بیمار و ویرانگر است. در نظام بودجه ریزی کشور که منبعث از همان نگاه مذموم و سیاست گذاری های نادرست است، مقوله آموزش،  سبدی حقیر و صدقه گونه دارد. حقوق و دستمزد معلمان شاغل همچنان زیر خط فقر است. بازنشستگان در فقر مطلق تحمیلی زیر چرخ دنده های تبعیض نهادینه شده، هر لحظه مرگ را تجربه می کنند. بیمه های درمان ناکارآمد است. خصوصی سازی آموزش، سیاست اصلی دولت شده است. دسترسی به آموزش با کیفیت و رایگان مفهومی ندارد. معلمان روزمزد اسیر استثمار شرایط هستند. تشکل های صنفی، همچنان در برزخ نگاه امنیتی به سر می برند. مجوز فعالیت تشکل ها از سوی دولت گروگان گرفته شده است و دور جدیدی از سرکوب آغاز شده است. محمد حبیبی در مقابل هنرستان محل کار خود توسط سپاه ضرب و شتم  شده، بازداشت و به زندان منتقل می شود. احضارها توسط اطلاعات و حراست ها و دوایر تخلفات ادارات آپ در استان های تهران و خوزستان و خراسان شمالی و کردستان و لرستان ... ادامه دارد. محمود بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی و مختار اسدی در زندان هستند وبا ادامه تبعید علی اکبرباغانی و اخراج رسول بداقی فرهنگ امنیتی بر فعالیت ها سایه افکنده است.

درکنار همه این نامرادی ها و نا بسامانی ها، در روزهای پیش رو، بهار طبیعت را به ملت شریف ایران، بویژه فرهنگیان گرامی و دانش آموزان عزیز شادباش می گوییم و امیدواریم در سایه، احساس مسئولیت همه آحاد ملت نسبت به سرنوشت  کشور خود، همگام با  رستاخیز طبیعت، تحولی سازنده در افکار و اندیشه های مردم ایجاد شود.

ما با ایمان راسخ به تغییر شرایط موجود و پایفشاری درراهی که پیش گرفته ایم، به فردایی بهتر امید داریم و مطالبات معلمان و مردم را تحقق شدنی می دانیم و  برای فرداهای روشن می خوانیم:

بی دریغ و درد،

بی لحظه ای تامل سرد،

پر شور و پر امید،

بخوان به نام گلسرخ،

که فردا از آن ماست!

فردایی که هیچ کودکی از مدرسه طرد نگردد، هیچ معلمی پشت میله های زندان نباشد و پاسخ مطالبه حقوق، آزادی و عدالت، زندان و تبعید و اخراج نباشد.

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

۲۹ اسفند ۱۳۹۶