Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
جمعه ۱۳ آبان ۱۳۹۰ برابر با  ۰۴ نوامبر ۲۰۱۱
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :جمعه ۱۳ آبان ۱۳۹۰  برابر با ۰۴ نوامبر ۲۰۱۱

سراشیبی دولت رانتیر و "ارتقا" بهره کشی از نیروی کار

 

مجله کارگری رادیو راه کارگر رضا سپیدرودی

 

هفته گذشته سه انفجار و آتش سوزی در تاسیسات نفتی ایران در جنوب کشور رخ داد که در اثر آن حداقل یک نفر کشته و سه نفر زخمی شدند. در کنار بی مبالاتی های رایج در عرصه مدیریتی، افزایش سوانح در پالایشگاههای نفت و پتروشیمی با گسترش تحریم های اقتصادی ایران و ناگزیری رژیم در بهره برداری از قطعات غیراستاندارد و فرسوده مربوط شده است. انفجار اول در میدان نفتی بی بی حکیمیه در جنوب میدان نفتی گچساران، آتش سوزی و انفجار دوم در فاز دوم پالایشگاه نفت شازند و آتش سوزی سوم در خط لوله تزریق گاز به میدان نفتی پازنان بوقوع پیوست.

 

 این سوانح علاوه بر تلفات انسانی که دردهای آن معمولا هیچ کجا بازتابی هم نمی یابد، عامل تاخیر در بهره برداری از این تاسیسات شده است. اهمیت این تاخیر زمانی بهتر درک می شود که در نظر داشته باشیم که تولید نفت ایران در پنج سال اخیر از ۴ میلیون و ۷۰ هزار بشکه در روز به سه میلیون و ۵۴۴ هزار بشکه کاهش یافته و مطابق آمار مورد تایید مسوولان رژیم اسلامی «متوسط تولید نفت ایران سالانه حدود ۳۰۰ تا ۳۳۰ هزار بشکه کاهش می‌یابد." علاوه بر آن صنایع نفت و گاز ایران برای حفظ سطح فعلی تولید بر اساس برآوردهای کارشناسان به بیش از 50 هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری نیاز دارند. اما دولت احمدی نژاد توانایی تامین این سرمایه گذاری را ندارد و هم اکنون به بخش خصوصی، نهادهای عمومی و سازمان های تابعه دولت نظیر وزارت بهداشت و درمان بر روی هم حدود ۸۷‌ هزار و ۷۹۳‌ میلیارد تومان بدهی دارد.

 

 از جهت دیگر مقایسه آمارهای مورد تایید گمرک از میزان واردات کالاها در سال گذشته و آمار بانک مرکزی از میزان درآمدهای نفتی نشان می دهد که کل درآمد نفتی سال ۹۰ صرف واردات کالاها و خدمات خواهد شد. زیرا متوسط واردات سالانه در شش سال اخیر حدود 74 میلیارد دلار بوده و درآمد نفتی ایران نیز در سال گذشته 74 میلیارد و 300 میلیون دلار بوده است. این معادله فقط منظره ای از فراگرد کاهش تدریجی نقش ویژگی رانتی دولت را بازمی تاباند. پیامدهای این کاهش تاثیرات قابل توجهی در عرصه های مختلف اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران و درابطه دولت با قشرها و طبقات اجتماعی باقی می نهد. ژرف تر شدن شتابان شکاف طبقاتی و گسترش فقر و تهیدستی از جمله این پیامدهاست. علاوه بر این روشن است که  تا جایی که به کارگران و مزد و حقوق بگیران مربوط می شود رژیم اسلامی تا کنون با اتکا به درآمدهای نفتی سیستمی از تبعیض ساختاری ایجاد کرده بود که، در آن سرکوب لایه های ضعیف تر با قائل شدن امتیازاتی برای لایه های حساس تر یا شورشی تر و پرداخت هزینه های تشکل های وابسته به خودش در محیط های کار درهم آمیخته بود.

 

 با ته کشیدن دلارهای نفتی و برابر شدن درآمد نفت با میزان واردات سالانه، با ورشکستگی مالی دولت که با وجود اختلاس های نجومی سه هزار میلیارد تومانی و هزار میلیارد تومانی جای تعجبی هم ندارد، و در شرایطی که خصلت رانتیر دولت تحت تاثیر عوامل گوناگون تضعیف شده است، دیگر جای چندانی برای امتیازدهی به عنوان یک اهرم موثر در کنترل وضعیت باقی نمانده است. بی دلیل نیست که حالا حتی غرولندهای خانه کارگر در مورد اصلاحیه قانون کار نیز خریداری در دولت ندارد و وزارت کار اعلام کرده است که بی توجه به مباحث تشکل های زیرمجموعه خانه کارگر، اصلاحیه قانون کار را به مجلس ارسال می کند.

 

برای جبران ورشکستگی مالی دولت، تامین هزینه های اضافی ناشی از تحریم اقتصادی و هزینه های ناشی از رها شدن قیمت های حامل های انرژی، اکنون تنها یک منبع حیاتی باقی مانده و آن بهره کشی هر چه بیرحمانه تر از نیروی کار است. بهره کشی ای که قرار است از طریق  ادامه کاهش دستمزدهای واقعی کارگران، گسترش پدیده حقوق های معوقه، افزایش سوانح در محیط های کار، قانونیت بخشیدن به برده داری شرکت های پیمانکاری، احیای نظام منسوخ استاد و شاگردی و طرح هایی نظیر دور کاری و مشابه آنها "ارتقا" یابد.

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©