غارت و اختلاس در "بالا"، سرکوب و برده داری در "پائین"

رضا سپیدرودی

مجله کارگری رادیو راه کارگر

درست در شرایطی که 30 هزار بازنشسته آموزش و پرورش 8 ماه است حقوق شان پرداخت نشده و کسی به دادشان نمی رسد، معلمان حق التدریسی بدون هیچ گونه دادرسی پی در پی در برابر مجلس تجمع می کنند، اعتراض به عدم پرداخت دستمزدها از سوی کارگرانی که ماههاست حقوق شان پرداخت نمی شود خصلت تقریبا روزمره به خود گرفته است، طرح های جدید نظیر طرح استاد شاگردی در دست اجراست که در مفهوم واقعی کلمه برده داری جدید، یعنی کار بدون دستمزد برای کارفرماست و اصلاحیه قانون کار با بی اعتنایی به همه اعتراضات صورت گرفته قرار است برای تصویب نهایی راهی مجلس شود؛ مجلس در هفته جاری قانونی بسیار رسوا را به سود طبقه سیاسی حاکم به تصویب رسانده است.

براساس این قانون و به بهانه طرح استفساريه قانون خدمات كشوري، نمایندگان مجلس برای خود و برای روساي قوا، ‌معاون اول رئيس‌جمهور، نواب رئيس مجلس، اعضاي شوراي نگهبان، وزرا، معاونان رئيس‌جمهور، استانداران، سفرا و معاونان وزرا و همطرازان آنان در كليه دستگاه‌هاي اجرايي مشمول ماده پنج قانون خدمات کشوری حقوق مادام العمر تصویب کرده اند. این همان مجلسی است که هفته پیش به اشاره خامنه ای به وزیر اقتصاد رای اعتماد داد و برای جلوگیری از فاش شدن نقش اعضای خودش در این رسوایی پذیرفت که شش صفحه از گزارش کمیسیون اصل 90 که به جزئیات مشارکت نزدیکان احمدی نژاد در سواستفاده مالی و اختلاس اشاره داشت رسما سانسور شود.

زد و بند در مجلس به کارگردانی پشت پرده دستگاه ولایت اما تنها گوشه ای از ماهیت طبقه سیاسی حاکم را فاش می کند. تصویب حقوق مادام العمر برای آحاد این طبقه واقعیت بسیار مهمی دیگری را نشان می دهد که نباید از نظر دور داشت: بر فراز شکاف ها و دسته بندی های واقعی باندهای قدرت و ثروت و کشمکش های آنها در میان خود، آنها در برابر طبقات و لایه های محروم جامعه به عنوان اعضای یک طبقه واحد ظاهر می شوند. آنها با وجود همه اختلافات درونی شان که بسیار هم واقعی است فراموش نمی کنند که برای هم امتیاز بسازند و به صورت جمعی از آن به شیوه مادام العمر بهره برداری کنند. به همین دلیل است که از هر شکافی در صفوف حاکمیت و درهم ریختن اراده واحد آن می توان و باید در جهت سازماندهی مستقل کارگران و زحمتکشان کشور و برافراشتن سنگرهای مستقل مقاومت طبقاتی در اعماق جامعه استفاده کرد، اما نمی توان به این شکاف ها آویزان شد. و هر افشاگری در مورد غارت و اختلاس را می توان و باید زیر نورافکن برد، اما نمی توان انتظار داشت که دستگاهی که خود منشا اصلی فساد و تباهی است بتواند با آن مقابله کند.

باید در خاطر داشت که برخورد خشن و بیرحمانه رژیم با لایه های محروم و مزد و حقوق بگیران کشور امری موقتی یا تصادفی یا از سر ناآگاهی حاکمیت نیست. پشت این رفتار، قانون آهنین توازن قوای طبقاتی و قدرت طبقات و لایه های اجتماعی نهفته است. آن نیروی اجتماعی و طبقاتی که قدرت متحد و مشت نیرومندی از خود نداشته باشد که در برابر تهاجم رژیم از خود دفاع کند، بیشتر و وحشیانه تر از همه لگدمال می شود. علاوه بر این با گسترش فشار خارجی و تشدید تحریم ها، فروپاشی پی در پی صنایع کشور در اثر قاچاق انبوه کالا و در اثر برچیدن یارانه ها، کاهش درآمدهای نفتی و همطراز شدن این درآمد با هزینه های سالانه ناشی از واردات کالاهای حیاتی، و افزایش فشار تورم، تنها چشم انداز موجود برای اکثریت مزد و حقوق بگیران جامعه بدتر شدن وضع معیشتی و گسترش بیکاری، فقر و تهیدستی است.

با امید به طرح ها و نقشه های دولت یا با انتظار این که مجلس وکیل الدوله های دست نشانده دستگاه ولایت بخواهند گرهی از مشکلات مردم بگشایند نمی توان از چشم انداز تیره ای که در برابر اکثریت عظیم زحمتکشان کشور است گریخت. تنها راه نتیجه بخش در پس زدن این چشم انداز آن است که اعتراض به نپرداختن دستمزدهای معوقه، به نقش انگلی شرکت های غارتگر پیمانی، به طرحهای ضد مردمی و برده دارانه نظیر احیای نظام استاد و شاگردی دوران قدیم، به اصلاحیه قانون کار، به افزایش فاجعه بار سوانح کار که اکنون هر روز جان چهار کارگر را در کشور ما در سکوتی دردناک قربانی می کند، در مسیر ایجاد تشکل های مستقل کارگری جهت گیری کند. بدون این جهت گیری نمی توان با غارت و اختلاس در "بالا" و سرکوب و برده داری در "پائین" به شیوه ای موثر مقابله کرد.