اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

جنایت در کارخانه نورد فولاد غدیر یزد

به مناسبت قتل ۱۶ کارگر

انفجار کارخانه نورد فولاد یزد در شیفت پایانی  روز یکشنبه ۲۰ آذرماه ۱۳۹۰ فاجعه ای انسانی به بار آورد. یک هفته پس از آن حادثه ی دلخراش ۱۶ نفر از کارگران فولاد در اثر سوختگی های شدید جان خود را از دست دادند و ۷ نفر دیگر هم چنان با مرگ دست و پنجه نرم می کنند. فاجعه قتل فجیع ۱۶ کارگر کوره فولاد غدیر یزد از جمله  سوانحی است که حرص و آز بی حد و حساب کارفرما و فقدان حداقل ایمنی کار، در بروز آن نقش مستقیم داشته است. اخبار منتشر شده تاکنونی نشان می دهد که هنگام انفجار بخشی از مهمات جنگی غیرقابل استفاده مثل خمپاره و پوکه را همراه آهن قراضه ها در کوره ریخته بودند که در هنگام ذوب منفجر شده  و باعث سوختگی ۲۳ کارگر و مرگ ۱۶ تن از آن ها گشته است. این حادثه دلخراش در کوره فولاد غدیر یزد اولین حادثه نیست. از سال ۱۳۸۶ تا کنون پنج حادثه ديگر در اين كارخانه به وقوع پیوسته که از انتشار اخبار آن ها آگاهانه جلوگیری کرده اند. حادثه مشابهی در سال گذشته  جان یکی از کارگران را گرفت. بی توجهی دولت  به ایمنی کار در واحدهای تولیدی را از آن جا می توان دریافت که برای یک میلیون واحد تولیدی کوچک در سراسر کشور تنها ۵۰۰ بازرس کار وجود دارد، در صورتی که برای این تعداد واحد تولیدی حداقل به ۵۰۰۰ بازرس نیاز هست. دولت برای پاسخ گوئی به انتقادات گسترده ای که در این خصوص مطرح گشته به تازگی طرح خصوصی سازی ایمنی کار را پیش کشیده است که جز این معنائی نخواهد داشت  که همان کارفریان سودجود، خود کنترل بر ایمنی کار را نیز به عهده بگیرند.

وقوع حوادثی چنین دلخراش در واحدهای تولیدی، در معادن کشور و در بسیاری از کارخانه ها ابعاد گسترده ای دارد. واقعیت این است که دولت و کارفرمایان تلاشی برای حل این مشکل انجام نمی دهند. تا زمانی که تشکل های صنفی کارگران نتوانند به عنوان نیروی مدافع حقوق و منافع کارگران وارد عمل شوند و بر حق خود پای بفشارند، تداوم چنین وضعیتی حتمی است. تنها زمانی که کارگران بتوانند به صورت متشکل و توسط تشکل های مستقل خود بر کارفرما و دولت فشار بیاورند و در صورت لزوم با سازماندهی اعتصاب و دیگر اقدامات کارگری، کارفرمایان و دولت را مجبور به تامین ایمنی کار و بهبود شرایط کار کنند، می توان امیدوار بود که آمار وقوع چنین حوادثی کاهش یابد. برای مقابله با سودجوئی سرمایه داران و کارفرمایان و برای مقابله با سیاست های صرفه جویانه ی دولت و کارفرمایان بویژه در زمینه ایمنی کار و استفاده از ماشین آلات فرسوده با هدف  پائین آوردن هزینه ها، تنها راه وارد کردن قدرت متحد خود کارگران است. در شرایطی که کشور در تحریم گسترده ی اقتصادی قرار دارد، امر نوسازی و بهسازی واحدهای تولیدی از توجه لازم برخوردار نخواهد بود و همین امر زمینه وقوع حوادث را بیش از پیش گسترش خواهد داد. برای این که چنین حوادثی به حداقل برسد و جان کارگران را نگیرد، باید با ایجاد سندیکا یا دیگر تشکل های مستقل کارگری  و ایجاد گروه بازرسی کارگری و کنترل  بر ایمنی کار از بروز چنین حوادثی جلوگیری کرد. دولت و کارفرمایان به کیسه ی  پولشان می اندیشند نه به جان کارگران.

سازمان ما ضمن تسلیت به خانواده های داغدار کارگران فولاد غدیر یزد که عزیزانشان در آتش سودجوئی سرمایه داران و کارفرمایان سوختند، دولت جمهوری اسلامی را مسئول قتل ۱۶ کارگری می داند که در آتش سوختند. وظیفه ی انسانی همه ی فعالان کارگری و همه انسان های آزاده است که در این شرایط سخت و ناگوار در کنار خانواده های این کارگران جان باخته  باشند . ما در غم و درد عزیزان، همسران، فرزندان، پدران، مادران، نزدیکان و همکاران این کارگران جان باخته خود را شریک می دانیم . در این شرایط بسیار غم انگیز و برای جلوگیری از تکرار چنین فجایعی باید تاکید که کنیم که : «چاره رنجبران وحدت و تشکیلات» است.

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

مرگ بر رژیم جمهوری اسلامی

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۲۵ آذرماه ۱۳۹۰ـ(۱۶ دسامبر ۲۰۱۱)