نه به دخالت امپریالیستی نه به اسد!

سعید صارمی

با بحرانی‌ تر شدن اوضاع سوریه و تشدید خطر جنگ و حمله نظامی به این کشور از سوی امپریالیسم آمریکا و متحدینش، موضوع " چه باید کرد " نیز به یک ضرورت برای نیروهای مخالف حکومت جمهوری اسلامی ، تبدیل می‌‌شود.

با نگاهی‌ به سیر تحولات منطقه ، از جمله رشد جریانات ارتجاعی در خاورمیانه و مسلح شدن آنان توسط امپریالیست‌ها، و تغذیه مالی‌ این جریانات توسط شیخ نشینان خلیج فارس، و همچنین دخالت‌های رژیم جمهوری اسلامی و امپریالیسم چین و روسیه  در سوی دیگر، همه و همه اوضاع منطقه را هر چه بیشتر پیچیده تر می‌‌کند.

از سویی رژیم اسد قرار گرفته که سال‌هاست که بر سوریه حکم میراند. از سوی دیگر رژیم جمهوری اسلامی است که از این رژیم حمایت می‌‌کند. پشت این دو نیرو نیز " امپریالیسم چین و روسیه " قرار دارند. در آن طرف زمین بازی، امپریالیسم آمریکا و متحدینش، و رژیم‌های مرتجع عربی‌ قرار دارند. در این میا‌ن، جنگ‌های مذهبی‌ نیز شکل گرفته است. القأعده نیز در زمین بازی سر می‌‌ بُرد و پا می شکند. در ضمن نقش اسرائیل را هم فراموش نکنیم . در یک کلام آشفته بازاری است. اما این پرسش همچنان به قوت خویش باقی‌ است. کجای این زمین بازی قرار داریم؟ سمت راست یا چپ؟ کنار اسد؟ یا کنار کارتل‌های امپریالیستی؟

به این پرسش،  اینگونه می شود پاسخ داد. صورت مساله چیست؟ منافع گروهی یا حزبی؟ یا منافع مردم؟ از کدام سوی قضیه به این پدیده باید نگاه کرد؟ مردمی که سال هاست توسط رژیم اسد سرکوب شده اند. همان مردمی که توسط القاعده سر بریده می شوند. همان ها که این روز‌ها " عمو سام " یادشان کرده و می‌خواهد بمب‌های بمب افکن‌های ب ۵۲ را نصیبشان کند؟ و یا مردمی که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی برایشان اشک تمساح می‌‌ریزد؟ و یا مردمی که قرار است، از همه سؤ مورد اصابت بمب و خمپاره واقع شوند؟ تا همین حالا نیز میلیون‌ها نفر آواره شده اند. ده‌ها هزار نفر نیز به خاک و خون کشیده شده اند.

در صورت وقوع جنگ امپریالیستی، اوضاع از این هم فاجعه بارتر خواهد شد. مشخص نیست در آنصورت عکس‌العمل امپریالیسم چین و روسیه چه خواهد بود؟ و بیچارگی و بدبختی فقط قسمت  مردمی خواهد شد که وطنشان قرار است زمین بازی جمعی‌ سوداگر مرگ شود. اگر آزادیخواه هستیم، اگر دلً در گرو زحمتکشان داریم، صورت مساله را اینگونه خواهیم دید. از زاویه منافع مردم سوریه. از زاویه نگاه کودکانی که در این جنگ یتیم شده اند. از زاویه نگاه  کودکانی که هر روزه شاهد سر بریدن القاعده هستند. از زاویه نگاه آنانی‌ که یک دم آسایش ندارند. از این رو بسیار محکم باید بگوییم که دست‌ها از مردم رنجدیده سوریه ، کوتاه با د!

نمی توان از زاویه نگاه و منافع مردم سوریه به موضوع نگریست ، اما رنج آنان را نبینیم. نمی توان از اسد دفاع کرد.

نمی توان مخالف دخالت امپریالیسم آمریکا بود ، اما چشم خود را به روی جنایت حکومت بشار اسد بست.

نمی توانیم تحت عنوان مخالفت کردن با جنگ ، از نقش موذیانه رژیم جمهوری اسلامی در سوریه چشم پوشی کنیم.

اگر به هر دلیلی‌ چشم بر روی جنایت ببندیم، یعنی از زاویه منافع مردمی موضوع را نقد نکرده ایم. یعنی آن وقت، صورت مساله  را با عینک منافع ایدئولوژیک و حزبی و گروهی دیده ایم. نمیتوانیم فقط به شعار " نه به جنگ " اکتفا کنیم، و خواسته ناخواسته در کنار جمهوری اسلامی قرار بگیریم. مرز‌ها باید مشخص باشد. اسد دیکتاتور است، و اوباما جنایتکار! حق تعیین سرنوشت باید به مردم سوریه واگذار گردد!

بنا به دلایلی که بر شمردم، بر این باور هستم که بهترین و عادلانه‌ترین موضع سیاسی باید حول این محور باشد که " نه به دخالت امپریالیستی، و نه به اسد،، و " دست‌ها از مردم سوریه کوتاه با د

سعید صارمی- بيست و یکم شهريور ۱۳۹۲ برابر با دوازدهم سپتامبر ۲۰۱۳