Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۲ برابر با  ۰۷ دسامبر ۲۰۱۳
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۲  برابر با ۰۷ دسامبر ۲۰۱۳
اعلامیه ی هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

 

اعلامیه ی هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

 

به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو

 

تقویت همگرائی میان

 «پیکار برای آزادی» و «پیکار برای نان و زندگی»

 از وظایف جنبش دانشجوئی است

 

 

شصت سال از آذر خونین می‌گذرد،  آذری که در سیاهی برآمده از مرداد کودتاگران درخشید. شصت سال پیش، جنبش دانشجویی ایران در نبردی نابرابر در برابر دیکتاتوری مورد حمایت امپریالیسم و روحانیت سینه سپر کرد. حرکت شجاعانه دانشجویان در آذر ماه ۱۳۳۲ در واکنش به تاراج دستاوردهای جنبش مردمی و اعتراضی علیه  خفقان، سرکوب، بازداشت و شکنجه بود.  حماسه ۱۶ آذر ۱۳۳۲  واکنشی بود به به خوش رقصی رژیم پهلوی برای امپریالیسم آمریکا و قدردانی از نقش آن در سازمان دادن کودتای ۲۸ مرداد. واکنش دانشجویان به سفر نیکسون به ایران، آنچنان برجسته و شجاعانه بود که دولت کودتا برای سرکوب دانشجویان به تیراندازی و کشتار آنان  متوسل شد. در این روز صدها دانشجو دستگیر و زخمی شدند و سه ستاره درخشان جنبش دانشجویی، احمدقندچی، مصطفی بزرگ‌نیا، و مهدی شریعت رضوی، به خاک افتادند.  در شصتمین سالگرد حماسه ۱۶ آذر بار دیگر با این عزیزان و همه شهدای جنبش دانشجویی شصت سال اخیر تجدید عهد می‌کنیم،  یاد و خاطره آنها را گرامی می داریم ، و در پیشگاه شجاعت و شرف این فرزندان سربلند و روسفید مردم ایران، سر احترام و سپاس فرود می‌آوریم. نامشان متبرک باد.

 

۱۶ آذر اما تنها یک روز و یک برگ زرین در تاریخ جنبش آزادیخواهانه مردم ما نیست.  ۱۶ آذر  جوهر مبارزۀ  ضد دیکتاتوری نسلی است که در گام نخست به اتحاد مثلث شوم  استبداد سطلنتی، امپریالیسم و روحانیت مرتجع نه گفت. دانشجویانی که به خون افتادند و این برگ زرین در جنبش دانشجوئی را رقم زدند، در "زمستان سرد" آن سال،  به کودتائی "نه" گفتند که در نتیجۀ این اتحاد شوم، در نتیجه حمایت آیت الله کاشانی و آیت الله بروجردی از کودتاچیان،  زمام قدرت را در دست گرفته بود. حمایت روحانیت از کودتا بدان خاطر بود که آن ها نیز همچون دیگر مرتجعین و قدرت های امپریالیستی، از حضور دمکراتیک مردم در صحنه سیاسی، از برابر حقوقی زنان با مردان و از حضور گسترده تشکل های کارگری در عرصه سیاست کشور وحشت داشتند. از این رو،  ۱۶ آذر یک سنت است، سنتی آنچنان درخشان و ریشه دار  که  تلاش‌های شاه و شیخ برای حذف و یا کمرنگ کردن آن در شش دهه گذشته ناکام مانده است. در سی و چند سال گذشته، استبداد دینی حاکم با اتکا به جنبه ضدامپریالیستی این سنت درخشان، تلاش می کند جنبه ضد دیکتاتوری آن را کم رنگ کرده و با تمسک به "استکبارستیزی" کور و "آمریکاستیزی" پوچ،  خود را نیز وارث این سنت بداند و از این روست که سالگرد ۱۶ آذر هیچگاه ممنوع نشده است در حالی که سالگرد مبارزات دانشجوئی ۱۸ تیر و اول اردیبهشت، نه تنها ممنوع است بلکه برگزاری آن از سوی دانشجویان،  با خشونت نیروهای سرکوب رژیم نیز روبرو می شود . به علت خصلت ضد استبدادی و آزادیخواهانۀ  این جنبش است که حماسه ۱۶ آذر قله مهمی‌ در تاریخ جنبش دانشجویی ایران است. اما این روز، تنها به دانشجویان تعلق ندارد بلکه  به همه کارگران و زحمتکشان ایران نیز تعلق دارد. دانشجویان از میان جامعه بر می خیزند، اکثریت شان، فرزندان توده های کار و زحمت اند و با زندگی مردم ارتباطی تنگاتنگ دارند. حماسه ۱۶ آذر ۱۳۳۲ نشان درخشانی از این واقعیت غیر قابل انکار است که جنبش دانشجویی ایران از همان ابتدا مشعل دار نبرد مردم ما علیه استبداد، علیه سلطه سرمایه، علیه تسلط قدرت های بیگانه  و برای آزادی و برابری بوده و هیچگاه خود را به افشاگری و مبارزات صنفی در چهار دیواری دانشگاه ها محدود نکرده است.

 

شصتمین سالگرد ۱۶ آذر در شرایطی فرامیرسد که ایران بمعنای واقعی در لبه پرتگاه قرار گرفته است. سیاست های جمهوری اسلامی، مردم ایران را در مقابل دولت های چپاول گر امپریالیستی رها کرده و دست دولت های دیگری را در رقم زدن  سرنوشت و آینده مردم ایران باز کرده است. حتی در شرایطی که نظام اسلامی زیر فشار سنگین تحریم ها و سیلی محکم مردم ایران به دستگاه ولایی جمهوری اسلامی، ناگزیر به عقب نشینی‌هایی‌ شده است، رهبر نظام همچنان از پیروزی دم می‌زند و عقب نشینی‌های خود را "نرمش قهرمانانه" میخواند. اما اقتصاد ایران در چنان تنگنای بی‌ سابقه‌ای گرفتار آمده  که جناح‌هایی‌ در نظام به این نتیجه رسیده اند که  پوشاندن فاجعه‌ای که اقتصاد ایران نام دارد، نه تنها دیگر ممکن نیست، بلکه به مصلحت نظام نیز نیست. تورم، بیکاری، فقر، اثرات خودمانی سازی دارائی های عمومی مردم  ایران  و تقسیم کردن منابع و ثروت کشور در میا‌‌ن دستگاه حاکمه، حراج آموزش، بهداشت و دیگر خدمات عمومی به نهاد‌ها و بنیاد‌های فربه نظام، مشکل جامعه و طبیعتا مشکل دانشجویان نیز هست. در کنار این ها، دانشجویان ایران با امنیتی شدن فضای دانشگاه ها، تفکیک جنسیتی، سیستم گزینشی، تفتیش عقاید، تصفیه دانشجویان و اساتید، و تبعیض‌های ملی‌، مذهبی‌، و جنسی‌ نیز مواجه اند.

 

در شرایطی که در سیاست سه قطبی ایران، جمهوری اسلامی و دولت های امپریالیستی با تمام امکانات خود، حق انتخاب، نمایندگی و تعیین سرنوشت مردم ایران را لگدمال می کنند، جنبش دانشجویی می تواند و باید در کنار قطب سوم، یعنی‌ کارگران و زحمتکشان ایران باشد. چنین امری اما بدون پل زدن بین مطالبات اقتصادی و سیاسی مردم ممکن نیست و در عین حال باید به یاد داشته باشیم که  در هیچ زمانی‌ در تاریخ حیات سیاه جمهوری اسلامی، شرایط برای ایجاد همگرایی و همسویی بین دو حوزه اصلی‌ مطالبات مردم ؛ «پیکار برای آزادی» و «پیکار برای نان و زندگی»؛ تا این حد فراهم نبوده است. جنبشی که خود همزمان برای مطالبات صنفی ( همچون خصوصی کردن سیستم آموزشی، افزایش هزینه تحصیل، کمبود خوابگاه و گرانی هزینه مسکن، گرانی هزینه رفت و آمد و افزایش روز افزون هزینه زندگی  ) و مطالبات دمکراتیک  (نظیر آزادی های آکادمیک؛ مقابله با تصفیه دانشجویان و اساتید؛ لغو محدودیت ها و تبعیض های جنسی، ملی، مذهبی و طبقاتی؛ لغو سهمیه دستگاه های سرکوب رژیم؛ لغو سیستم گزینش و تفتیش عقاید دانشجویان و اساتید؛ و  جدایی مذهب از نظام آموزشی) می‌جنگد میتواند نقش برجسته‌ای در تقویت همگرائی میان «پیکار برای آزادی» و «پیکار برای نان و زندگی» ایفا کند.

 

در چنین شرایطی  وفاداری به سنت ضد دیکتاتوری ، ضدّ امپریالیستی و دمکراتیک جنبش دانشجویی بیش از هر زمان دیگری برجسته می شود. جوهر ضداستبدادی جنبش دانشجوئی، جنبش پرشور جوانان را در برابر استبداد دینی حاکم قرار می دهد. اما خصلت ضد امپریالیستی این جنبش، اگر نخواهد به "استکبارستیزی" کور و "آمریکاستیزی" عبث تبدیل شود، باید به اعماق جامعه روی آورد و در کنار کارگران و زحمتکشان کشور قرار گیرد. جنبش دانشجویی باید علیه تحریم های ویرانگر قدرت های امپریالیستی و برچیده شدن آن ها، و همزمان علیه ماجراجویی‌های هسته‌ای رژیم  اسلامی بجنگد. منافع جنبش دانشجویی به منافع اکثریت عظیم مردم ایران و تحقق دمکراسی و مطالبات دانشجویی به حق تعیین سرنوشت مردم ایران گره خورده است.

 

مبارزه برای این مطالبات اما بدون سازمان دهی مستقل تشکل های مترقی دانشجویی، بدون همبستگی و پیکار مشترک با جنبش های کارگری، زنان و ملیت های ایران ممکن نیست. موقعیت شکننده رژیم، راه را بیش از هر زمان دیگری برای سازمان دادن شبکه های مستقل، برای تلفیق کار علنی و نیمه علنی و برای سازمان دادن گسترده ترین اشکال مبارزه علیه تعرض دولت و سرمایه به اکثریت عظیم کارگران و زحمتکشان ایران هموارتر ساخته است.

 

سازمان ما در شصتمین سالگرد ۱۶ آذر ، روز دانشجو، این روز را به تمامی دانشجویان کشور تبریک می گوید، مبارزه بی وقفه دانشجویان علیه استبداد حاکم و مقاومت ستایش برانگیز دانشجویان زندانی را شایسته تحسین دانسته  و از شعارهای اساسی این جنبش در دفاع از آزادی، برابری، حق حاکمیت مردم ، استقلال و نفی دخالت قدرت های امپریالیستی در امور داخلی کشور قاطعانه حمایت می کند.

 

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی،  زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

جمعه ۱۵ آذر ۱۳۹۲ برابر با ۶ دسامبر ۲۰۱۳

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©