مدرسه‌ای برای کودکان بلوچ به وسعت جهان!

محمد بلوچ‌زهی

 بخشدار مرکزی نیک‌شهر

 برای ما مسئولان سیاسی که قیچی و روبان اسمی آشناست و بهره‌برداری از انواع و اقسام طرح و پروژه‌ها اقدامی معمول؛ کمتر پیش می‌آید در طول سال جنس یک افتتاحیه متفاوت را تجربه کنیم تا حال‌مان خوب شود و تاثیرات آن در زندگی نمایان شود و نیز چنین اتفاقی زمینه تغییر در نوع جهان‌بینی انسان‌ها را نیز ایجاد کند.

این‌که شهروندانی معمولی از کشورهای مختلف جهان آستین بالا بزنند برای یک اقدام انسانی، با فرهنگ‌های متفاوت و فرسنگ‌ها فاصله، آن هم در کشوری که نه هرگز آن را دیده و نه شناخت چندانی نسبت به آن دارند و همین‌طور شاید کمتر قرابتی بین باورها و اعتقادات آنان وجود داشته باشد حتماً اقدامی خوشایند انسانیت خواهد بود که تنها قدرت نگاه انسانی، فارغ از رنگ و فرهنگ و نژاد و جغرافیا می‌تواند چنین مستحکم پیوندی انسانی ایجاد نموده و صحنه‌های دراماتیکی خلق کند.

تا اینجا فعلا بماند؛ اما این روزها با آغاز فصل بازگشایی مدارس آنچه به مبحثی داغ و فراگیر میان فعالان عرصه آموزش و همین‌طور کاربران شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده، تحصیل در مدارسی با سقف لرزان و بدنه‌ای بیمار و فرسوده در مناطق کم‌تر توسعه‌یافته کشور است.

همین چند روز پیش بود که انتشار تصاویر سقف لرزان برخی از مدارس روستاهای سیستان و بلوچستان و دغدغه والدین دانش‌آموزان درباره ایمن نبودن برخی از فضاهای آموزشی محل بحث شد که همین موضوع سبب شد تا گروهی از هم‌وطنان، پویشی به سرپرستی شاعر برجسته کشور، سعید بیابانکی و سایر هنرمندان راه‌اندازی کنند تا بتوانند برخی از نارسایی‌های موجود بر سر راه آموزش در سیستان و بلوچستان را پس زده و سامان ببخشند.

با وجود اینکه کودکان سیستان و بلوچستان با موانع متعدد تحصیلی و مصائب غم‌بار بسیاری مواجه هستند و فرصت نابرابری را برای تحصیل پیشِ رو دارند با همین وضعیت، به گواه آمار و ارقام و با استناد به پژوهش‌های عملی، این کودکان در زمره با استعدادترین‌های کشور قرار دارند که در صورت توجه به بنیه آموزشی این دانش‌آموزان با استفاده از جذب نیروهای متخصص و... می‌توانند پیشتاز آزمون‌ها و آمارها باشند.

هرچند اگر از حق نگذریم با توجه به اوضاع بودجه‌ای کشور و محدودیت بی‌سابقه و کمبود شدید اعتبارات دولتی در این برهه از زمان، عزم دولت در حذف فضاهای فیزیکی نامناسب و غیراستاندارد و احداث مدارس در مناطق محروم و کمتر برخوردار، در مقایسه با سایر دولت‌ها، بسیار قابل توجه بوده است و هم‌پای آن خیرین مدرسه‌ساز نیز برای رفع محرومیت‌های آموزشی در سال‌های گذشته، قدم‌های قابل  ‌توجه و درخور تحسینی را برای بهبود وضعیت برداشته‌اند.

باری؛ روز گذشته به اتفاق جمعی انسان‌اندیش از شهروندان عادی کشورهای مختلف جهان، برای بهره برداری از یک مدرسه ۶  کلاسه! به روستای «سرخ کلوت» بخش مرکزی نیک‌شهر رفتیم. اما آنچه که این اقدام را از سایر افتتاحیه‌های معمول متمایز کرد، مشارکت شهروندان عادی ملل مختلف در احداث این مدرسه بود که در نوع خود اقدامی کم‌نظیر است و درخور تحسین و توجه.

برای ساخت مدرسه روستای سرخ کلوت، شهروندان عادی کشورهای هندوستان، انگلیس، آمریکا، ترکیه و... از رفتگر گرفته تا راننده تاکسی، آرایشگر، کارگر، دانشجو، خانه‌دار و... مشارکت داشته‌اند و تعدادی از شهروندان این کشورها نیز در مراسم افتتاحیه مدرسه حضور داشتند که توسط موسسه خیریه مهر گیتی و مدیریت آن بانو زهرا گیتی‌نژاد برنامه‌ریزی لازم به‌عمل آمده بود.

خیرین خارجی هنگامی که با ساختمان مدرسه و حاصل مشارکت خویش در این نقطه از کره خاکی مواجه شدند، انگار کعبه آمال خویش را یافته و با اشک شوقی که از چشمانشان سرازیر می‌شد صحنه‌های دراماتیک از انسانیت و بخشندگی خلق کردند و حاضران و ناظران از این اتفاق مشق عشق نوشتند و درس انسانیت و بخشندگی آموختند.

حال با این اوصاف اگر شهروندان عادی کشور ما نیز، در کنار دولت، این‌چنین نوع نگاهی به عرصه آموزش و تعلیم و تربیت فرزندان ایرانی داشته باشند به گمانم سقف تحصیل دانش‌آموزان ما به‌ویژه در نقاط کمتر برخوردار برای همیشه ایمن خواهد بود و ستون مدارس نیز استوار و آینده تحصیلی آینده‌سازان کشور نیز تضمین.

برگرفته از:«همدلی»

http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=37891