دلاوران سرخ بادبان ها را برافرازید!

گفتار سیاسی رادیو راه کارگر

روز جمعه ۲۹ آبان ۱۳۸۸ برابر با ۲۰ نوامبر ۲۰۰۹

جنبش اعتراضی مردم ایران دوره گذار دردناکی را از سر می گذراند. موج اعدام ها و بازداشت های پس از 13 آبان جای تردیدی باقی نگذاشته است که دستگاه ولایی و متحدان نظامی/ امنیتی این دستگاه می خواهند به هر قیمتی ولو برپا کردن حمام خون بر اریکه قدرت باقی بمانند. از آن سو جنبش اعتراضی با شعارهایی که هسته اصلی و مرکزی رژیم را نشانه گرفت, عزم خویش در عبور از رژیم کنونی را نشان داده است. جنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران در آستانه برچیدن یارانه ها و اجرای برنامه فلاکت آفرین شوک تراپی سیمای تهدیدآمیزتری به خود می گیرد. با وجود تفاوت های آشکار سیاسی از جهت خط مشی و دورنمای مبارزاتی در اردوی مجموعه نیروهای پیکار ضد دیکتاتوری, برای نخستین بار شرایط مساعدی در پیوند مبارزه برای نان و آزادی فراهم شده است.

در چنین شرایطی استمرار جنبش اعتراضی و عبور کم درد از دوره گذار کنونی, اولا نیازمند حفظ همسویی و وفاق عمومی مجموعه نیروهای اردوی ضد دیکتاتوری در آماج سازی کانون اصلی زور و استبداد یعنی دستگاه ولایت مطلقه و همدستان و کاربدستان آن است, ثانیا مستلزم پیشگیری از تبدیل تغییرات الزامی و تدریجا پدیدار شونده در امر هدایت سیاسی جنبش اعتراضی, به عاملی در جهت پس رفت آن؛ تغییراتی که پیامد جوشش رادیکالیسم ضد دیکتاتوری و خصلت ساختارشکنانه آن است.

پس, گره خوردن پیکار علیه دیکتاتوری با مبارزه برای دمکراسی واقعی و گشایش افق های دمکراتیک و عدالت جویانه برای جنبش اعتراضی کنونی نیازمند دو رویکرد همزمان در عرصه راهکارهای مبارزاتی است.

عرصه نخست, پیکار قاطع, استوار و بدور از هر گونه حسابگری های فرقه ای برای همه حقوق و آزادی های دمکراتیک و شهروندی است. سازماندهی همسویی مبارزاتی در حوزه مبارزه برای حقوق و آزادی دمکراتیک در همه شکل های قابل تصور, پلی است که مبارزه علیه استبداد فقاهتی را به مبارزه ای برای دمکراسی تبدیل می کند. هر چه این پیکار با همسویی و وفاق گسترده تری در میان طیف وسیع تری از نیروهای دمکراتیک به پیش برده شود, و هر چه شکل های آن متنوع تر و سطوح آن بیشتر باشد, به همان میزان چشم انداز دمکراتیک به عنوان افق پیشروی جنبش کنونی اعتراضی قوی تر می شود.

عرصه دوم که پا به بای مبارزه برای دمکراسی و آزادی های کامل و بی قید و شرط سیاسی اکنون در کانون توجه عدالتخواهان قرار می گیرد, ساماندهی اتحاد بزرگ هواداران سوسیالیسم در ایران است. اتحادی که پایه طبقاتی آن جنبش کارگران و زحمتکشان, مایه حرکت و جوشش آن, جنبش رو به رشد مطالباتی و جنبش عمومی اعتراضی مردم و شکل حرکت آن, عزیمت از اشتراکات در عین پذیرش اختلافات است.

اتحاد بزرگ هواداران سوسیالیسم, خانه مشترک همه مبارزانی است که نان و آزادی را در پیوندی ناگسستنی برای مردم ایران می خواهند, تنوع افکار و عقاید و اندیشه ها را مانع رشته ای از اتحادهای پایدار در حوزه های مختلف مبارزاتی نمی دانند و مبارزه از هم اکنون برای تحقق عدالت اجتماعی را اصلی ترین وظیفه خود تلقی می کنند.

اگر اصلی ترین و فوری ترین حلقه مبارزه دمکراتیک در لحظه حاضر, همسویی گسترده و سراسری بر علیه اعدام, شکنجه, زندان و سرکوب است, اصلی ترین و فوری ترین حلقه در ساماندهی اتحاد بزرگ هواداران سوسیالیسم در ایران سازمان یابی مستقل همه نیروهای این عرصه به قصد پر کردن گسست های موجود و تکمیل حضور سیاسی در صحنه پیکار کنونی ضد استبدادی است. ایجاد هسته های مبارزاتی بر پایه پیوندهای طبیعی خانوادگی, خویشاوندی و دوستی های عمیق و پایدار در همه حوزه های مبارزه, از جنبش مطالباتی تا حقوق و آزادی های دمکراتیک, گام نخست در مسیر تکمیل و تحکیم حضور مستقل سیاسی در جنبش عمومی اعتراضی است.

زمان آن رسیده است که منطبق با توازن قوا, سنجیده اما با شتاب کافی, مقدمات و الزامات عبور پیروزمند از دوره گذار کنونی را فراهم سازیم.

زمان آن رسیده است که به زمزمه پیش خود بگوییم: با دمکرات ها برای دمکراسی با سوسیالیست ها برای سوسیالیسم.

زمان آن رسیده است تا بار دیگر بادبان ها را برافرازیم و در دریای طوفانی به سوی آینده روشن روان شویم.