نقشه کشتار زندانیان کرد در زندان های کردستان

گزارش رادیو راه کارگر

روز جمعه ۶ آذر۱۳۸۸ برابر با ۲۷ نوامبر ۲۰۰۹

پس از اعدام وحشیانه احسان فتاحیان, فعال سیاسی کرد, موج گسترده اعتراض داخلی و بین المللی به این اقدام دستگاه قضایی جمهوری اسلامی, توانست موقتا خطر اعدام شیرکو معارفی را برطرف سازد و به گفته وکیل این فعال سیاسی اسیر, وی از سلول انفرادی برای اجرای حکم اعدام به بند جمعی بازگشت داده شود. با این حال همانطور که اعلام خطر شده بود, خطر صدور و  اجرای حکم اعدام در باره سایر زندانیان سیاسی در زندان های کردستان همچنان وجود دارد. گزارش ها حاکی از آن است که دیوان عالی کشور, حکم اعدام زینب جلالیان دختر جوان کرد 27 ساله متهم به همکاری با گروه پژاک را به اتهام محاربه با نظام تایید کرده است. این حکم وحشیانه در حالی از سوی دیوان عالی قضایی تایید شده است که براساس اطلاعات موجود زینب  فعالیت مسلحانه نداشته است. 

صدور چنین حکمی نشان می دهد که رژیم از نقشه کشتار زندانیان سیاسی در زندان های کردستان؛ انتقام گیری از جنبش مردم  و ایجاد رعب و وحشت دست برنداشته است. زینب که حکم اعدامش صادر شد, دختری بود که از کودکی  و در سن  ده سالگی برای گریز از خشونت جنسیتی در خانه ف به گروه های سیاسی منطقه و  پژاک پیوسته است .

در حالی که هم اکنون در زندان های کردستان 12 نفر در صف اعدام هستند,  اطلاعاتی که منتشر شده نشان دهنده آن است  که رژیم همراه با صدور حکم اعدام برای این دختر جوان, نقشه انتقام گیری از زندانیان سیاسی را از طریق بی توجهی به سلامتی زندانیان در زندان مرکزی سنندج دنبال می کند. در زندان مرکزی سنندج بیماری آنفولانزای خوکی بشدت شیوع پیدا کرده است و این در حالی است که ماموران زندان هیچ اعتنایی به وضع بهداشت زندانیان مریض نمی کنند. ماموران خود از بام تا شام  برای جلوگیری از آلوده شدن از ماسک های مخصوص استفاده می کنند, ولی تا کنون دو زندانی به اسامی  کمال احمدی و خسرو ایزدی در اثر آنفولانزای خوکی جان خود را در زندان از دست داده اند . رژیم به جای این که حقیقت را به مردم اعلام کند, به دروغ ادعا کرده  استکه این دو زندانی در اثر مصرف مواد مخدر جان خود را از دست داده اند.

 رژیم که  خود را در تنگنای محاصره خشم و اعتراض مردم ایران می بینید, قصد دارد  از طریق کشتار زندانیان سیاسی و بالا بردن میزان اعدام ها در کل کشور ایجاد رعب و وحشت کند و مردم را  بترساند.  در پاسخ به سیاست جنایتکارانه ارعاب رژیم است که  کارزارهای اعتراضی هر چه وسیع تر هم در منطقه کردستان و هم در خارج از کشور اهمیت فزاینده ای می یابد.  لازم است فشار متمرکزی بر رژیم وارد شود تا هزینه دست زدن به این نوع جنایت ها را بشدت بالا ببرد. نمی توان دست روی دست گذاشت تا رژیم کودتایی جوانان مردم را  قصابی کند.