کارزار گسترده برای آزادی همه بازداشت شده گان جنبش اعتراضی, ضرورت لحظه

گفتار سیاسی رادیو راه کارگر

چهارشنبه ۱۶ دی ۱۳۸۸-  ۶ ژانویه ۲۰۱۰

حرکت حماسی جنبش اعتراضی در عاشورای خونین 88 همانطور که انتظار می رفت با واکنش خشونت آمیز دستگاه ولایت مطلقه و کارگزارنش  روبرو شد. تهدیدات فرمانده نیروی انتظامی, وزیر اطلاعات و طرح دو فوریتی اعدام دستگیرشدگان به عنوان محارب ظرف پنج روز و همزمان دستگیری های گسترده فعالین سیاسی, صنفی, مدنی و کنشگران جنبش های اعتراضی رئوس اقدامات سرکوبگرانه رژیم بعد از اعتراضات توده ای در عاشوراست. اگر چه این واکنش ها نشانه وحشت رژیم از ابعاد جنبش ضد دیکتاتوری و احساس انزوای روزافزون و محاصره شده گی آن است, اما همین وحشت از عاقبت نظام, در ترکیب با شفافیت و پیگیری جنبش اعتراضی در حمله به ستون فقرات اصلی نظام, تکیه کودتاچیان بر خشونت و سرکوب را به عنوان تنها وسیله حفظ شان بیشتر و قطعی تر می کند. از آنجا که ابعاد کنونی سرکوب بازدارنده نبوده است, سرکوب شدیدتر, بی رحمانه تر, گسترده تر و علنی تر  را چاره کار مردم یافته اند. درهم شکستن جنبش اعتراضی با توسل به خشونت عریان و لجام گسیخته سیاست رژیم در مقطع پس از عاشوراست. درست در چنین وضعیتی هزاران نفر در اسارتگاههای کودتاچیان در چنگال شکنجه گران و آدمکشان اسیرند. جان این زندانیان در خطر است. کشتار زندانیان مبارز از سوی رژیمی که سه دهه تاریخچه جنایت و از جمله سابقه خونین قتل عام سال های 60 و 67 را دارد و خود را در یک قدمی نابودی می بیند, خطری است جدی و فوری ؛ خطری که شایسته است تا با گسترده ترین و پردامنه ترین اعتراضات بویژه در خارج از کشور پاسخ بگیرد؛ و شایسته است که به کانون اصلی تمرکز همه مدافعان آزادی و سوسیالیسم در لحظه حاضر تبدیل شود.جنبشی که تاکنون از این ظرفیت برخوردار بوده است که گرایش ها و دیدگاههای گوناگون را زیر سقف هدف عمومی پیکار با دیکتاتوری جا دهد, بی آن که شکل های معینی از حرکت و اعتراض را بر این یا آن بخش تحمیل کند, در کارزار برای آزادی بی قید و شرط همه بازداشت شده گان و زندانیان سیاسی می تواند همین تنوع و گوناگونی را به ابزاری برای تبلور همه خلاقیت ها و ظرفیت های بخش های مختلف این جنبش تبدیل کند.

بویژه بر طیف نیروهای سوسیالیست و مدافع آزادی و عدالت اجتماعی  است که در این زمینه پیش قدم باشند و مبارزه برای آزادی فوری بازداشت شده گان از چنگال  شکنجه گران خون آشام را به هر شکل که در توان دارند در دستور کار خود بگذارند. فراموش نکنیم که چشم اندازهای اتحاد بزرگ و شکل گیری هویت های فراحزبی نوین در درون طیف نیروهای سوسیالیست  از مجرای همگرایی ها و اتحاد عمل های مشخص در پیکارهای مشخص سیاسی می گذرد و از یاد نبریم که در کوران همین پیشگامی ها  و همسویی های مبارزاتی در نبردهای مشخص کنونی است که افق های روشن می تواند ساخته شود و چشم اندازهای پیکار ضد دیکتاتوری شفاف تر گردد.