اولویت های بودجه 89, کشتار پنهان در سکوت

گفتار رادیو راه کارگر
جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ و  ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰

مشکل مردم ایران با رژیم جمهوری اسلامی یکی دو تا نیست, ولی بدترین مشکل اصل خود موجودیت این رژیم است. مساله فقط این نیست که اینها جوانان  مردم را به دار می کشند و از هم به خاطرش تشکر می کنند. مساله این هم هست که حتی وقتی رسما آدم نمی کشند, باز هم کارشان دست کمی از آدم کشی ندارد. برنامه بودجه سال آینده دولت احمدی نژاد در چهارچوب همین نگاه می تواند بررسی شود. قیاس آمارهای منتشره در رابطه با بودجه پیش از هر چیز اولویت های دولت سرکوبگر احمدی نژاد را در  وانفسای فقر و گرانی و کمبود و بحران و اعتراضات کنونی نشان می دهد. اولویت هایی که در واقع دست کمی از آدم کشی عمدی در سکوت ندارد..

براساس  آمارهای همین رژیم که در هفته جاری منتشر شده است بيش از 65 درصد بيمارستانها نسبت به حوادث مقاوم نيستند,از 100 هزار مدرسه در كشور، 65 هزار مدرسه سيستم گرمايشي و سرمايشي ندارند,هفت هزار پروژه نيمهتمام در سازمان نوسازي و تجهيز مدارس در حال خاک خوردن است. در همین شرایط سهم نورچشمیهای غیردولتی در بودجه 89 اولویت های جنایتکارانه دولت را نشان می دهد.  مؤسسه خصوصی آینده روشن، كه مشایی خود را مؤسس آن اعلام كرده است با سهم یك میلیارد و 200 میلیون تومان، بنیاد پروفسور مولانا با سهم 337 میلیون تومان، مركز اسناد انقلاب اسلامی به ریاست حسینیان, قاتل معروف با سهم 500 میلیون تومان، مؤسسه آموزشی امام خمینی قم که وابسته به آیتالله مصباح هست با 10 میلیارد تومان در بودجه دولت احمدی نژاد به چشم میخورد..

به جای این که بودجه که در حقیقت سرمایه امانتی مردم در دست دولت است, صرف تجیهز بیمارستان ها شود؛ صرف این شود که کودکان در مدارس در زمستان از سرما نلرزند،  و پروژه های مهم و زیربنایی خاک نخورند, این سرمایه با کمال بی شرمی در میان آدم هایی چون مشایی, حسینیان از مدافعان سعید امامی معدوم که به اعتراف خودش زمانی قاتل بوده و یا فردی چون مصباح یزدی که از او به عنوان سلطان مافیای شکر نام برده می شود پخش می شود.و لیست این

حاتم بخشی ها البته بلندتر است. بر اساس گزارش های رسانه ای مجموعا 58 مؤسسه و سازمان غیردولتی میلیاردها تومان از بودجه دولت را نصیب خود کرده اند. در میان اسامی این موسسات که وابسته به طور عمده حامی کودتاچیان هستند, مؤسسه پرتو ثقلین با 200 میلیون تومان، مؤسسات مصباحالهدی و سفینهالنجات هر کدام با سهم یك میلیارد تومان و كانون نویسندگان قم با سهم 200 میلیون تومان دیده می شود. مجتمع آموزشی امام خمینی مالزی، یك میلیارد تومان، بنیاد شمس و مولانا500 میلیون تومان، مجمع صلح اسلامی 500 میلیون تومان، مهدیه قم 300 میلیون تومان و دانشگاه امام صادق هم 5/2 میلیارد تومان بودجه می گیرند.

درست در حالی که این بودجه های نجومی در میان ایادی سرکوب و خفقان و کودتا پخش می شود, خبرهایی منتشر می شود مثل خبر خودسوزی کارگر شهرداری اندیمشک که به خاطر نداشتن پول درمان و داروی همسر مریض اش خودسوزی می کند. درست درشرایطی که سرمایه ملی این مردم حاتم بخشی می شود, صدها هزار کارگر ماهها حقوق نمی گیرند, جوانان به خاطر فلاکت اقتصادی توانایی تشکیل خانواده ندارند, مدرسه ها به خاطر عدم نوسازی و فرسودگی بافت هایشان قتلگاه دانش آموزان و جاده ها قتلگاه راننده گان و مسافران است. یک مشت نهاد شبه حکومتی انگل که حتی بدون بودجه های اضافی هم جز غارتگری و بودجه خواری و تولید افکار پلید و فاشیستی و توجیه جنایت و ترور دولتی و حکومتی و مغزشویی کار دیگری ندارند, میلیاردها تومان بودجه می گیرند, در عوض به اعتراف علي كريمي از كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس, بودجه مقاوم سازی مدارس را از 4 هزار ميليارد تومان در بودجه 89 دولت به 250 میلیون

تومان تقلیل داده اند. در حقیقت عربده های جنتی در نماز جمعه تهران و ستایش او از قتل جوانان به دست ماشیتن سلاخی دولتی بی دلیل نیست, و یا "رنجنامه " فردی چون روح الله حسینیان که از کافی نبودن کشتارها در "رنج" و شاکی است., مصباح یزدی برای رضا خدا نیست که از ولایت مطلقه فقیه و قتل عام مردم دفاع می کند. این ها بر سر سفره نفتی نشستنه اند و هست و نیست مردم رو می چاپند و روشن است که باید هم از قتل و کشتار مخالفین رژیم دفاع کنند. جای ندا و اشکان در بهشت زهراست, جای این قاتلان و آدمکشان در  زعفرانیه. و همین است تجسم واقعی مهرورزی و عدالت خواهی دولت جنایتکار احمدی نژاد. این دولت فقط مسوول کشتار مستقیم مردم نیست.

قتل های جاده ای, خودکشی ها و خودسوزی های از سر فقر و نداری, عوارض انسانی فروپاشی کشاورزی در ایران, مرگ و میر در اثر آلودگی هوا, مرگ در اثر اعتیاد, همه نمادهای کشتار غیرمستقیم همین رژیم است, کشتار خاموش و در سکوت. نظام جمهوری اسلامی نه فقط موقعی که رسما آدم می کشد و  سرانش به مناسبت آدمکشی به هم تبریک می گویند, بلکه حتی زمانی هم که ظاهرا آدم نمی کشند, در واقع  آدم می کشند..