زنان نه سرکوب نه حذف به پیش

فواد شمس

در طول تاریخ همواره نیمی از جامعه حذف شده اند. هرگاه اندکی صدای اعتراض بلند شده یا سرکوب شده یا نشنیده گرفته شده و یا به انحراف کشانده شده است.

در این دوره تاریخی که چنبش زنان را می توان به جرات ریشه ای ترین و قوی ترین جنبش موجود در جامعه ما دانست. کسانی که این امر را با منافع سرمایه محور و مردسالارانه ی خویش در تضاد می بینند. از طرف دیگر هم دیگر توان آن را ندارند که این جنبش عظیم و ریشه ای را سرکوب و منکوب کنند. راه جدیدی را جسته اند .

 به انحراف کشاندن این جنبش!

سعی دارند که این جنبش را از دیگر جنبش های اجتماعی جدا کنند. از جنبش کارگری دانشجوی و حق ملی كنند. سعی دارند که بگویند مسئله زنان تنها مختص آنان است و مرد ها نباید در آن دخالت کنند. در حالی که مردان اگر نه بیشتر اما به اندازه ی خود زنان قربانیان مناسبات غیر انسانی این جامعه نابرابر و مردسالارند.

آنان می خواهند افق بلند را از جنبش زنان بگیرند. آنان را به امور حداقلی مشغول سازند. تا از بنیان ها تغییر بدور کنند. برای زنان الگو سازی کاذب می کنند. جالب بود زمانی که در تریبون آزاد دانشگاه یکی گفت کاندولیزا رایس نماد زن امروز جهان است. که با خشم و هو کردن اکثر دختران و پسران مواجه شد.

آقایان و خانم ها! رایسی که مسئول کشتار هزاران زن و کودک و مرد عراقی و افغانی است از هزاران مرد دیکتاتور و مرد سالار وحشی تر است.

الگوی دختران ما همسران قهرمان و مقاوم کارگران زندانی سندیکای شرکت واحد است.

۸ مارس امسال نشان داد که دیگر زنان را نه می توان نادیده گرفت نه حذف کرد. حتی سرکوب هم کفاف حفظ وضع موجود را نمی دهد. خواست های آنان دیگر نه در خانه ها و محدود بلکه در خیابان ها و در گستره ی فضای عمومی جامعه مطرح شده است.

چهار راه ولی عصر و پارک دانشجو شاهد صدای رهایی و آزادی زنان بود. خیابان ها شاهد طغیان آگاهی بود که زیر ضربات باتوم تبلور یافت. صدای امروز زنان و مردان آزادی خواه و برابری طلب زنان و مردان ایران که انسانیت را فریاد زدند نوید یک جامعه ای را داد که هر انسانی تنها یک انسان باشد ورای رنگ مذهب نژاد قومیت ملیت طبقه و جنسیت بسازند.

زنان و مردان و تمام انسان های جهان برای ممکن کردن جهانی دیگر که بهتر است  به پیش!