Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
دوشنبه ۱۱۷۳ فروردين ۶۱۷ برابر با  ۰۱ ژانويه ۰۰۰۱
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۱۷۳ فروردين ۶۱۷  برابر با ۰۱ ژانويه ۰۰۰۱
طرح حذف یارانه ها و تهدید به سرکوب مخالفان آن

طرح حذف یارانه ها و تهدید به سرکوب مخالفان آن

ارژنگ بامشاد

مرتضی تمدن استاندار تهران در سخنانی در ۲۷ شهریور۸۹ مخالفان طرح "هدفمند کردن یارانه ها" را تهدید به برخورد قانونی کرد و گفت : «مخالفان دولت، اتاق توطئه علیه قانون هدفمند کردن یارانه‌ها را فعال کرده‌اند». او تمامی انتقادات را هدفمند و یکپارچه و در راستای فعالیت اتاق توطئه دانست.

سخنان استاندار تهران، نگرانی شدید مقامات حکومتی از واکنش های مردمی به طرح حذف یارانه ها را بیان می کند. آن ها زمان  اجرای این طرح را  اعلام نمی کنند و قصد دارند با اجرای ضربتی آن، زمینه غافگیری مردم و جلوگیری از اقدامات اعتراضی شان را فراهم آورند. اما علیرغم آن، خود به  خوبی از تأثیرات مخرب اجرای حذف یارانه ها بر زندگی مردم آگاه هستند و از واکنش مردم به شدت هراسان شده اند.

 

نگرانی و هراس شدید، باعث شده که پیشاپیش تهدیدات خود را آغاز کنند. مقامات حکومتی برای این که سیاست سرکوب خود را توجیه کنند، مخالفان طرح حذف یارانه ها را سازمانیافته قلمداد کرده و انتقادات را به " اتاق توطئه" نسبت می دهند. اتاق توطئه ای که معلوم نیست چه کسانی عضو آن هستند و منافع چه کسانی را نمایندگی می کنند. طرح تشکیل " اتاق توطئه"، که از سوی استاندار تهران مطرح شده، تلاشی برای وارد کردن نهادهای امنیتی و پلیسی کشور در سرکوب هر نوع مخالفت با طرح حذف یارانه هاست. این که مقامات حکومتی از برخورد قانونی با مخالفان این طرح سخن می گویند و آن ها را وابستگان و مجریان فرمان های "اتاق توطئه|" می دانند، بخودی خود، بار امنیتی تلاش سرکوبگرانۀ حکومتی را نشان می دهد. بعید نیست با آغاز اجرای حذف یارانه ها، نهادهای پلیسی ـ امنیتی رژیم دستگیری گسترده مخالفین این طرح را آغاز کرده و دادگاه های انقلاب اسلامی نیز آن ها را به جرم محاربه با حکومت اسلامی به محاکمه بکشانند.

 

اجری طرح حذف یارانه ها بر متن تحریم گسترده بین المللی که اقتصاد ایران را به سوی فلج کامل پیش می برد، و در شرایط خالی بودن خزانۀ دولت، فشار سنگینی بر اقشار تهیدست و زحمتکش جامعه وارد خواهد آورد. ارسال قبض های چند برابر شدۀ هزینه های برق و آب و گاز، نشاندهندۀ وضعیتی است که در برابر مردم قرار دارد. روشن است تهیدستان و زحمتکشان جامعه توان تحمل چنین فشاری را نخواهند داشت. همین امر، زمینه ساز اعتراضات گسترده توده ای را فراهم خواهد آورد. برای مقابله با  این اعتراضات،  دستگاه های سرکوب دولت اسلامی به حال آماده باش درآمده اند. طبعأ تلاش آن ها بر این استوار است که هر نوع حرکت اعتراضی آشکار را در نطفه خفه کرده و مانع رشد و گسترش این نارضایتی و بروز آن شوند.

 

نباید از نظر دور داشت که مثلث حاکم که بر همکاری نزدیک بیت رهبری، دارو دسته انتظاریون احمدی نژاد و سپاه استوار است، آشکارا سیاست متمرکز کردن دستگاه سرکوب و سازماندهی مشت آهنین را در  پیش گرفته اند. سخنان احمدی نژاد که دیگر مجلس را در رأس امور نمی داند و یا تکیه او بر منشور کورش بعنوان الگوی مدیریت جهانی ایرانی  و عدم اجرای بیش از ۶۰ درصد از مصوبات مجلس، بیانگر آن است که تمرکزگرائی فاشیستی سرعت سرگیجه آوری بخود گرفته است. حمایت خامنه ای از دولت احمدی نژاد در حضور اعضای مجلس خبرگان، بیان حمایت رهبر جمهوری اسلامی از این روند است. چنین سمت و سوی سرکوبگرانه و فاشیستی ای، ضرورت هوشیاری بیشتری برای سازماندهی مقاومت مؤثر توده ای را افزایش می دهد.

 

 مقابله با طرح های سرکوبگرانه حکومتی باید به گونه ای سازمان داده شود تا امکان حرکت ماشین سنگین و جهنمی سرکوب را پائین آورده و در صورت امکان آن را فلج سازد. چنین اقدامی، تنها از طریق سازماندهی مقاومت مسالمت آمیز مدنی و توده ای امکان پذیر است. برای نمونه، اگر جنبش عدم پرداخت قبض های برق و آب و گاز، به جنبشی فراگیر و توده ای تبدیل شود،  دستگاه سرکوب حکومتی نمی تواند وارد عمل شود. بسیاری از مردم امکان پرداخت چنین هزینه هایی را ندارند. وقتی این هزینه ها پرداخت نشود، ممکن است مقامات حکومتی برای تنبیه مردم به قطع برق و آب و گاز تعداد معدودی از شهروندان مبادرت ورزند. اما این کار نمی تواند خصلت همگانی بخود بگیرد و پس از مدتی مجبور خواهند شد دست از این کار بکشند. اقداماتی از این  دست که خصلت نافرمانی مدنی آشکاری دارد، قدرت مانور مردم را افزایش داده و قدرت سرکوب دولت را بشدت کاهش می دهد. تداوم چنین اقداماتی از یک سو همبستگی مردمی را افزایش می دهد و از دیگر سو قدرت سرکوب را کند کرده و انعکاس اعتراضات را وسیع خواهد ساخت.

 

برای سازماندهی مقاومت مدنی سازمانیافته توده ای، نقش فعالان مدنی و سیاسی و بویژه فعالان کارگری، زنان و جوانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روشن است که این مرحله از مبارزه سازمانیافته، نمی تواند بدون اتکا به سازماندهی هسته های مقاومت مخفی که متکی به تلفیق فعالیت علنی با مبارزه مخفی باشند، با موفقیت انجام گیرد. تجربه فعالیت مبارزاتی یک سال گذشته مردمی و ضربات سنگینی که بر شبکه های علنی و بی حفاظ وارد آمد، نشان داد که با دستگاه سرکوب متمرکز و سازمانیافته پلیسی ـ امنیتی حاکم نمی توان تنها با اتکا به شبکه های علنی و بی حفاظ و بدون پشتوانۀ هسته های مخفی سازمانیافته وارد مبارزه ای مؤثر شد. روشن است که وقتی مبارزه توده ای و گسترده ای در جریان است، نمی توان بدون شبکه ها و تشکل های علنی، مبارزه را بخوبی سازمان داد. اما اگر تشکل ها و سازمان های علنی، در کنار و همراه خود، هسته های مخفی سازمانیافته نداشته باشند، نمی توان تداوم مبارزه گسترده و توده ای را تضمین کرد. این درسی است که باید به دقت به آن توجه داشت.

۲۹ شهریور۱۳۸۹ـ ۲۰ سپتامبر۲۰۱۰

 

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©