پروژه نیمه تمام احمدی نژاد

صادق افروز

مسافرت احمدی نژاد به نیویورک و روخوانی از نوشته های از قبل آماده شده  ،چه در مصاحبه هایش با امانپور ، چارلی رز و لری کینگ و چه در سازمان ملل ، پروژه جابجا کردن مکتب ایران و مکتب اسلام را موقتا به فراموشی سپرد .

قبل از این سفر و بدنبال همایش به اصطلاح متخصصین خارج از کشور و پرده برداری از لوحه سنگی حقوق بشر کورش ،  و جدا سازی و انتصابات ویژه در سیاست خارجی و بی اعتنایی به مجلس ،کوره انتقاد اصول گرایان رنگارنگ از مشایی و بعضا خود احمدی نژاد چنان گداخته شده بود که می رفت بساط یکی از طرفین را به آتش بکشاند . سفر احمدی نژاد  به نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل ، این فرصت را برای او فراهم کرد تا با حمله به صهیونیسم و سرمایه داری ! وپیش کشیدن ماجرای ۱۱ سپتامبر بطور موقتی هم شده شعله های آتش این درگیری را پایین بکشد .

این سیاست موثر افتاد و احمدی توکلی  ، یکی از نمایندگان اصول گرای مجلس را ، که پیشقراول انتقاد از احمدی نژاد بود نرم کرد و به تحسین واداشت .به گفته توکلی :

»سخنان رئيس‌جمهور از نظر ادبيات به كار گرفته شده ادبيات توحيدي و از نظر سياسي هوشمندانه بود.»

ولی این ادبیات توحیدی وسیاست هوشمندانه تا آنجایی که به مسائل ایران را منوط می شد جز دروغ گویی بی شرمانه و وقیحانه چیز دیگری نبود . به عقیده توکلی پوشش گذاشتن بر شکنجه و کشتار سیستماتیک مخالفان سیاسی در سی سال گذشته ادبیاتی الهی و توحیدی است و به مسخره گرفتن تاثیرات مخرب و جدی تحریم های گسترده اقتصادی  بر زندگی مردم زحمتکش سیاستی هوشمندانه است .

نویسندگان انشا های احمدی نژاد پیش بینی کرده بودند که سوالات خبرنگاران و برنامه سازانی از این دست از موضوع حکم سنگسار سکینه آشتیانی و فشار بر موسوی و  کروبی و فعالیت های هسته ایران و بحران فلسطین فراتر نخواهد رفت .این دسته از خبرنگاران از آنجایی که انتقاداتشان از دولت احمدی نژاد در حوزه دفاع از منافع امپریالیسم جهانی است از خطوط قرمز هیچگاه عبور نمی کنند .مثلا نمی شنوید که فرید زکریا بیاید و بپرسد چرا با رهبران سندیکای هفت تپه چنین خشن برخورد کردید ! یا کریستین امانپور از اسالو کسب اطلاع کند و چارلی رز سوال کند " فرزاد کمانگر معلم انقلابی کرد به چه جرمی اعدام شد؟ " و لری کینگ کشتار های دسته جمعی تابستان ۶۷ را مطرح کند .از آنجایی که دولت های خودشان سرگرم تولید سلاح های کشتار دسته جمعی هستند ، حتی در موردفعالیت های اتمی ایران هم کم می آورند و در دفاع از رژیم نژاد پرست اسرائیل هم غائله را به احمدی نژاد می بازند .

احمدی نژاد در این گونه مصاحبه ها بهترین دفاع را حمله می داند و با هدف قرار دادن نقطه ضعف های کشور های امپریالیستی که یکی و دوتا هم نیستند و با باز کردن جبهه جدید خود را از نیش انتقاد می رهاند وقتی احمدی نژاد از نظام سرمایه داری انتقاد می کند چارلی رز و لری کینگ هاج و واج  او را نگاه می کنند انگار نمی دانند که همین احمدی نژاد  برای پیاده کردن طرح نئولیبرالی "هدفمند کردن یارانه ها " و کم کردن دخالت دولت در قیمت گذاری و واگذاری تعیین شدن قیمت ها به سیستم بازار که نتیجه ای جز تورم افسار گسیخته و فقر و فلاکت و بدبختی برای مردم زحمتکش ندارد تعجیل دوچندانی نسبت به رقبای اصول گرایش دارد . تفاوت جامعه سرمایه داری ایران با کشور های سرمایه داری امپریالیستی در این است که در کشور های امپریالیستی دولت نوکر و مستخدم و کارگزار کمپانی های بزرگ است و در ایران دولت ، بویژه در دوره احمدی نژاد و سیادت پاسداران بر اقتصاد و سیاست کشور خود کمپانی بزرگ است .سرمایه دار بزرگ خود دولت است. لری کینگ و چارلی رز می دانند که اوباما بدون اجازه شل و شورون و جنرال دینامیک و پپسی و کوکاکولا، قادر به تصمیم گیری نیست وبنابر این وقتی احمدی نژاد نظام سیاسی آمریکا و سرمایه داری  را هدف قرار می دهد کم می آورند .

نزاع بین احمدی نژاد و کشور های امپریالیستی نزاع درونی کمپ های ارتجاعی است . نزاع بین امپریالیسمی است که نمی تواند منابع عظیم نفتی و دیگر منابع زیر زمینی در ایران و موقعیت استراتژیک آن را نادیده بگیرد با رژیمی بورژوایی سرتاپا ارتجاعی، ماجراجو ، جاه طلب و ضد مردمی که زیر بار امپریالیسم نمی رود و ساز خودش را می زند و با هیچکدام از رفتار های نرمال دیپلماتیک خوانایی ندارد .

بعد از این شعبده بازی، احمدی نژاد به ایران باز می گردد. بر لبان فیروز آبادی خنده خواهد بود. منصور ارضی چماقدارانش را به آرامش دعوت خواهد کرد. توکلی و مطهری و نادران بطور موقتی هم شده آرام خواهند گرفت .

ولی سوالی که باقی می ماند این است : « بر سر پروژه نیمه تمام  چایگزین کردن مکتب ایران به جای مکتب اسلام چه خواهد آمد ؟ » آیا این پروژه با بازگشت احمدی نژاد به ایران از سر گرفته خواهد شد ؟ آیا مسئولین جدید در سیاست خارجی نفوذ متکی را از آنچه هم اکنون است محدود تر خواهد کرد ؟ آیا احمدی نژاد از حضور خود در نیویورک نردبانی برای عبور از روحانیت پیرامون خامنه ای خواهد ساخت ؟ آیا پاسداران به پیروزی تازه ای دست یافته اند؟ پیش بینی مشکل است ولی حوادث آینده نزدیک به این سوالات پاسخ خواهد گفت.

سپتامبر 2010