اول ماه مه،

روز تجلی مطالبات کارگران

رهانندۀ برتری در کار نیست،

نه آسمان، نه قیص، نه خطیب.

خود به رهایی خویش برخیزیم، ای تولید گران!

رستگاری مشترک را بر پا داریم!

تا راهزن، آنچه را که ربوده رها کند،

تا روح از بند رهایی یابد،

خود به کوره خویش بر دمیم

و آهن را گرما گرم بکوبیم !

نبرد نهائی‌ست این.

به هم گرد آئیم

و فردا «بین الملل »

طریق بشری خواهد شد .

سرود انترناسیونال، ترجمۀ احمد شاملو

امیر جواهری لنگرودی

اول ماهِ مه سال ۱۳۹۹ در دورۀ بحران کرونایی، تعطیلی و قرنطینۀ اجباری بخش‌های زیادی از کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر گروه‌های رنج و کار جامعه در راه است. نخستین روزماهِ مه، روزِ ماست، از آن ماست. باید با همۀ توان برای طرح خواسته‌های بی پاسخ مانده به استقبالش رفت. اول ماهِ مه، روز همبستگی بین المللی کارگران است.

این روز نه تنها روز بزرگداشت کار پررنج کارگران جهان، بلکه روزی است که بخش عظیمی از اردوی کار، با صدای رسا، اعتراض حق طلبانۀ خود را به گوش جهانیان می‌رساند و مطالبات خویش را در شرایط سخت کرونایی رسانه‌ای خواهند نمود!

اول ماهِ مه، روز اتحاد پرشور و مهرآمیزی است که مژدۀ پیروزی و استقرار برابری، برادری و عدالت اجتماعی را به جهانیان می‌دهد! اصلی‌ترین و مهم‌ترین پیام روز جهانی کارگر، همبستگی طبقاتی تودۀ کارگر، صرفنظر از تعلقات جنسیتی، مذهبی و قومی ـ زبانی به عنوان یک طبقۀ واحد می‌باشد.

یکی از مشکلات جنبش کارگری کشور ما، تشکیلات شبه فاشیستی خانۀ کارگر اسلامی است که به عنوان کارگزار حاکمیت در درون جنبش کارگری، با شوراهای اسلامی‌ و جعلی‌اش، با سرکوب حق تشکل مستقل، دست به تخریب هم می‌زند.

امسال هم مثل سالهای گذشته خانۀ کارگر برنامۀ بالماسکۀ هفتۀ کارگر را اعلام کرده است که مجموعه‌ای از مراسم‌ گوناگون است از تاریخ جمعه پنجم تا یازدهم اردیبهشت در نقاط مختلف کشور که شعار جهش تولید ادعایی خامنه‌ای را مبنای کار خود قرار می‌دهد.

در جدول منتشر شده، سازمان‌های مجری طرح یک هفته‌ای را برای نمایش هرروزه به شرح زیر معرفی می نماید :

جمعه پنجم اردیبهشت ـ دارالقرآن خانۀ کارگر

شنبه ششم اردیبهشت ـ کانون‌های عالی کارگری و کارفرمایی

یکشنبه هفتم اریبهشت ـ اتحادیۀ کارگران قراردادی و پیمانی

دوشنبه هشتم اردیهشت ـ اتحادیۀ زنان کارگر

سه شنبه نهم اردیبهشت ـ اتحادیۀ پیشکسوتان جامعۀ کارگران

چهارشنبه دهم اردیبهشت ـ اتحادیه‌ها و کانون‌های کارگری

پنجشنبه یازدهم اردیبهشت ـ خانۀ کارگر

مشخصۀ همۀ برنامه‌های خانۀ کارگری‌ها اینست‌ که روزجهانی کارگر را از هرنوع اعتراض به بی عدالتی و نمایش همبستگی و همگرایی درونی اردوی کار و هر نوع طرح مستقل مطالبات کارگران درون کشورخالی نمایند. از منظر سردمداران خانۀ کارگر روز جهانی کارگر باید به مجموعه‌ای از مراسم بی روح و فرمایشی تبدیل و نارضایتی عمیق کارگران به صورت کنترل شده در چهارچوب سیاست‌های خانه کارگر باقی بماند. در نتیجه شعارهایی سطحی و ملایم مطرح کرده تا بتوانند نقشی را که خانۀ کارگر برای مهار جنبش کارگری و قربانی کردن آن، پیش پای برنامه‌های همه جناح حکومت بازی می‌کند را به همین جناح‌ها نشان داده باشد تا از این طریق بودجه و امکانات در اختیار عواملش قرار بگیرد.

کارگران یک صدا می‌گویند: هفتۀ کارگر توی سرتان بخورد، همان روزمان را به ما وابگذارید، فعالان ما را به بهانۀ «امنیت ملی»، تجمع ما را «غیر قانونی»،  و «امنیتی»، اعلام نکنید. زندان و احکام سنگین و وثیقه‌های میلیاردی صادر نکنید، هفتۀ کارگر اسلامی تان را نخواستیم! روز جهانی کارگر را هفتۀ کارگر نامیدن، بیش از هر چیزی لوث کردن و به انحراف بردن مطالبات کارگران و بی ارزش ساختن و غیر اصلی شمردن تاریخ و نشان این روز در ایران و جهان است.

نگاهی به طرح و برنامه و مجریان برنامه‌ها نشان می‌دهد که نقشۀ راهنمای شما چیست؟ در جمهوری اسلامی چند بالماسکه هر ساله توسط دولت و عوامل آن رونمایی می‌شود. نخسین آن در اسفند ماه از ماکت شورای عالی کار بر سر تعیین نرخ دستمزد در هیکل وجودی " سه جانبه گرایی " کذایی که همان یک جانبه گرایی است ، رونمایی می کنند که امسال بدلیل شرایط کرونایی به فروردین ماه کشانده شد؛ و دیگر بالماسکۀ کذایی هفتۀ کارگر است که طرح و نقشه‌اش از خورجین دارودستۀ علیرضا محجوب و حسن صادقی بیرون کشیده می شود و بدون تغییر چند و چون آن، تنها تاریخ‌هایش به‌روز شده و در ایلنا و سایر بوق‌های خودشان باد زده می‌شود.

برنامه‌هایی نظیر تجلیل از کارگران و کارفرماهای نمونه، مسابقات قرآنی، تجدید میثاق با آرمان‌های امام و مصادیقی از این نوع، اهدای ماسک به کارگرن کارگاه‌های کوچک و... نشست‌های مشترک با کارفرمایان و... که بر هیچ‌یک نام برنامه‌ای کارگری نمی توان گذاشت. تعیین روزهای پنج تا یازده اردیبهشت به نام هفتۀ کارگر به جای روزجهانی کارگر  ازطرف خانۀ کارگری‌ها با هدف از بین بردن تاریخچۀ واقعی مبارزاتی جنبش کارگری در ذهنیت کارگران جوان و قلب هویت اول ماه مه است. همچنین عوامل خانۀ کارگر با این کار می خواهند هفتۀ معلم را نیز کمرنگ کنند تا در شرایطی که نارضایتی معلمان از دستمزدهای زیر خط فقر و رودرویی با سیاست خصوصی کردن امر آموزش، ادامه سرکوب، بازداشت و در زندان باقی ماندن فعالان صنفی هر روزه رو به افزایش است  و فعالان آن در زندان و تبعید بسر می‌برند، مانع برجسته شدن این مطالبات و پیوندهای مبارزاتی میان زنان ، معلمان و کارگران ، بازنشستگان ، دانشجویان  و دیگر فعالان اجتماعی شوند.

واقعیت این‌ است‌ که جنبش مستقل کارگری و نیروهای این جنبش نمی توانند نسبت به برنامه‌های خانه کارگر و بالماسکه‌ای که هر سال برای منحرف کردن مطالبات و اهداف جنبش کارگری راه می‌اندازد، بی تفاوت باشند. در برابر این نمایش مبتذل، تشکل‌ها و فعالان مستقل کارگری می‌توانند برنامۀ اقدام و عمل خود را ارائه و متحداً در برابر هر تحمیل و تحریفی که خانۀ کارگر دست‌اندر کارش است، مقاومت کنند.

چهار شنبه ۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ برابر با ۲۲ آوريل ۲۰۲۰