شرکتِ «مبارزه طبقاتی» در مدرسه‌ی جهانیِ مارکسیست‌ها

آرش عزیزی

هیئت تحریریه‌ی نشریه‌ی "مبارزه طبقاتی" متشکل از رفقا سروش دشتستانی، آرش عزیزی و حمید علیزاده ماهِ گذشته در مدرسه‌ی جهانیِ دوسالانه‌ی گرایش بین‌المللی مارکسیستی در ایتالیا شرکت کرد. ترجمه‌ی گزارش رسمیِ این نشست به زودی تقدیم می‌شود اما در این‌جا گزارشِ اختصاصی "مبارزه طبقاتی" را تقدیم می‌کنیم.

این مدرسه از 31 ژوئیه تا 5 اوت با حضور حدود 225 نفر از رفقای ما از 24 کشور در مهمان‌خانه‌ای در شهرک ساحلی مارینا دی ماسا واقع در توسکانیِ ایتالیا برگزار ‌شد. رفقا از کشورهای پاکستان، سوریه، یونان، روسیه، استونی، مکزیک، ال سالوادور، ونزوئلا،‌آرژانتین، برزیل، بولیوی، اسپانیا، بلژیک، فرانسه، هلند، ایتالیا، سوئیس، اتریش، آلمان، دانمارک، سوئد، لهستان، آمریکا و کانادا در این نشست حضور داشتند. طبق معمول بسیاری از رفقا به دلیل مشکلات مالی و دشواری‌های اخذ ویزای شنگن (که سال گذشته مانع شرکت بعضی رفقای ایرانی نیز شده بود)‌امکان حضور نیافتند. از جمله رفقایی از صربستان، مراکش و نیجریه. جالب اما آن‌جا که رفقای شهرِ لاگوس در نیجریه، شهری که حتی جریان برق آن نیز قابل اتکا نیست، موفق شدند از طریق اینترنت (با اسکایپ)‌بسیاری از مباحثاتِ‌نشست را بشنوند و در آن شرکت کنند.

مباحثات به زبان‌های مختلف ارائه می‌شد و برای حضار به زبان‌های مختلف (از جمله فارسی)‌ترجمه می‌شد.

جوِ نشست از هر لحاظ شورانگیز و منحصر به فرد بود و جوِ کلی رویدادهای جهان را منعکس می‌کرد.

مدرسه امسال "انقلاب"‌نام گرفته بود و شعار زیبای "ثوره حتی النصر" (انقلاب تا پیروزی) به زبان عربی روی پرچم بزرگی که در تالار اصلی آویزان شده بود، نقش بسته بود. موضوعِ مدرسه نیز دقیقا همین بود. در طول حدود یک هفته به بررسی مفصل انقلاب‌های متعددی در تاریخ چند صد سال اخیر پرداختیم.

فرصت بحث و گفتگو و مطالعه برای مارکسیست‌ها البته فراوان است اما فرصتِ شرکت در بحث فعال با فعالینِ کمونیست از سراسر جهان به راستی غنیمت است و ما سعی کردیم از لحظه لحظه‌ی آن استفاده کنیم.

اکثریت عظیم شرکت‌کنندگان زیر 30 سال سن داشتند و در سال‌های اخیر به صفوف سازمان ما پیوسته بودند. شور و شوقِ انقلابی و علاقه‌ی بسیار نسبت به جنبش‌های متعدد انقلابی که در سراسر جهان در گرفته بین آن‌ها و در نتیجه در فضای کل کنفرانس موج می‌زد. این بخصوص در مورد آن دسته از رفقا صدق می‌کرد که به تازگی شرکت در جنبش‌های توده‌ای را از سر گذرانده‌بودند.

مثلا رفقای جوان یونانی که به تازگی از جنبش توده‌ای و عظیمِ آن کشور علیه برنامه‌های ریاضت‌کشی اقتصادی دولت آمده بودند. یک شبِ کنفرانس به گزارش اضطراری و ویژه‌ی آن‌ها اختصاص یافت. صحبت با این رفقای جوان به راستی شورانگیز بود. آن‌ها که در هنگام آغاز جنبش گروهی متشکل از حدود 40، 50 رفیق متمرکز در آتن، پایتختِ کشور، داشتند، با حضور نظام‌مند، دائم و فعالانه در جنبش موفق شده بودند بیش از 10 رفیق جدید جذب کنند و هزاران نسخه از نشریه‌ی جدید خود (که "اپاناستاسی" (انقلاب) نام دارد) به فروش برسانند. قدمی کوچک اما با اهمیت بسیار.

رفقای بریتانیایی نیز با شرکت فعال در جنبش دانشجویی و استفاده‌ی بهینه از جوِ متلاطم جوانان و دانشجویان در سراسر کشور موفق شده بودند جوانان بسیاری به صفوف خود جذب کنند که بسیاری از آن‌ها در نشست حاضر بودند.

 جالب آن‌جا که دو سال پیش که نویسنده‌ی این خطوط در همین مدرسه (که در بارسلونای اسپانیا برگزار می‌شد)‌شرکت کردم، ایران از معدود کشورهایی بود که انقلابی توده‌ای را از سر می‌گذراند. اکنون اما حتی بسیاری از رفقای اروپایی جنبش‌های توده‌ای را از سر گذرانده بودند و یا منتظر آن بودند.

انقلاب‌ها در طول تاریخ

از بحث "چشم‌اندازهای جهانی" که در روز اول توسط رفیق آلن وودز آغاز شد و با بحث‌های تکمیلی رفقا از سراسر جهان ادامه یافت، که بگذریم،‌بقیه‌ی برنامه‌ی کنفرانس به بررسی مسائل تاریخی اختصاص داشت. دستور کار کنفرانس در واقع به یک معنی ساده بود: بررسی و واکاوی مهم‌ترین انقلابات تاریخ معاصر.

 انقلاب‌هایی که مورد بررسی قرار گرفتند به ترتیب تاریخ زمانی از این قرارند: انقلاب انگلستان (60-1640)، انقلاب آمریکا (1774)، انقلاب فرانسه (1789)، کمون پاریس (1871)، انقلاب روسیه (1917)، انقلاب آلمان (23-1918)، انقلاب چین (7-1925 و 1949)، انقلاب اسپانیا (37-1931)، انقلاب کوبا (1959)، ناصریسم و ناسیونالیسم عرب (‌دهه‌های 50 و 60)، انقلاب ماه مهِ فرانسه (1968)،‌انقلاب پاکستان (1968)، انقلاب ایران (1979)، انقلاب عرب (2011). بعلاوه نشستی هم به بررسی "شوراها و قدرت کارگری" اختصاص داشت که در آن بحث داغی با مثال‌های متعدد تاریخی از کمون پاریس و روسیه گرفته تا جنبش‌های کنونی حاضر در جهان در گرفت. (از جمله رفقای یونانی و ونزوئلایی که تجربه‌ی تر و تازه‌ای از شرکت در این نوع نهادها با خود داشتند.)

بحث انقلاب 57 ایران در روز آخر و توسط رفیق حمید علیزاده ارائه شد. حمید با ارائه چشم‌اندازی تاریخی به تحلیل انقلاب 57 در متن تاریخی آن پرداخت و موضوع بحث را تا انقلاب حال حاضرِ کشورمان کشاند. شرکت‌کنندگان و از جمله رفقای "مبارزه طبقاتی" شرکتی فعال در این بحث داشتند. نکته‌ی جالب، توجه دقیق شرکت‌کنندگان به بسیاری جزئیات مربوط به این انقلاب بود. مثلا بعضی رفقای ایتالیایی از جزئیات دعواهای مجاهدین و بنی‌صدر در اوایل انقلاب می‌پرسیدند!

در حاشیه‌ی کنفرانس

مثل بسیاری کنفرانس‌ها، حاشیه‌ی آن کمتر از خودش اهمیت یا جذابیت نداشت.

در حاشیه‌ی کنفرانس موفق شدیم گفتگویی با رفیق آلن وودز و گفتگویی با دو نفر از رفقای رهبری گرایش مارکسیستیِ‌یونان انجام دهیم که به زودی در "مبارزه طبقاتی" منتشر خواهد شد.

بعلاوه هیئت تحریریه موفق شد هر شب جلساتی برگزار کند و علاوه بر بحث‌های سیاسی متنوع در مورد ایران و جهان برنامه‌ی عملی فعالیت‌ها در دوره‌ی پیش رو ریخته شد. جلساتی با دبیرخانه‌ی بین‌المللیِ گرایش مارکسیستی و رفقای رهبری بخش‌های مختلفِ جهان نیز برگزار شد. از جمله صحبت‌هایی با رفقای کشورهایی همچون فرانسه، اتریش، سوئیس، آلمان، بریتانیا، هلند، سوئد، دانمارک و آمریکا برای همکاری در جذبِ مهاجرین ایرانی این کشورها.

همانطور که نقل درس‌های پرشمار یک هفته‌کنفرانس در این چند صفحه مقدور نیست، بیانِ احساسِ خواندن سرود انترناسیونال به زبان‌های مختلف و در کنار چند صد رفیق کمونیست نیز شدنی نیست. رفقای "مبارزه طبقاتی" با روحیه‌ی دوچندانی که از این نشستِ تاریخی گرفته‌ایم و برنامه‌ی مدونی که برای فعالیت‌های خود برای شش ماه تا یک سال آینده ریخته‌ایم می‌رویم تا با سخت‌کوشی و ایستادگیِ کمونیستی نیروهای مارکسیسم در ایران را بسازیم.