چرا حالا؟ چرا اینجا؟

طارق علی

یاداشت  کوتاه طارق علی مورخ و روزنامه‌نگار انگلیسی پاکستانی‌تبار

 درباره آن چه در لندن می‌گذرد

چرا همیشه حوزه‌های مشابهی طغیان می‌کنند؟ تصادف محض؟ شاید ربطی به نژاد و طبقه، فقر نهادینه و هولناکی مطلق زندگی روزمره داشته باشد؟ سیاست‌مردان ائتلاف(شامل حزب کارگر جدید که ممکن است در صورت تداوم بحران اقتصادی بخشی از دولت ملی شود) با ایدئولوژی‌های منجمدشان نمی‌توانند چنین چیزهایی بگویند، چرا که هر سه حزب {کارگر، محافظه‌کار، لیبرال دموکرات} به تساوی مسئول بحرانند. آن‌ها افتضاح به بار آورده‌اند.

آنان ثروتمندان را برتری داده‌اند. آگاهمان کرده‌اند که قاضیان و دادرسان با صدور احکام تنبیهی برای معترضانی که تفنگ اسباب‌بازی دارند درس عبرت می‌دهند. هرگز به جد نپرسیده‌اند که چرا حتی یک افسر پلیس بابت مرگ بیش از هزار بازداشتی از دهه ۹۰ به این سو تحت تعقیب قضایی قرار نگرفته است. نخست‌وزیر از هر رنگ و هر حزب، همان کلیشه‌ها را تکرار کرده است. بله، می‌دانیم که خشونت در خیابان‌های لندن بد است. بله، می‌دانیم که غارت مغازه‌ها غلط است. اما چرا این‌ها حالا به وقوع می‌پیوندند؟ چرا سال گذشته اتفاق نیفتادند؟ چون نارضایتی‌ها در طول زمان تلنبار می‌شوند، چون وقتی نظام به قتل جوانی سیاه از جماعتی محروم اراده می‌کند، هم‌زمان، ولو ناخودآگاه، واکنشی می‌طلبد.

ای بسا که اگر سیاستمداران و سرآمدان تجارت نتوانند با حمایت تلویزیون دست‌آموز دولتی و شبکه‌های مرداک از پس اقتصاد بربیایند و فقیران و کمتر بهره‌مندان را بابت سیاست‌های بیش از سه دهه اخیر خود مجازات کنند، اوضاع وخیم‌تر هم بشود. تهی‌ کردن «دشمن» از صفات انسانی، چه درون مرزها و چه خارج آن، ایجاد ترس و زندان‌های بدون محاکمه نمی‌توانند تا ابد کارگر بیفتند.

اگر یک حزب سیاسی مخالف جدی در این کشور داشتیم می‌توانست برای برچیدن این داربست لرزان نئولیبرالیسم ادله بیاورد، پیش از آن که فرو بریزد و مردمان بیشتری را بیازارد. اما در سراسر اروپا خصایصی که راست میانه را از چپ میانه، محافظه‌کاران را از سوسیال‌دموکرات‌ها متمایز می‌کرد از میان رفته است. یکسانی و یک‌نواختی سیاست رسمی از بخش‌های غیر ممتاز رای‌دهندگان خلع ید کرده است: از اکثریت.

جوانان سیاه بیکار یا نیمه شاغل تاتنهام، هکنی، انفیلد و بریکستون تمام و کمال می‌دانند که نظام علیه آنان تجهیز شده است. عربده‌های سیاستمداران تاثیری بر اغلب مردم ندارد، فکر روشنایی آتش‌های میان خیابان‌ها را نکنید. آتش‌ها خاموش می‌شوند. تحقیقات پر سوز و گدازی انجام خواهد شد که روشن شود مارک داگان چرا با گلوله به قتل رسید، در مراسم یادبود گل‌هایی هم از جانب پلیس خواهند بود. معترضان بازداشتی به مجازات می‌رسند و همگان نفس راحتی می‌کشند تا بار دیگری که چنین اتفاقی بیفتد.

ترجمه میخک

۲۰ مرداد ۱۳۹۰