آری، مشکل رنگ لباس و مدل مو نیست

بلکه فاشیسم مذهبی حاکم است!

رادیو راه کارگر

بحث حجاب و ویژه نامه روزنامه ایران به نام "خاتون یک" به کانون جدید اختلاف نظر دولت و گروههای موسوم به اصولگرا تبدیل شده است. در این ویژه نامه که در ابعادی گسترده به صورت رایگان انتشار یافته نامه احمدی نژاد در اعتراض به وزیر کشور و سخنان او درباره حجاب با این عنوان که «دستور تشکیل شورای صیانت از حقوق شهروندی راهی به سوی مهار گشت ارشاد است» منتشر شد. «مشکل ما رنگ لباس و مدل مو نیست»، عنوان مطلبی برای روزشمار دیدگاه‌های وی درباره حجاب از دیگر موضوعات این مجموعه بود و انتقاداتی نیز از زبان احمد کلهر مشاور رسانه ای سابق احمدی نژاد علیه طرح امنیت اخلاقی، و «رنگ مشکی» به عنوان پدیده‌ای نامتناسب با زنان و دختران ایرانی که از سوی ناصرالدین‌شاه قاجار به زنان تحمیل شده، انتشار یافت که خشم جناح مقابل را برانگیخت.

 طائب، فرمانده قرارگاه عمار روزنامه ایران را «پایگاه جریان انحرافی» خواند و دادستان تهران به عنوان مدعی العموم از روزنامه ایران شکایت کرد. تحلیل گران اختلافات جناح های حکومتی در ایران می گویند مطرح شدن بحث حجاب بخشی از نبرد جناحی در آستانه انتخابات مجلس است و جناح احمدی نژاد از طریق وارد شدن به این بحث می خواهد مخالفت های گسترده ای را که در جامعه نسبت به برخوردهای سرکوبگرانه نیروهای امنیتی و انتظامی نسبت به زنان جریان دارد جذب کند و تهاجم سنت گرایان جناح اصولگرا را که پس از برهم خوردن ائتلاف دستگاه ولایی و دولت احمدی نژاد شدت یافته بود عقب براند.

 آنچه اما در این تحلیل در پیش زمینه باقی می ماند و شفافیت کافی نمی یابد سه نکته ی مهم است:

 اول،  این که کانونی شدن مشاجره بر سر وضعیت زنان و مساله حجاب نشان می دهد که حملات و برخوردهای سرکوبگرانه اصولگرایان سنتی و تلاش آنها برای برکشیدن مساله حجاب به عنوان ابزاری در جهت ارتقا موقعیت خود در متن جدال بر سر قدرت در آستانه انتخابات مجلس، نارضایتی متراکمی پدید آورده و این نارضایتی در حدی است که دولت را به فکر بهره برداری ابزاری و سواستفاده از آن انداخته است. به همین دلیل برای جناح های سرکوبگر رژیم که در حفظ فرودستی زنان و اساس بی حقوقی آنان اشتراک نظر دارند نحوه برخورد با زنان به کانون مهم یارگیری های انتخاباتی تبدیل شده است. آری، مشکل رنگ لباس و مدل مو نیست بلکه فاشیسم مذهبی حاکم است که بدون ساقط کردن آن درخواست های همگانی شده جامعه ما نظیر آزادی پوشش نمی تواند عملی شود.

دوم،  این که خود همین واقعیت، اهمیت و جایگاه توجه و تمرکز مستقل و پیگیر بر مطالبات حیاتی زنان از سوی فعالین جنبش زنان را نشان می دهد.

 سوم، این که واقعیت عریان خیز جناح احمدی نژاد در بهره برداری ابزاری از نارضایتی زنان در آستانه انتخابات مجلس، ناتوانی و ناکامی مدافعین واقعی برابر حقوقی زنان و مردان در سازماندهی نارضایتی زنان را بازتاب می دهد. برخی از مهم ترین دلایل این ناکامی که نیازمند چاره اندیشی است، عدم توجه کافی به تنوع شکل های سازماندهی زنان، عدم درک رابطه میان سطوح سازماندهی با شکل های آن ، نفوذ اندیشه ی انحرافی مطلق گرا در باره سازماندهی افقی در میان بخشی از فعالین جنبش زنان، وزن ناچیز گرایش خواهان توده ای شدن جنبش زنان و سمت گیری آن به سوی اعماق در میان مجموعه فعالین این جنبش، نبود نقشه منظم کار پیگیر توده ای و سازمانگر و خصلت کمابیش خود به خودی گسترش تاکنونی این جنبش، چربش واکنش بر کنشگری سازمان یافته و درازمدت و بالاخره و مهم تر از همه سرکوب شدید و بیرحمانه فعالین جنبش زنان است. غلبه بر این ناکامی هاست که راه بهره برداری ابزاری از نارضایتی توده ای زنان از سوی جناح های زن ستیز رژیم را در شرایط داغ شدن رقابت آنها بر سر قدرت از همه آنها سلب می کند.

سه شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۰  برابر با ۱۶اوت  ۲۰۱۱