کارگران پتروشیمی ماهشهر سکاندارمبارزه طبقه کارگر ایران برای حذف شرکت های پیمانکاری

مریم محسنی

کارگران مجتمع پتروشیمی بندرماهشهر در پایان مهلت توافق شده برای حذف شرکتهای پیمانکاری دراین مجتمع وخلف وعده کارفرما دراین مورد، ازصبح روز یکشنبه سوم مهرماه دست به اعتصاب گسترده ای زده اند. پس از شش ماه کشمکش میان کارگران و کارفرما و وعده های مدیریت پتروشیمی مبنی بر تحقق خواست کارگران، در پی  آخرین وعده ی مدیریت قرارشد روزچهارشنبه سی شهریور جلسه ای میان نماینده های کارگران و کارفرما برای تحقق خواست کارگران در موعد توافق شده یعنی پایان شهریور ماه برگزار شود اما نمایندگان مدیریت اعلام کرد ند برای تمدید مجدد مهلت تعیین شده برای ١۵ روز دیگر جهت مذاکره آمده اند. پس از این وقت کشی آشکار بود که کارگران بار دیگر دست به اعتراض زدند. حرکت وسیع اعتراضی کارگران که با شرکت شش هزار کارگر و پیوستن کارگران چندین واحد پتروشیمی دیگر از روز یکشنبه گذشته آغاز شده، سومین حرکت گسترده اعتراضی  کارگران مجتمع پتروشیمی طی 7 ماه اخیر است. در اعتصاب اول که ازجانب کارگران پتروشیمی در تبریز صورت گرفت کارگران از7 اسفندماه به مدت 10 روزدست به اعتصاب زده و بالاخره این اعتصاب با پیروزی کارگران پایان یافت دراین اعتصاب حدود 1500 کارگر شرکت داشتند . اعتصاب دوم در20 فروردین ازجانب کارگران پتروشیمی بندرماهشهر آغازشد و به مدت 11 روز ادامه یافت که کارگران مدیریت را وادار به پذیرش بخشی ازخواسته های خود کرده و برای برچیدن شرکت های پیمانکاری دراین واحد مهلتی سه ماهه به مدیریت دادند. اعتصاب جدید به دنبال پایان مهلت مقرر و پس از حدود 6 ماه کشمکش میان مدیریت وکارگران پتروشیمی بندرماهشهر صورت گرفته است وکارگران هم چنان برخواست خود مبنی بر برچیدن شرکت های پیمانکاری وانعقاد قراردادهای دسته جمعی کار پافشاری می کنند. کارگران پتروشیمی با حرکت بزرگ اعتراضی خود اکنون سکاندارمبارزه طبقه کارگرایران برای حذف شرکت های پیمانکاری هستند. خواست مهم کارگران پتروشیمی بندرماهشهریعنی حذف شرکت های پیمانکاری ، امروزخواست طبقه کارگرایران است. سالهاست شرکت های پیمانکاری به عنوان دست های واسطه میان کارگر و کارفرما که در عمده موارد دولت است، با دست اندازی به بخش مهمی از دستمزد کارگران، بیشترین حد فشار و استثمار را برکارگران تحمیل کرده اند و این به نوبه خود وضعیت معیشتی کارگران را  روز به روز وخیم تر کرده و قدرت مقابله جمعی آنان را پائین تر آورده است . درچنین شرایطی مبارزات کارگران پتروشیمی و مخصوصا همبستگی هر چه وسیع تر با این مبارزات می تواند نقش مهمی درکوتاه کردن دست شرکت های پیمانکاری داشته و به نوبه خود تهاجم سرمایه داری اسلامی را عقب براند. مبارزات کارگران پتروشیمی ماهشهر در دور پیشین اعتراض این کارگران با حمایت درون رشته ای کارگران پتروشیمی های تبریز و شیراز روبرو شده بود؛ حمایتی که تداوم آن در سومین موج اعتراض این کارگران می تواند پایه شکل گیری اعتراضات فراکارخانه ای را تقویت کند.  در شرایطی که بخش مهمی از اعتراضات کارگری ماههای اخیر در واحدهای مختلف تولیدی ریشه واحدی دارد و علیه عدم پرداخت دستمزدها صورت گرفته است، حمایت آشکار درون رشته ای و حرکت فراکارخانه ای می تواند به الگویی مناسب برای سایر بخش های طبقه کارگر تبدیل شود.

درهفته های اخیر دهها حرکت اعتراضی از سوی کارگران در شهرهای مختلف ایران صورت گرفته است که برای نمونه می توان از اعتصاب کارگران شهرداری رشت ، اعتصاب کارگران متروی اهواز ، اعتصاب کارگران متروی کرج ونساجی کاشان وغیره.... نام برد. در واقع سومین موج اعتراض کارگران پتروشیمی ماهشهر در فضایی آکنده از نارضایتی در میان طبقه کارگر شکل گرفته است و بنابراین  اگر از حمایت موثر رسانه ای برخوردار شود در میان سایر کارگران نیز بازتاب خواهد یافت. این واقعیت که سومین دور اعتصابات و اعتراضات کارگران پتروشیمی ماهشهر پس از 7 ماه کشمکش با سرمایه داران و مدیران در ابعادی چنین گسترده صورت گرفته امید به شکل گیری یک تشکل مستقل کارگری را به عنوان محصول این مبارزات تقویت کرده است. البته به طوری که برخی از گزارش های منابع کارگری نشان می دهد کارگران پتروشیمی بندر ماهشهر آگاهانه از معرفی نمایندگان واقعی خود به کارفرمایان و دولت خودداری کرده اند ، زیرا به تجربه دریافته اند که نمایندگان شان را بسرعت بازداشت می کنند و زیر فشار می برند  تا امکان حرکت و اعتراض جمعی کارگران را از بین ببرند. اما هفت ماه رویارویی مستمر کارگران با کارفرمایان و واداشتن آنها به عقب نشینی به کارگران نشان داده است که اگر متحد باشند مقابله با قدرت جمعی آنها کار ساده ای نخواهد بود. در کنار آن چه گفته شد این هم قابل ذکر است که دور جدید مبارزات کارگران پتروشیمی ماهشهر قبل از همه نیروهای سیاسی حامی حقوق کارگران را در برابر آزمونی تازه قرار داده است. اگر هویت و کائنات چپ با موقعیت، منافع و تحرک کارگران تعریف می شود، باید دید حالا که کارگران در شاق ترین شرایط پرچم مبارزه با یکی از وحشیانه ترین شکل های بهره کشی را برافراشته اند، این نیروها حاضرند بر محور حمایت از این حرکت درخشان کارگری با حفظ استقلال گروهی و حزبی خود حرکت مشترک و حمایت مشترک صورت دهند یا بی اعتنا از کنار آن خواهند گذشت؟

۶ مهرماه ۱۳۹۰ـ ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱