Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۰ برابر با  ۰۲ نوامبر ۲۰۱۱
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۰  برابر با ۰۲ نوامبر ۲۰۱۱

عقب نشینی محدود دولت و مدیریت در برابر کارگران پتروشیمی را

به فرصتی برای گسترش مبارزه برای حذف شرکت های پیمان کاری تبدیل کنیم

مریم محسنی

اعتصاب کارگران پتروشیمی بندرامام با عقب نشینی مدیریت و رژیم دراین واحد تولیدی و با  توافق برسرانعقاد قرارداد با مدیریت پتروشیمی دراین مرحله به پایان رسید. این هم برای کارگران پتروشیمی که درهفت ماه گذشته در واحد های تولیدی و شهرهای مختلف در سایر پتروشیمی ها از ماهشهر گرفته تا آبادان و تبریز دست به اعتراض زدند یک پیروزی به حساب می اید وهم برای کل جنبش کارگری دستاوردی قابل توجه است. اما این پیروزی ناقص و موقت است اگر مبارزه بر سر این مطالبه نتواند همچنان گسترش یابد و نتواند اعتراضات سایر بخش های طبقه کارگر را در خارج از مجتمع های پتروشیمی، که در این حوزه، در ماههای اخیر صورت گرفت بر محور حذف شرکت های پیمانی متحد سازد.

 

این درست است که درسالهای گذشته شکل گیری اعتراضات  دسته جمعی از جانب کارگران پیمانی، بسیارمحدود تر بود، اما با بدتر شدن بحران اقتصادی، فراگیرتر شدن این شکل برده دارانه از بهره کشی و در شرایطی که حدود 80 درصد نیروی کار کشور تحت این شکل از کار مورد بهره کشی مضاعف قرار گرفته است، اعتراضات بخش های مختلف نیروی کار به شرکت های پیمان کاری و خواست حذف این شرکت ها نیز افزایش یافته است. در ماههای گذشته شاهد گسترش اعتراضات کارگری درمیان بخش هایی از نیروی کاربودیم که به صورت پیمانی کارمی کنند. از آن جمله است اعتراضات معلمان و پرستاران کشور درماههای مرداد و شهریور.

 

 با هدف خنثی کردن پیوند بخش های مختلف مبارزه مزد وحقوق بگیران کشور علیه شرکت های پیمانی و بیرون کشیدن چاشنی سراسری شدن این حرکت اعتراضی بود که رژیم دست در دست مدیریت به عقب نشینی موقت در پتروشیمی ها تن داد. در حقیقت عقب نشینی رژیم یک عقب نشینی سیاسی به حساب می آید و بواسطه مجموعه ای از شرایط صورت گرفته است. رژیم اکنون از همه سو در محاصره است. تحریم اقتصادی روز به روز شدت می یابد و اکنون بحث بر سر تحریم بانک مرکزی ایران است. صنایع یکی پس از دیگری در اثر ناتوانی از مقابله با عوارض رها شدن قیمت حامل های انرژی فرو می ریزند و با حدود 30 درصد ظرفیت کار می کنند. شکاف در درون رژیم عمیق است و طرح استیضاح احمدی نژاد و وزیر اقتصادش نشانه آن است. رژیم اسلامی با بحران رشد یابنده بدهی ها روبروست و در حالی که پالایشگاهها و مراکز پتروشیمی در شرایط تحریم و ناگزیری در استفاده از قطعات غیر استاندارد به صورت پی در پی دچار حادثه می شوند، تولید نفت رو به کاهش است و درآمدهای نفتی اکنون تنها کفاف تامین واردات کالاها برای جلوگیری از انفجار بیشتر قیمت ها و بروز کمیابی را می دهد.

 

 درست در همین شرایط، تحولات منطقه ای نظیر سقوط قدافی در لیبی، تداوم جنبش اعتراضی و گسترش آن از یک سو و افزایش فشار خارجی بر سوریه از سوی دیگر، و باز شدن پرونده تروریستی جدید برای رژیم به عنوان اهرم فشار تازه، مجموعا جمهوری اسلامی را در موقعیت بسیار ضعیفی در سطح منطقه ای و بین المللی قرار داده است. اگر چه اکنون شرایط برای فعالین کارگری نیز دشوار است و بسیاری از فعالان و پیشروان  کارگری در زندانها وشکنجه گاهها ازاوین وگوهردشت گرفته تا زندان دزفول و اهواز وکردستان ودیگر شهرها اسیرند یا تحت پیگرد قرار دارند و پرونده های متعدد برایشان باز شده است اما اگر فرصتی که عقب نشینی محدود رژیم پدید آورده هم اکنون مورد استفاده قرار نگیرد، به مجرد تغییر وضعیت فعلی، حمله به جنبش کارگری و شرایط اشتغال، دستمزد و قوانین کار از سوی رژیم و کارفرمایان در ابعادی گسترده تر از سر گرفته خواهد شد و امتیاز داده شده به بخشی از کارگران پتروشیمی از آنها گرفته خواهد شد. از این رو پی گیری برای این مطالبه مهم طبقه کارگر باید ازسوی بخش های دیگر طبقه کارگر ادامه یابد تا بتواند رژیم را مجبوربه عقب نشینی تا حد پذیرفتن این خواست نماید.

 

چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۰ برابر با ۰۲ نوامبر ۲۰۱۱

 

 

 

 

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©