اعتراض های خودانگیخته می تواند

 به سمت شورش سازمان یافته علیه فلاکت و تهیدستی جهت گیری کند

سایت خبری راه کارگر

 جناح های امنیتی و نظامی رژیم در حالی حرکت اعتراضی روز چهارشنبه را به بازگشت مهدی هاشمی یا توطئه های احتکارگران و سرویس های خارجی نسبت می دهند و آمریکا در حالی اعتراضات روز چهارشنبه را فرصتی برای امتیازگیری از رژیم تلقی کرده و از زبان هیلاری کلینتون پیشنهاد عقب نشینی در زمینه هسته ای در ازای کاهش تحریم ها را مطرح کرده  که اقتصاد ایران زیر فشار تحریم ها، برنامه شکست خورده برچیدن یارانه ها و سقوط شتابان ارزش پول کشور از پا درآمده و فلاکت گسترده و همه گیری را به بخش های وسیعی از مردم و بویژه به دارندگان درآمدهای ثابت و مزد و حقوق بگیران کشور تحمیل کرده است.

 شتاب گیری بحران در عین حال شکاف میان جناح های رژیم را گسترش داده و مجموعه این وضعیت زمینه ساز انفجار خودانگیخته نارضایتی ها شده است. در شرایطی که هیچ چشم اندازی برای مهار فقر و فلاکت ناشی از تحریم ها و سیاست های ویرانگرانه اقتصادی رژیم برای اکثریت مردم باقی نمانده است، موضوع کلیدی این نیست که حرکت اعتراضی از کجا آغاز می شود؛ بلکه این است که چگونه ادامه می یابد و تا چه حد حضور مستقل اعتراضی مردم بر جهت گیری آن تاثیرگذار خواهد بود. اعتراضات روز گذشته در تهران که با ادامه اعتصاب در بخش هایی از بازار در روز پنجشنبه  و نیمه تعطیل بودن بازار اصفهان همراه شده پیش از هر چیز اهمیت توجه اکید به سازمان یابی مستقل قربانیان اصلی فلاکت اقتصادی، شامل کارگران، کارمندان، پرستاران، لایه های محروم و تهیدست در حاشیه شهرها و اکثریت جمعیت شهری کشور و شکل گیری اعتراضات سازمان یافته توده ای علیه فقر و فلاکت را نشان داده است.

 تردیدی وجود ندارد که نه دستگیری های گسترده، نه استفاده از زور و ارعاب و برخوردهای امنیتی با خریداران و فروشندگان ارز بازار آزاد یا سانسور خبرهای مربوط به نرخ دلار و فیلترینگ سایت های این حوزه نمی تواند مانع ادامه سقوط ارزش ریال شود. تا زمانی که بانک مرکزی نمی تواند به اندازه کافی دلار در بازار تزریق کند نوسانات ارزی اجتناب ناپذیر است. ناتوانی بانک مرکزی ریشه در کاهش درآمدهای نفتی ایران در اثر تحریم ها و کاهش درآمدهای ارزی، افزایش هزینه واردات در اثر افزایش قیمت خرید کالاهای حیاتی مصرفی و کالاهای واسطه ای بخش صنعت و خدمات دارد. این عوامل بدون تغییر اساسی سیاست رژیم در زمینه برنامه هسته ای و بدون تغییر جهت گیری داخلی در زمینه اقتصاد و سیاست، به صورت یک شبه با تصمیم های ضد و نقیض از بین نخواهند رفت. اما خود این تغییر صرف نظر از این که تا چه میزان شرایط بین المللی در لحظه حاضر برای آن مساعدت داشته باشد، بدون تکان های شدید سیاسی و بدون شکاف های تازه تر در اردوی نیروهای حاکمیت عملی نخواهد بود. مجموعه این شرایط است که بستر شورش برای نان و علیه فلاکت اقتصادی را پدید آورده و امکان تاثیرگذاری بر مسیر حرکت های خودانگیخته اعتراضی علیه وضعیت آشفته کنونی را پدید آورده است.  شکل گیری اعتراضات توده ای بر محور نان در عین حال میدان توطئه گری باندهای درون و حاشیه حکومت و فرصت های بهره برداری قدرت های امپریالیستی را محدودتر خواهد کرد و امکان تصمیم گیری برای سرنوشت مردم به دست نیروهای ضد مردمی را کاهش خواهد داد.

۱۳ مهر ماه ۱۳۹1ـ ۴ اکتبر ۲۰۱۲