Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
سه-شنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۲ برابر با  ۱۰ دسامبر ۲۰۱۳
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :سه-شنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۲  برابر با ۱۰ دسامبر ۲۰۱۳
جنبش دانشجویی شیلی پیوند فعالانه‌ی مبارزه صنفی با مبارزه سیاسی توده‌ای

 

جنبش دانشجویی شیلی پیوند فعالانه‌ی مبارزه صنفی با مبارزه سیاسی توده‌ای

 

آزمونی دشوار برای مکتب شیکاگو

 

فرشته دلاور

 

اگرچه سال‌ها است که پینوشه در شیلی بازنشسته شده است اما هم چنان سایه مخوف دیکتاتور شیلی با ادامه حاکمیت ماترک فریدمن بر سر مردم و دانشجویان این کشور سنگینی می‌کند. سایه سیاست‌هایی که پس از کودتای خون بار علیه حکومت دمکراتیک سالوادور آلنده توسط هارترین نیروها علیه منافع توده های مردم این کشور و به سود سرمایه داری لگام گسیخته بازار محور طرح و اجرا گردید آن قدر سنگین بود که حتی باشلت چپ‌گرا در یک دوره ریاست جمهوری خود نیز نتوانست بر آن چیره شود. ولی اینک پس از دو سال مبارزه پیگیرانه دانشجویان و دانش آموزان این کشور در پیوند با خواسته های توده مردم شیلی در نمایش پیچیده و دشوار انتخابات ریاست جمهوری این کشور به عرصه زورآزمایی ماترک فریدمن (این الگوی موفق اجرای سیاست‌های مکتب شیکاگو) با خواسته‌های مردم تبدیل شده است.

 

اعتراض‌های صبورانه اما پیگیرانه دانشجویان کشور شیلی که از دو سال پیش علیه سیاست‌های آموزشی بازار محور دولت پینه‌را شعله‌ور شد با پشتیبانی و همگامی توده مردم این کشور به سرعت به کارزاری علیه سیاست‌های نو لیبرالی به جا مانده از دوره سیاه دیکتاتوری پینوشه تبدیل شد. اگرچه از حدود ۲۰ سال پیش که پینوشه از حکومت کنار گذاشته شد ریاست جمهوری توسط انتخابات با قوانین سخت و محدود کننده بازمانده از دوران دیکتاتوری علیرغم خواست مردم به نتیجه های محسوسی در کنار گذاشتن سیاست‌های بازار آزاد و خصوصی سازی منتهی نشد و در آخرین انتخابات منجر به روی کار آمدن دولت سرمایه دار محافظه کار سباستین پینه‌را گردید اما در هیچ دوره‌ای دولت به اندازه دولت وی مورد اعتراض و مخالفت‌های توده ای نبوده است. سیاست‌های اقتصادی پینه‌را نه تنها از دستاوردهای محدود مبارزه مردم در دوران کوتاه ریاست جمهوری باشلت حمایت نکرد بلکه با اجرای برنامه های اقتصادی و سیاسی بازار محور عقب نشینی های جدی از این دستاوردها داشت. او زمانی که تصمیم گرفت تا آموزش عالی را کاملاً در اختیار شرکت‌های آموزشی بگذارد با دانشجویانی رو به رو شد که خشم خود را در اعتراض به این سیاست‌ها با محاصره سنای این کشور نشان دادند. مشکل از آن جا حادتر شد که اعتراض‌های دانشجویان از سوی توده‌ی مردم به شدت حمایت شد. دانشجویان با این استدلال که سیستم جدید آموزشی به زودی نه تنها جوانان وابسته به طبقه زحمتکش بلکه طبقه متوسط را از راه یافتن به دانشگاه ها و مدارس باز می‌دارد برای مخالفت با طبقاتی شدن آموزش و تحصیل در صورت اجرای طرح ۲۵ ماده ای رییس جمهور به اعتراض در تصویب قوانین بازار آزاد در آموزش عالی پرداخته و ضمن اعتراض‌های گسترده خیابانی با اشغال مجلس سنا اجازه تصویب چنین قوانینی را به مجلس ندادند. دانشجویان با سازماندهی کنفدراسیون دانشجویان این کشور و با به کار بستن انواع شکل‌های مبارزاتی از اشغال مجلس سنا و به هم زدن جلسه های سناتورها برای تصویب قانون ۲۵ ماده ای دولت دست راستی پینه را تا برگزاری جلسه و گفتگو و طرح خواسته های مشخص به مبارزه با سیاست‌های نو لیبرالیستی در آموزش عالی در این کشور پرداختند. دانشجویان با حمایت توده مردم این کشور در انتخابات گذشته مجلس این کشور توانستند ۴ نماینده به مجلس بفرستند و اینک که کاندیدای چپ یعنی میشله باشلت که در دور اول توانسته است بیش از دو برابر کاندیدای رقیب از سوی جناح سرمایه داران محافظه کار رای کسب کند در صورت پیروزی در دور دوم خواهد توانست طرح‌های اصلاحی خود را از تصویب دو مجلس علیا و سفلا بگذراند و میخ آخر را بر تابوت مکتب فریدمن بکوبد.

 

خواسته های دانشجویان را می‌توان در موارد زیر دسته بندی کرد: افزایش حمایت دولت از دانشگاه های دولتی، آموزش دولتی رایگان و دسترسی به آموزش عالی بر اساس استعداد نه بر پایه توانایی اقتصادی افراد، تاسیس ارگان دولتی برای مبارزه با سود جویی در عرصه آموزش عالی، القای قوانین مخالف با مشارکت دانشجویان در مدیریت دانشگاه ها، نظارت دولت مرکزی بر مدارس راهنمایی و متوسطه به جای نظارت محلی که منجر به نابرابری شده است، افزایش سرمایه گذاری دولت در بخش آموزش و پرورش و افزایش حقوق آموزگاران.

 

دولت برای خواباندن صدای اعتراض دانشجویان و ایجاد شکاف در همبستگی عمومی دانشجویان وزیر آموزش و پرورش را تغییر داده و قول‌هایی برای تخصیص بودجه جدید آموزش عالی داد اما با ادامه اعتراض‌های دانشجویان که به این تغییرات سطحی و جزیی وقعی ننهاده بودند دولت سعی کرد با اجازه به دانشجویان برای مشارکت در مدیریت دانشگاه ها و برقراری نظارت ملی بر آموزش دوره راهنمایی و متوسطه که بخشی از خواسته های کنفدراسیون دانشجویان بود و هم چنین کاهش نرخ سود وام دانشجویی به ۲ درصد قائله را بخواباند که در اثر پایداری و همبستگی دانشجویان که در مواردی دست به اعتصاب غذا زده بودند موفقیتی در این راه به دست نیاورده و همه این خیمه شب بازی‌ها نتوانست جنبش دانشجویی را که با خواسته های اکثریت مردم پیوند یافته و از سوی احزاب و نیروهای مترقی مانند حزب کمونیست شیلی حمایت شده بود را از راه خود باز دارد.

 

هم اینک آموزش عالی برای جوانان شیلی به آزمونی سخت تبدیل شده است، اما با پایداری دانشجویان کنفدراسیون دانشگاه های شیلی بر سر خواسته های شان و پیوند مبارزه صنفی با مبارزه سیاسی به آزمونی دشوارتر برای قبولی یا رد پسران مکتب شیکاگو تبدیل شده است.

 

برگرفته از شماره نوزدهم «مهرگان»

http://mehreganmag.com/

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©