چپ می تواند!

اگر بخواهد و متحد شود

جلال نادری

کارزار سراسری و آکسیون های اعتراضی فراخوان داده شده از طرف هیئت هماهنگی شورای نمایندگان احزاب، سازمانها و نهادهای چپ و کمونیست برای روز شنبه سی ماه مه با موفقیت در اروپا، آمریکا و کانادا برگزار شد. این فراخوان برای اعتراض به بازداشت فعالان کارگری و طرح آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی برگزار شد و تا جایی که گزارش های آکسیون ها نشان می داد شعار محوری در همه جا  این بود: کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد. آکسیون های اعتراضی سی مه در شهرهای پاریس در فرانسه،  استکهلم و گوتنبرگ در سوئد، هیلسینکی در فنلاند، کپنهاگ در دانمارک، هامبورگ و فرانکفورت در آلمان، لایدن و آمسترام در هلند، ونکوور، تورنتو و مونترال در کانادا، همچنین واشنگتن در آمریکا ازجانب فعالان احزاب، سازمان ها و نهادهای کارگری و نیروهای چپ وآزادیخواه برگزار شد. برابر گزارش های موجود اقدام در هر منطقه به ابتکار نیروهای حاضر در محل صورت گرفت. این اقدام سراسری نشان داد که نیروهای چپ و کمونیست اگر بخواهند و بتوانند متحدا عمل کنند، می توانند به صدایی مطرح در میان کل طیف اپوزیسیون جمهوری اسلامی تبدیل شوند و موقعیت عمومی چپ در میان طیف های مختلف اپوزیسیون را بهبود بخشند. کارزار سی می در شرایطی برگزار شد که بر همه شرکت کنندگان آن کاملا روشن است که نظام جمهوری اسلامی سیاست اعمال فشار بر فعالان کارگری را ادامه خواهد داد. اعزام بهنام ابراهیم زاده به سلول انفرادی، زندانی کردن علی اکبر باغانی نایب رییس هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران، از کار افتادن کلیه های محمود صالحی در جریان بازجویی های اخیر در زندان، شکایات پی در پی کارفرمایان از نمایندگان کارگری حاضر در اعتراضات صنفی و صدور احکام زندان و شلاق برای کارگران و موارد متعدد دیگر همه نشان می دهند که رژیم جمهوری اسلامی از سرکوب فعالین کارگری دست برنداشته است. بنابراین روشن است که گسترش اتحاد عمل در میان همه جریانات حامی جنبش کارگری نه تنها با آکسیون سی می پایان نیافته که بیش از هر زمان لازم و حیاتی شده است.  اهمیت دارد که کارزارهای حمایتی در فواصل هر چه کوتاه تری شکل بگیرند. این امر پشتوانه ای است برای فعالان کارگری در داخل کشور که در شرایط دشوار و زیر سرکوب عمل می کنند. کارزارها به آنها نشان می دهد که تنها نیستند و فراموش نشده اند. اتحاد عمل مبارزاتی بر محور آکسیون های حمایتی، همگرایی در میان طیف های مختلف فعالان و جریانات کارگری در داخل کشور را نیز تشویق و تقویت می کند و در عین حال ضربه ای است بر فرقه گرایی در جنبش چپ و کارگری هم در داخل کشور و هم در خارج از کشور. گسترش فعالیت های عملی  بر محور اشتراکات واقعی نیروهای چپ و کمونیست از این ظرفیت برخوردار است که به تدریج خودداری فرقه گرایانه از مشارکت در فعالیت های عملی را با ادعای پیشتاز بودن در حمایت از مبارزات کارگری و جنبش کارگری به یک تناقض تحمل ناپذیر و غیرقابل توجیه تبدیل کند. مشروط به این که گسترش هر چه بیشتر دایره عمل بر محور اشتراکاتی پایه ای نظیر دفاع از فعالان کارگری زندانی و زندانیان سیاسی را در کانون اصلی توجه خود بگذارد. البته آکسیون های حمایتی ضرورت جمع بندی و آسیب شناسی حرکت ها را مطرح می سازند و آسیب شناسی خود امکانی است برای شفاف شدن عملکردها. مثلا از گزارش ها و تصاویری که از آکسیون های سی مه انتشار یافته می شود آشکارا دید که حضور نسل جوان چپ در این آکسیون ها حضوری بایسته نبوده است. این غیبت هر دلیلی که داشته باشد باز هم غیر قابل توجیه است. هیچ شکافی چه سیاسی و ایدئولوژیک چه  فرهنگی و بین نسلی نمی تواند غیبت جوانان چپ و کمونیست در  کارزارهای حمایت از کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را توجیه کند. با وجود همه اختلافات ما در بینش و نگرش، برای همه ما روشن است که جنبش کارگری و مبارزه طبقاتی، پرچم و هویت ماست. این پرچم را به هیچ بهانه ای نمی توانیم پائین بگذاریم. حضور در کارزارهای مشترک نقض استقلال هیچ جریانی نیست؛ ضربه به هویت هیچ جمعی نیست، شرط و شروط ویژه ای جز اصل حضور و پذیرش شعار محوری هم ندارد. بنابراین مهم است تلاش دوجانبه برای رفع این نابایستگی در کانون توجه قرار گیرد. آکسیون اعتراضی سی مای اهمیت پیوندهای استوار مبارزاتی با جامعه میزبان را هم بار دیگر مورد تاکید قرار داده است. صدای اعتراض ما در خارج از کشور زمانی بهتر شنیده می شود که در جامعه میزبان وسیع و دامنه دار بازتاب یابد. هر چه روابط با فعالان کارگری، اتحادیه های کارگری، نیروهای رزمنده چپ، روشنفکران مترقی، رسانه های عمومی و نهادهای مدنی جامعه میزبان بیشتر باشد، کارزارها موثرتر پیش می روند و جمع وسیع تری را درگیر می کنند و بازتاب های گسترده تری می یابند. رسانه ها بویژه از اهمیت اساسی برخوردارند . البته روشن است که برقراری پیوندهای استوار مبارزاتی امری موقتی نیست؛ ولی تمرکز رضایت بخش در این زمینه تاثیرات خود را در کارزارهای اعتراضی نشان می دهد. کارزار سی می نشان داد که چپ می تواند اگر بخواهد و متحد شود.

جمعه ۱۵ خرداد ۱۳۹۴ برابر با ۰۵ ژوئن ۲۰۱۵