پیام
نوروزی هیئت
اجرائی
سازمان
کارگران انقلابی
ایران(راه
کارگر)
در
آستانه
رستاخیز طبیعت
،
ایران
ما نیاز به یک
رستاخیز
انسانی را
فریاد می زند
نوروز
، طلایۀ بهار
و نخستین و
رخشان ترین
روز در
گاهشمار
زیبای
ایرانیان ، بر
مردم ایران و
همه مردمان
خویشاوند ما
در منطقه
مصیبت زدۀ
خاورمیانه ،
مبارک باد.
در
فرهنگ
باستانی
سرزمین ما ، این
آوردگاه
خاموش
روشنایی با
تاریکی ،
نوروز فقط
آغازگر
بهارنیست ،
نماد بیداری زندگی
و به پا خاستن
زندگان هم هست.
در
روزگاران
دشوار برای
زندگان ، این
معنای نمادین
نوروز پر رنگ
تر می گردد. و
اکنون
ایرانیان یکی
از دشوارترین
دوره های تاریخ
شان را تجربه
می کنند. در
سالی که گذشت
این تجربه سه
چیز را نمایان
تر کرد:
یک -
فلاکت خُرد
کننده و ذلت
بار ، اکثریت
قاطع
ایرانیان را
به چنان شرایط
غیر قابل تحملی
گرفتار کرده که
حتی در دوره
موجودیت شوم
جمهوری
اسلامی سابقه
نداشته است.
کافی است
ماجرای گور
خواب ها را به
یاد بیاورید که
برای فرار از
سرمای سوزان
شب های زمستان
فقط به گورهای
خالی می
توانستند
پناه ببرند ؛
و به میلیون
ها معتاد بی
پناه
بیاندیشید که
از برکت
"حکومت امام
زمان" هر روز
می میرند و
زنده می شوند
، و به خیل
انبوه "کودکان
کار و خیابان" فکر
کنید که
نشکفته پرپر
می شوند. و به
بازار پر رونق
تن فروشان و
کلیه فروشان و
کودک فروشان
نظری
بیندازید که
موفقیت
"اقتصاد
مقاومتی" را
به نمایش می
گذارند.
دو -
بی حقی مردم
چنان دامنه ای
پیداکرده و
زور گویی و فساد
حکومت
کنندگان چنان
عریان شده که
به نظر می رسد
دیگر هیچ یک
از آنان به
آینده و حتی
آینده نزدیک
نمی اندیشد و
مهار اوضاع از
دست همه حکومت
گران و حتی
"رهبر با
بصیرت" خارج
شده است. به
یاد داشته
باشید که مهم
ترین خواستی
که در غالب
اعتراضات
کارگری مطرح
می شود ، پرداخت
حقوق معوقه
است ، نه چیز
دیگر ؛ به یاد
داشته باشید
که بی پناه
ترین کارگران
را به "جرم" طرح
خواست های
صنفی می
خوابانند و
شلاق می زنند
، و آن هم با
اطلاع و دستور
خودِ رهبر ؛
به یاد داشته
باشید که
تاکنون
پروندۀ هیچ یک
از جنایت ها و
فساد های
حکومت گران روشن
نشده و
از اسید پاشی
ها گرفته تا
اختلاس های هزاران
میلیاردی ،
تاراج صندوق
ذخیره
فرهنگیان و غارت
صندوق بیمه
کارگران
سازمان تأمین
اجتماعی ، زمین
بخشی ها و
آپارتمان
بخشی های
"نجومی" در شهرداری
تهران و حساب های
شخصی بی حساب
در قوه قضائیه
و بچه بازی
قاری ویژه بیت
رهبری ، همه
چیز قرار است
در سکوتی جنایت
کارانه به
فراموشی
سپرده شود.
سه -
حرکت های
اعتراضی بخش
های گوناگون
مردم هر چند
هنوز خصلت
کاملاً دفاعی
دارند ، ولی
به تدریج
دارند سازمان
یافته تر ،
آگاهانه تر و
ریشه دارتر می
شوند. معلمان
، کارگران ،
پرستاران و
بازنشستگان
کشوری و لشکری
ناگزیر به
میدان
اقدامات
مستقل توده ای
کشیده می شوند
، به شبکه های
ارتباطی توده
ای می اندیشند
و حلقه های
اتصال شان را
با همدیگر کشف
می کنند.
تلاش برای
ایجاد تشکل
های مستقل و
سراسری
کارگران و
زحمتکشان
دیگر از حد
شعار و آرزو
فراتر رفته
است.
نمایان
تر شدن سه
تحول یاد شده
در سال گذشته
نشان می دهد که
رویارویی
مردم و جمهوری
اسلامی بیش از
هر زمان دیگر
قطبی تر و
اجتناب
ناپذیرتر شده
است و تحمل
ناپذیرتر شدن
اوضاع می
رود که مردم
را به شورش
توده ای
سراسری بکشاند.
به یاد داشته
باشیم که اگر انقلاب
۵۷ محصول
برآورده نشدن
انتظارات توده
ای مردم ایران
بود ، انقلاب
یا شورش توده
ای آینده با
تحمل ناپذیر
شدن شرایط
زندگی مردم برانگیخته
خواهد شد.
در
آستانه رستاخیز
طبیعت ، در
آستانه سبزه و
بهار ؛ در
آستانه پرواز
"نعره زنان"
بلبل تا
"سراپرده گل"
؛ در آستانه
"نفس مشک
فشان" باد صبا
، ایران ما
نیاز سوزان به
یک رستاخیز
انسانی را
فریاد می زند.
این نیاز را
باور کنیم و
برای انسانی
تر شدن هر چه
بیشتر این
رستاخیز در
راه ، به تلاشی
آگاهانه
برخیزیم.
سرنگون
باد رژیم
جمهوری
اسلامی
زنده
باد آزادی؛
زنده باد
سوسیالیسم
هیئت
اجرائی
سازمان
کارگران
انقلابی
ایران (راه
کارگر)
دوشنبه
۳۰ اسفند ۱۳۹۵
برابر با ۲۰
مارس ۲۰۱۷