جان در گرو عشق و آزادي

تو نمي داني مردن

 وقتي  كه انسان مرگ را شكست داده است

چه زندگي ست!

شاملو

آذر روشن

نوشتن از كساني كه در زندان مرگ را به سخره گرفته اند بسيار دشوار است؛ بخصوص كه اگر نويسنده هم نباشي. چرا كه آسان نيست حق مطلب را در قالب كلمات ادا كردن در مورد كساني كه جان در گرو عشق و آزادي گذاشته اند و براي خود هيچ نمي خواهند. اما، سكوت در اين باره هم نابخشودني است. سخن از آرش و علي و سعيد و … است. بيش از دو ماه است كه هر روزه ( و در اين اواخر هر ساعت و هر دقيقه ) لحظات را با دلهره و دلنگراني توصيف ناپذير در بيم و هراس جان اين عزيزان دربند  سر مي كنيم  و مبهوت شقاوت و سبعيت بي حد و مرز مسئولان حكومت اسلامي هستيم.

آرش صادقي كه خود دوران محكوميت ۱۹ ساله اش را مي گذراند، بعد از هفتاد و دو روز اعتصاب غذاي نفسگير فقط  بخاطر آزادي همسرش، گلرخ ايرايي، با اعزام او به مرخصي بالاخره سرم را پذيرفت و اعتصابش را شكست. گرچه هم اكنون نيز وضعيت بسيار نگران كننده اي دارد و براي تمام عمر از عوارض و عواقب اين اعتصاب غذاي طولاني در رنج خواهد بود. او با مايه گذاشتن از جان شيرين براي عشق اش چنان كرد كه حتي عشق را هم شرمنده كرد. او به همه درس داد : گر جان عاشق دم زند، آتش بر اين عالم زند.

علي شريعتي هم نزديك به هفتاد روز است كه لب بر غذا فرو بسته است و وضعيت وخيم و نگران كننده اي دارد.  ''جرم '' اش هم اعتراض به اسيد پاشي هاست كه در جمهوري اسلامي جرم سنگيني است. اگر تنها همين يك نمونه از '' عدل اسلامي'' حكومتيان را ملاك قضاوت قرار دهيم كه معترض به اسيد پاشي را در بند كرده است و اسيد پاشان و آمر آن يعني امام جمعه اصفهان، يوسف طباطبائي نژاد ، آزاد هستند، روسياهي هميشگي در درازناي تاريخ براي حاكمان مي ماند.

حالا رهبرنظام و ديگر مصدرنشيان امور عمامه ها را بالاتر بگذارند. بي دليل نيست اين طنز تلخ و گزنده  كه قاتلي چون مصطفي پورمحمدي، عضو هئيت مرگ اعدام هزاران زنداني سياسي در سال ۱۳۶۷، را بر مسند وزارت دادگستري گمارده اند.

سعيد شيرزاد، رفيق راستين كودكان كار و رنج، هم بيش از يك ماه است كه در زندان رجائي شهر( گوهر دشت) لبان خود را دوخته است. او براي خود هيچ نمي خواهد. او صداي بي صدايان و فرياد بلند دربنديان است كه دادشان به جائي نمي رسد. او با انتشار نامه اي اعلام كرده كه '' در اعتراض به ضرب‌ و شتم زندانیان، بازداشت خانواده‌ها در سالن ملاقات، جلوگیری از اعزام زندانیان به بیمارستان علی‌رغم داشتن مجوز از طرف دادستانی، عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان بیمار( از جمله محمد نظری، کریم معروف‌ عزیز، اصغر قطان، فرهاد اقبالی) و … '' اعتصاب غذا كرده است. او نوشته است : '' مرگ من عصيان يك زندگي است كه نمي خواهد بميرد!''

همچنين محمد علي طاهري، محمد رضا نكونام، مهدي كوخيان، حسن رستگاري و ديگراني كه حتي نامشان را هم نمي دانم نيز هم اكنون در اعتصاب غذا هستند.

حاكمان غدّار و بيرحم  كه شمشير را از رو بسته ايد و جوابتان به هر اعتراض و انتقادي ( حتي اعتراض به اسيد پاشي ها ) سال ها زندان است براي  تباه كردن عمر و زندگاني زيباترين دوستداران زندگي پشت ميله هاي زندان، با اين همه شور شورشيان برحق چه خواهيد كرد كه حتي ديوارهاي بلند زندان هاي مخوف تان هم هيچ هراسي در دل آنها نمي افكند؟  آنكه باد مي كارد طوفان درود مي كند!

اما، ما ؛ مائي كه در بيرون زندان هستيم و به رسانه ها دسترسي داريم ؛ بايد فرياد بلند اين دربنديان آزاده، بخصوص آن هائي كه دست به اعتصاب غذا زده اند، باشيم و از خانواده هاي اين عزيزان حمايت كنيم و آن ها را تنها نگذاريم. چنانكه در طوفان توئيتري دو بار توانستيم آرش صادقي و علي شريعتي را به ترند اول جهاني تبديل كنيم. چنانكه شجاعانه و جسورانه در حمايت از آرش و گلرخ و علي جلو زندان اوين تجمع كرديد و فيلم و عكس حضور پرشورتان در اقصي نقاط جهان پخش شد و به همه دلگرمي داد و اميد آفريد. ما مي توانيم ؛ اگر در دفاع از زنداينان سياسي و عقيدتي همه با هم متحد باشيم و يكپارچه عمل كنيم.

همراه شو عزيز

تنها نمان به درد

كاين درد مشترك هرگز جدا جدا درمان نمي شود

دشوار زندگی هرگز برای ما بی رزم مشترک آسان نمی شود.

يكشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۵ برابر با ۰۸ ژانويه ۲۰۱۷