Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
سه-شنبه ۵ شهريور ۱۳۹۸ برابر با  ۲۷ اگوست ۲۰۱۹
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :سه-شنبه ۵ شهريور ۱۳۹۸  برابر با ۲۷ اگوست ۲۰۱۹
۰۱ شهریور ۱۳۹۸

 

 

 

چگونه می‌توان به شکلی موثر از زندانیان سیاسی حمایت کرد

 و شیوه‌های حمایت از آنها را ارتقا داد؟

 

«شبکه‌های همبستگی منطقه‌ای و جهانی ایجاد کنیم»

«چگونه می‌توان به شکلی موثر از زندانیان سیاسی حمایت کرد و شیوه‌های حمایت از آنها را ارتقا داد؟» پاسخ فریدا آفاری، پژوهشگر چپ‌گرا و عضو اتحاد سوسیالیست‌های خاورمیانه به پرسش «زمانه» را در ادامه بخوانید.

 

نخست لازم است که  زندانیان سیاسی را به عنوان انسان های چند بعدی به مخاطبانمان معرفی کنیم.  زندگی نامه کوتاهی در مورد هر یک تهیه کنیم و در صورت امکان از نوشته های آنان نیز نقل قول کنیم.

 

 به شکل منطقه ای  به  موضوع حمایت از زندانیان سیاسی  بپردازیم.  خواست حمایت از آنان  را در بستر حمایت از زندانیان سیاسی در سوریه،  ترکیه،  عربستان سعودی،  فلسطین،  سودان و الجزایر و دیگر کشورهای منطقه قرار دهیم. (لطفا رجوع کنید به بروشور کارزار حمایت از فمینیست های خاورمیانه و شمال آفریقا.)

 

همزمان شبکه ای جهانی ایجاد کنیم. با فعالان مدافع زندانیان سیاسی در کشورهایی ارتباط برقرار کنیم  که مانند ایران  ادعای مبارزه با امپریالیسم  را دارند اما آزادیخواهان،  فعالان کارگری،  فمینیست ها و مدافعان حقوق بشر را می‌کشند یا به زندان می افکنند:  کشورهایی مانند روسیه،  چین،  ونزوئلا،  نیکاراگوئا. با  فعالان  حقوق زندانیان در آمریکا  که خود را “مدافع الغای زندان” می نامند همکاری کنیم.   سعی کنیم در فعالیت های گروه “زندگی سیاهپوستان اهمیت دارد” در آمریکا علیه خشونت پلیس و زندان شرکت کنیم و نشان دهیم که  چه شباهت هایی  بین خشونت دولت آمریکا و دولت  ایران در رابطه با کارگران،  جوانان معترض،  زنان و اقلیت های ستم دیده وجود دارد.

 

به پدیده رشد اقتدارگرایی سرمایه داری و تاثیر آن بر رشد تعداد زندانیان و زندان ها بپردازیم و تصویر بزرگ تر روند  جهانی  کنونی را برای خود و جامعه  روشن کنیم.  با فعالان مبارزه  علیه بهره کشی از زندانیان   و اردوگاه های   پناهجویان  گفتگو کنیم.

 

به محدودیت های سازمان های حقوق بشری واقف باشیم.  شبه ضد امپریالیسم بسیاری از فعالان چپ را به چالش بکشیم که   انتقاد از جمهوری اسلامی  را برابر با حمایت از ترامپ و نتانیاهو و بن سلمان می دانند. روشن کنیم که همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران یکی از راه های مبارزه با رشد اقتدارگرایی جهانی است و  تا زمانی که ترقی خواهان خاورمیانه و شمال آفریقا نتوانند آزادانه سخن بگویند و برای کسب حقوق خود مبارزه کنند،  ترامپ و نتانیاهو و بن سلمان نیز جنگ طلبی و اقتدارگرایی خود را  پیش خواهند برد و  گروه های دست راستی و نژادپرست  نیز  تقویت خواهند شد.

برگرفته از:«زمانه»

۰۴ شهریور ۱۳۹۸

https://www.radiozamaneh.com/461709

..............................................................................

«مدافعان زندانیان در هر شهری کمیته‌های محلی ایجاد کنند»

 

«چگونه می‌توان به شکلی موثر از زندانیان سیاسی حمایت کرد و شیوه‌های حمایت از آنها را ارتقا داد؟» پاسخ کمپین حمایت از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه و زندانیان ترقی‌خواه به پرسش «زمانه» را در ادامه بخوانید.

 

حمایت از زندانیان سیاسی، حمایت از آن کسانی است که قبل از هر چیز هویت خود را بر مبنای گرایشات فکری و طبقاتی تعیین می‌کنند که اشتراک آنها با یکدیگر تحمل‌ناپذیری حاکمیت است اما افتراقات میان آنها نیز پرشمار و فراوان است. ذکر این نکته از آنجا ضروریست که هر گرایش سیاسی و طبقاتی برای خود سبک کار و روش‌هایی را دارد که قابل تعمیم به همه نیست. با این وجود که همه حداقل به صورت زبانی مخالف بگیر و ببند هستند ولی در عمل، کردار هر گروه یا گرایش مهر سبک کار خود را بر پیشانی دارد. شاید دلیل این که پس از وقایع ۸۸ گروه‌های متعدد حقوق بشری در ایران فعالیت خود را به خارج از کشور بردند، علاوه بر سرکوب همین نکته باشد که نمی‌توان به همه زندانیان به یک چشم نگریست.

 

مساله اینجا ارزش‌گذاری بر روی زندانی یا فعالیت آنان نیست، مساله آنجاست که مثلا شکل حمایت طبقه کارگر از زندانیان سیاسی‌اش متفاوت‌تر از آن چیزیست که برای مثال در میان مخالفین حصر در رابطه با مساله موسوی و کروبی دیده می‌شود و تفاوت شکلی و محتوایی بنیادینی دارد. در نتیجه نمی‌توان راه حل هر دو را یکسان انگاشت. برای رفع حصر موسوی با مقامات مذاکره می‌کنند، اما برای طبقه کارگر مذاکره اساساً معنا و مفهوم دیگری دارد.

 

به این اعتبار باور ما این است که اولاً وظیفه حمایت از زندانیان هر جنبشی، قبل از هر نهاد یا جمعی وظیفه فعالین همان جنبش است. در نتیجه روش های همان جنبش نیز در کمپین‌های حمایتی آنان دست بالا را خواهند یافت.

 

دوم، گرچه مخالفت با هر نوع استبداد در شرایط امروز ضروریست و باید از آزادی بی‌قید و شرط بیان و فعالیت سیاسی -اجتماعی حمایت کرد، با این همه نباید از این گزاره صحیح به استنتاجی غلط رسید که گویی میان همه‌ی زندانیان می‌توان یک علامت مساوی گذاشت. کسی که رهبری یک اعتراض را بر عهده دارد، تبدیل به سمبلی برای آن اعتراض می‌شود و به همین دلیل حساسیت و توجه افکار عمومی نسبت به آن بیشتر است. اما چاره‌ی مطرح نشدن برخی از زندانیان سیاسی، بی‌توجهی به چهره‌ای مطرح‌تر نیست، دوستان، آشنایان و خانواده آن افراد می‌توانند با حضور در صحنه‌ تا حدودی از این معضل بکاهند و البته زندگی اجباری جمعی در زندان نیز چنانچه با حمایت‌های دائمی زندانیان از یکدیگر همراه شود، اجازه تضییع حق دیگران از ماموران را سلب خواهد کرد.

 

سوم، سرکوب نظام حاکم نباید به معنای مشروعیت‌بخشی به هر اعتراض یا مطالبه و جنبشی قلمداد شود.

 

چهارم، دستگیری‌های دادگاه اول هفت تپه، خط بطلانی بر این ادعاست که گویی تمام فعالیت‌ها به دنیای مجازی محدود است. همچنین حضور روزمره و دائمی خانواده‌ها و دوستان بازداشت‌شدگان در مقابل زندان اوین و تجمعات نسبتا گسترده‌ای که در کشورهای مختلف در اعتراض به دستگیری‌های چند ماه اخیر جنبش کارگری صورت گرفت اشکال دیگری از این فعالیت های خارج از دنیای مجازی هستند.

 

برای حل بیشتر این مساله، کمپین حمایت از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه و زندانیان ترقی‌خواه، خواهان آن است که مدافعین زندانیان در هر شهری از جهان کمیته‌های محلی آن را ایجاد کنند و با توسل به مجمع عمومی روش‌های مناسب را به کار گیرند، در این روش فعالین هر محل جغرافیایی تصمیمات خود را به صورت جمعی و مستقل از دیگران برای هدفی مشترک تعیین مسیر می‌کنند.

برگرفته از:«زمانه»

۰۱ شهریور ۱۳۹۸

https://www.radiozamaneh.com/461679

...................................................................................

«حمایت از زندانیان سیاسی جنبه‌های گوناگونی دارد»

«چگونه می‌توان به شکلی موثر از زندانیان سیاسی حمایت کرد و شیوه‌های حمایت از آنها را ارتقا داد؟» پاسخ شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشر به پرسش «زمانه» را در ادامه بخوانید.

 

حمایت از زندانیان سیاسی باید از جنبه های گوناگونی مورد توجه قرار بگیرد. راهاندازی کمپینهای مختلف در فضای حقیقی و مجازی اگرچه خوب است اما کافی نیست. زندانی و خانواده‏‌اش در زمان دستگیری علاوه بر آنکه نیاز دارند تا نزد افکار عمومی فراموش نشوند، در سایر امورشان تنها هستند. در امور مالی در صورتی که زندانی کمک خرج یا سرپرست خانواده بوده باشد، بعد از زندانی شدن‌اش، هم خود و هم خانواده‌اش تحت فشار قرار می‌گیرند. راحت‌کردن خیال زندانیان از این لحاظ (که البته کاری پرریسک و پر حرف و پرحدیث است) می تواند زندانی را از یک دلمشغولی بزرگ نجات دهد.

 

از طرف دیگر، حمایت‌های معنوی از زندانیان، اطلاع‌رسانی‌های مستمر، همراهی با خانواده، ارسال اقلام کوچک مانند کارت پستال و … ، حمایت‌های روانشناسی از زندانی و خانواده اش، تأثیر بسزایی در موقعیت زندانی و تحمل شرایط زندان دارد. چنین حمایت هایی البته در مواقعی مثل جنبش سبز به خوبی انجام می شد و زندانیان سیاسی از طرف تمام لایه های جامعه مورد حمایت قرار می گرفتند. این همراهی جامعه باعث می‌شد تا زندانی هم چه در شرایط بازجویی و چه در هنگام تحمل کیفر، آسیب های روحی کمتری را تحمل کند.

 

متاسفانه پس از آن گرایش‌های سیاسی باعث شد تا موضوعی واحد به نام حمایت از زندانیان سیاسی، دچار دعواهای جناحی شود، برخی بیشتر در صدر اخبار قرار بگیرند و بسیاری دیده نشوند. با اینحال همچنان رسانه ها می توانند با حفظ بی طرفی و صداقت خبری، نقش مهمی را در حمایت از زندانیان سیاسی ایفا کنند. این درصورتی است که خود رسانه ها هم تحت تاثیر شبکه های اجتماعی برخی از زندانیان را مهم تر از دیگران قلمداد نکنند.

 

از طرف دیگر منتشر شدن جزوه ای از خاطرات سایر زندانیان می تواند به انتقال تجربه هر نسل به نسل دیگر کمک کند. خواندن تجربیات دیگران از گذراندن بازجویی، انفرادی، ترسها و مقاومت ها و تجربه همزیستی مشترک در زندان می تواند کسان دیگری را که احتمالا در آینده با تجربه زندان مواجه می شوند، کمک کند تا بدانند در موقعیت های مختلف با چه مسائلی مواجه هستند و چطور پیش از آنها، دیگران توانسته اند آن را از سر بگذرانند.

برگرفته از:«زمانه»

۰۲ شهریور ۱۳۹۸

https://www.radiozamaneh.com/461681

.................................................................................................................

«خارج‌نشین‌ها مراقب باشند به خطرات برای کنشگران ساکن ایران دامن نزنند»

«چگونه می‌توان به شکلی موثر از زندانیان سیاسی حمایت کرد و شیوه‌های حمایت از آنها را ارتقا داد؟» پاسخ سپیده جدیری، شاعر و کنشگر زنان به پرسش «زمانه» را در ادامه بخوانید.

 

اجازه دهید صادقانه بروم سراغ موضوعی که این روزها شاهدش هستیم؛ این‌ درست است که حکومت نقش اصلی را در سرکوب و بازداشت کنشگران و دگراندیشان ایفا می‌کند، اما خود ما به عنوان کنشگر خارج‌نشین نیز باید حواس‌مان باشد که خواسته یا ناخواسته کار را برای کنشگران ساکن ایران دشوارتر نکنیم و به خطراتی که ممکن است گریبان‌گیرشان شود دامن نزنیم.

 

من چون خارج‌نشینم، نمی‌توانم در پاسخ به سوال شما مثلا بگویم که طبعا موثرترین راه حمایت، بست نشستن مقابل زندان‌ها یا برگزاری تجمع اعتراضی علیه بازداشت‌ها است (در حالی‌که این‌طور است). من اگر ایران بودم و خودم به صف اول معترضین به این بازداشت‌ها می‌پیوستم، می‌توانستم از مردم نیز دعوت کنم به ما بپیوندند؛ اما از اینجایی که هستم خودم را مسئول خطراتی می‌دانم که به تحریک من نوعی ممکن است برای افرادی در ایران رخ بدهد. بنابراین به راه‌کارهایی که خودم از همین‌جا می‌توانم نقشی موثر در پیش‌برد آنها داشته باشم می‌اندیشم، نه این‌که مردم را جلو بیندازم. کار من شاعری است؛ پس به این می‌اندیشم که به‌طور مثال، زمانی‌که شاعر یا نویسنده یا روزنامه‌نگاری بازداشت ‌شود، با نهاد مستقلی چون انجمن جهانی قلم تماس بگیرم و آنها را در جریان بگذارم. آنها معمولا کمپین‌هایی برای درخواست آزادی شخصِ بازداشت شده‌ی اهل قلم راه می‌اندازند و از شاعران، نویسندگان و هنرمندان جهان می‌خواهند که کمپین را حمایت کنند. این کار را در مورد بسیاری از بازداشتی‌های اهل قلم انجام داده‌ایم و خودشان بعد از آزادی معمولا گفته‌اند که کمترین تاثیرش کاهش خشونت و بدرفتاری بازجو و زندانبان با آنها بوده و گاهی نیز تاثیری در حد کاهش مدت زمان حبس داشته است.

 

کار دیگری که از دست ما کنشگران خارج‌نشین برمی‌آید اطلاع دادن موضوع به رسانه‌ها به محض تایید خانواده‌ی زندانی است و این در صورتی ممکن است که با خانواده‌های آنها در ارتباط باشیم. تاثیر انتشار اخبار دستگیری‌ها، اعتصاب غذاها یا شکنجه‌ها، علاوه بر آگاه شدن مردم از موضوع، اگر بخواهیم کمی امیدوار باشیم می‌تواند این باشد که نه بازجو و زندانبان به زعم این‌که زندانی فراموش شده است او را بیشتر آزار و شکنجه خواهند داد، نه زندانی پس از آگاه شدن از این‌که نامش در تیتر خبرها قرار گرفته است احساس فراموش شدن خواهد کرد و این دست کم، تا حدی باعث کاهش بار روانی از روی او می‌شود. من البته برگزاری برنامه‌های فرهنگی یا سخنرانی در حمایت از زندانی را اگر در جمع‌های مستقل و مربوط به حوزه‌ی فعالیت او صورت بگیرد و مخاطب غیرایرانی از همان حوزه داشته باشد نیز موثر می‌دانم چون می‌تواند باعث حمایت هم‌صنف‌هایش از او در جهان شود. این راه‌کارها فعلا به ذهنم می‌رسد که خودم نیز هر جا توانسته‌ام به آنها عمل کرده‌ام اما قطعا راه‌کارهای بیشتری نیز وجود دارد.

برگرفته از:«زمانه»

۰۲ شهریور ۱۳۹۸

https://www.radiozamaneh.com/461696

.............................................................

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©