نگاهی به رویدادهای سیاسی هفته

معلمان؛ ترس از میان آن ها رخت بربسته و خیابان در تسخیر آن هاست

واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند!

کودک همسری، جنایت در حق نونهالان

برجام: گروگان سپاه

ترور شخصیت، تاکتیک جدید امنیتی ها علیه فعالان مدنی

ارژنگ بامشاد

معلمان، ترس از میان آن ها رخت بربسته و خیابان در تسخیر آن هاست

روز پنج شنبه یکم اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، هشتاد شهر ایران شاهد گردهم آئی های گسترده معلمان برای احقاق حقوق خود بود. آن ها در گردهم آئی ها و سخنرانی های خود بر خواست های شان یعنی  «معلم زندانی آزاد باید گردد»؛  «رتبه‌بندی ‌شاغلان حداقل هشتاد درصد حقوق‌ هیات ‌علمی» متحقق گردد و «همسان‌سازی ‌بازنشستگان مبتنی‌ بر قانون مدیریت خدمات کشوری» عملی شود، تاکید داشتند. معلمان در قطع نامه پایانی خود آورده بودند که :« ما خواهان توقف سیاست‌های ضد آموزشی خصوصی‌سازی و پولی سازی آموزش هستیم. تبعات این سیاست‌ها افزایش کودکان کار و بازمانده از تحصیل و گسترش آسیب‌های اجتماعی است. ما این سیاست‌ها را محکوم می‌کنیم».

حضور گسترده معلمان در شهرهای گوناگون علیرغم فشارهای شدید امنیتی صورت گرفت. در تهران حضور پررنگ نیروهای انتظامی، لباس شخصی و واحدهای ضد شورش، مانع برگزاری گردهم آئی شد و بیش از ۷۰ معلم را بازداشت کردند که با فشار دیگر معلمان، همه آنها تا پاسی از شب از  بازداشتگاه ها رها گشتند. اما جدا از تمرکز شدید نیروهای امنیتی در روز گردهم آئی ها، از هفته ها قبل شاهد ارسال پیامک های تهدیدآمیز و هشدار به معلمان بوده ایم که با اعتراضات آنها همراه بوده است. در روز گردهم آئی نیز در همکاری "همراه اول" با نهادهای امنیتی، تلفن های همراه  بسیاری از معلمان قطع شده بود. علاوه بر این فشارها، در برخی از مدارس، مدیران برای معلمان، کلاس های درس اجباری در روز پنج شنبه گذاشته بودند، کلاس هائی که با پول خانواده ها تامین شده بود و عدم حضور معلم در این کلاس ها، آنها را در مقابل خانواده ها قرار می داد. از دیگر نمونه های فشار و تهدید، احضارهای گسترده فعالان صنفی در شهرهای  مختلف از یک سو و اعلام احکام سنگین علیه برخی از فعالان صنفی همچون رسول بداقی بود. در کنار آن سیاست ترور شخصیت فعالان صنفی نیز از سوی نهادهای امنیتی و جریانات وابسته به آنها در شبکه های اجتماعی در دستور قرار گرفت. نمونه تلاش برای ترور شخصیت محمد حبیبی، برجسته ترین این تلاش ها بود.

هم زمان با فشارهای امنیتی گسترده، تلاش گسترده ای نیز از سوی رژیم انجام گرفت تا به بخشی از معلمان بگویند که اجرای طرح رتبه بندی برای تحقق خواست های معلمان است و وضعیت معیشت شان را بهبود خواهد بخشید. اما این تلاش رژیم از سوی تشکل های صنفی معلمان رد شده و نشان داده اند که این اقدام رژیم نیز فریبکارانه است و قصد برآورده کردن خواست های معلمان را ندارد؛ همانگونه که قصد ندارد خواست همسانسازی حقوق بازنشستگان را  نیز عملی کند. همین سیاست رژیم باعث شده است که بخش بزرگی از بازنشستگان نیز در گردهم آئی های اول اردیبهشت شرکت فعال داشته باشند.

وقتی معلمان و بازنشستگان زیر فشاری چنین سنگین و زیر تهاجم همه جانبه تهدیدات امنیتی و فشار حراست ها و مدیرکل ها به دعوت «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان» پاسخ مثبت می دهند  و در هشتاد شهر گردهم می آیند و خواست هایشان را فریاد می زنند، نشان می دهد که دیگر ترس از میان آن ها رخت بربسته و خیابان در تسخیر آنهاست.

.........................................................

واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند!

سفر همسر، دختر و داماد محمد باقر قالیباف، رئیس مجلس به ترکیه برای خرید سیسمونی برای نوۀ او، با واکنش های گسترده ای در رسانه ها و شبکه های اجتماعی روبرو شده است. در این ماجرا دو وجه برجستگی ویژه ای دارند.

اول؛  با توجه به این که قالیباف خود را مدافع ۹۶درصدی ها در برابر ۴درصدی ها معرفی کرده بود و وانمود می کرد از حقوق "مستضعفان" دفاع می کند، این رسوائی یا "سیسمونی گیت" به شکل گسترده ای دوروئی او و همپالکی هایش را در انظار عمومی به نمایش گذاشته است. این دوروئی در میان سران رژیم، مختص قالیباف نیست. تمامی سران این رژیم و تمامی منبرنشینان یاوه گو از این قماش هستند. از این رو تشت رسوائی همگی شان از بام افتاده است. به قول حافظ شیرین سخن:

واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند؛

چون به خلوت می روند، آن کار دیگر می کنند!

 دوم؛ اما اختلافات شدید در باندهای مافیائی قدرت به این ماجرا ابعاد مهمتری می دهد. اکنون روشن شده است که برخی نهادهای امنیتی برای سفر خانواده او در ترکیه "به پا" گذاشته بودند، از تمامی حرکت ها و مسیرهای رفت و آمدشان فیلم برداری کرده و حتی به "کشف" بارداری دخترش رسیده اند. گفته می شود که هدف این افشاگری سازمانیافته با فیلم و عکس، تلاش جبهه پایداری برای گرفتن کرسی ریاست مجلس از قالیباف و دادن آن به "نیکزاد" است. در این میان خبرگزاری "فارس" به دفاع تمام قد از قالیباف روی آورده است. هر چند خبرگزاری "تسنیم" و "جوان" با این جدیت از قالیباف حمایت نکرده اند و "جوان" حتی مطلب انتقادی نیز در این رابطه چاپ کرده است.  به نظر می رسد که بخشی از سپاه از اقدامات بخش دیگر و نهادهای امنیتی و دستگاه های نزدیک به رئیسی در این رابطه دل خوشی ندارند. به هر رو، رسوائی قالیباف و تلاش برای کنار زدن او، به جنگ قدرت میان باندهای مافیائی درون سپاه و بیت مربوط است و این افشاگری در راه رضای خدا سازماندهی نشده است.

این حادثه یک بار دیگر نه تنها دوروئی رهبران رژیم و قدرتمندان حاکم را به مردم در تمام ابعادش نشان داد، بلکه جنگ قدرت باندهای مافیائی را نیز بیش از پیش برجسته ساخت. همان باندهائی یک روز بر سر میانکاله به جان هم می افتند و  روز دیگر بر سر ریاست مجلس شورای اسلامی زیر پای همدیگر را خالی می کنند. دغدغه این حاکمان مثل همیشه، نه سروسامان دادن به وضعیت مصیبت بار اقتصادی و زندگی مردم بلکه چگونگی یافتن راه های بهتر برای چپاول همۀ داشته ها و نداشته های این ملت اسیر است.

..................................................

کودک همسری، جنایت در حق نونهالان

سیاست های فرزندآوری و افزایش جمعیت که از سوی رهبر رژیم اعلام شده، به همراه تشویق کودک همسری، به صورت جنایت سازمانیافته ای علیه کودکان این مرز و بوم عمل می کند. انسیه خزعلی معاون امور زنان رئیسی خطاب به دختران ۹ ساله در اول اردیبهشت ماه گفت: «از حالا برای تشکیل خانواده برنامه‌ریزی کنید». چنین دستورالعملی برای کودکانی که باید به بازی های کودکانه شان مشغول شوند و برای دوران ابتدائی تحصیل شان آماده گردند، بیان قساوت رهبران رژیم در قبال کودکان معصوم است. باید از انیسه خزعلی و دیگر رهبران رژیم پرسید؛ آیا حاضرند دختربچه های۹ ساله خودشان را به "خانه بخت" بفرستند؟ چه جالب می بود اگر خبرنگارها لیستی از سن ازدواج دختران رهبران و سران رژیم تهیه می کردند.  آمار ۱۱ هزار کودک زیر ۱۵ سال که در پاییز ۱۴۰۰ ازدواج کردند و تولد ۱۴۷۴ نوزاد از مادران ۱۰ تا ۱۵ ساله عمق فاجعه ای که رهبران رژیم برای کودکان این کشور برنامه ریزی کرده اند را نشان می دهد. نگاه کالا گونه رهبران دینی و حکومتی به دختران و خلاصه کردن نقش آنها به فرزندآوری برای افزایش جمعیت "مومنان" نتیجه ای جز چنین فجایعی ندارد که قلب هر انسان شرافتمندی را به درد می آورد. روشن است که این سیاست تنها در خانواده هائی قابل اجرا خواهد بود که از وضعیت مالی به شدت آسیب پذیری برخوردارند و توان تامین زندگی کودکان شان را ندارند. آن ها زیر فشار فقر کشنده، بسیار زود به فکر آن می افتند که با ازدواج، یک نان خور را از سر سفره خانواده کم کنند. در شرایطی که تامین اجتماعی فراگیر و همگانی در کشور وجود ندارد و با کالائی شدن بهداشت و آموزش، امکانات زندگی شایسته انسانی برای بسیاری از خانواده ها به  حسرت کشنده ای تبدیل شده، رضایت به ازدواج زودهنگام کودکان از سوی خانواده ها، به یک اجبار زجرآور و جانسوز بدل شده است. در کنار این اجبار اقتصادی، تشویق های فرهنگی و موعظه های رذیلانه امثال انیسه خزعلی و آخوندهای مرتجع و حکومتی نیز بر رشد این روند تاثیرگذار خواهد بود. اما این سیاست های ارتجاعی  و کودک ستیزانه محکوم به شکست هستند. جامعه امروز ایران آگاه تر و روشن تر از آن است که چنین سیاست هائی بتوانند در آن تثبیت شوند. بحران های ناشی از طلاق های گسترده در میان کودک همسران، بحران کودکان این زوج ها و تاثیرات روانی آن بر خانواده ها، به سرعت این مشکل را به مشکلی ملی تبدیل خواهد کرد. افشای این سیاست در شبکه های اجتماعی نیز فشار روزافزونی را بر حاکمیت وارد خواهد ساخت تا دست از چنین تبلیغات بیشرمانه ای بردارد.

...........................

برجام: گروگان سپاه

حالا دیگر روشن شده است که پس از به پایان رسیدن بحث های فنی برای بازگشت به برجام و توافقات انجام شده پیرامون آن، تنها تصمیم آمریکا پیرامون خروج سپاه از لیست سازمان های تروریستی در وزارت خارجه آمریکا به مانع اصلی امضای برجام تبدیل شده است. جلوگیری رهبر رژیم از انعقاد توافق برجام در دولت روحانی که در آن سپاه نیز از لیست سازمان های تروریستی خارج شده بود، برای کشور رقمی معادل ۱۵ میلیارد دلار ضرر در پی داشته و گذشته از آن تحریم های ضدبشری علیه مردم ایران، وضعیت معیشت و زندگی اقتصادی آنها را نیز با مشکلات عدیده ای همراه ساخته است. طرف امریکایی بر این نظر است که با درخواست ایران برای خروج سپاه از لیست سازمان های تروریستی، می بایست جمهوری اسلامی به پاره ای  از دغدغه های آمریکا در منطقه نیز توجه داشته باشد زیرا این درخواست ربطی به تحریم های برجامی ندارد. هدف رهبر رژیم و سپاه از بازی جدید و به گروگان گرفتن برجام بیش از آنکه ربطی به منافع مردم ایران داشته باشد، اعلام همبستگی با روسیه در جنگ اوکراین و درگیری این کشور با امریکا و اروپا و ناتو می باشد. کاظم انبارلوئی در وبسایت "نورنیوز" وابسته به شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی، این موضوع را این گونه بیان کرده است:«اکنون اصلا چیزی به عنوان مذاکرات 1+5 وجود ندارد. چون بعد از بدعهدی آمریکا مذاکره 1+4 شده است! مسئله جدی‌تر آنکه پس از اعلام جنگ ناتو با روسیه و اوضاع بحرانی روابط چین با آمریکا درخصوص تایوان مذاکره به صورت 3+3 درآمده است. با فروپاشی اجماع جهان علیه ایران ما داریم نفت خود را می‌فروشیم پول آن را هم می‌آوریم و به تدریج داریم مشکل خود را با خنثی‌کردن تحریم‌ها حل می‌کنیم. آمریکایی‌ها روغن ریخته تحریم‌ها را دارند نذر امام‌زاده در مذاکرات وین می‌کنند!»

 برای بسیاری از تحلیلگران این امر مسلم هست که توافق برجام در شرایط کنونی بهترین امکانات را برای ایران به ارمغان خواهد آورد. اما برای حاکمیتی که زندگی و رفاه مردم، هیچگاه دغدغه اش نبوده است و رسیدن به حداکثر سود و چپاول اموال این ملت و برای رویاهای ایدئولوژیک منطقه ای اش از جیب ملت هزینه می کند، شرایط مناسب کنونی برای توافق برجام اهمیتی ندارد. آنها حتی حاضرند به دروغ بگویند که روزانه یک میلیون بشکه نفت می فروشند و پولش را هم دریافت می کنند، اما استقراض از بانک مرکزی و فشار بر رئیس بانک برای چاپ اسکناس، نشان می دهد که این تبلیغات دروغین برای راضی نگهداشتن هواداران شان است و معنای دیگری نمی تواند داشته باشد.

........................................................................

ترور شخصیت، تاکتیک جدید امنیتی ها علیه فعالان مدنی

در این روزها انتشار چند فایل صوتی از سخنان محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی تهران که در کلاپ هاوس آبان ماه سال گذشته بیان شده بود، باعث گشت تا عده ای حملات گسترده ای علیه او سازمان دهند. روشن است که پشت این تهاجم همه جانبه، نیروهای امنیتی و اکانت های مجهول الهویه شان قرار دارند. محمد حبیبی خود در واکنش به این مباحث نوشت: « صحبت‌های من در کلاب هاوس در آبان ۱۴۰۰ در مورد قیام آبان، صرفا بازگویی یک تجربه و محدود به زمان و افراد خاص بود. و هرگز قصد تعمیم به تمام زندانیان و کلیت قیام نداشتم و به عنوان یک زندانی سابق آنجا حرف زدم و این ربطی به سخنگو بودن من در کانون صنفی و جنبش معلمان ندارد اما برخی با دستاویز قراردادن آن به جنبش معلمان حمله می‌کنند در حالی که امروز جنبش در میدان و تحت آماج شدیدترین یورش‌های سرکوبگرانه نهادهای امنیتی و قضایی است انتشار جهت‌دار فایل صوتی شش ماه پیش همراه با جوسازی سازمان‌یافته ، باعث ناراحتی برخی همبندیان سابق و خانواده‌های دادخواه آبان شده‌است. من ضمن پذیرش بیان اشتباهم که فی‌نفسه سوتفاهم زا بوده است ، از این عزیزان به صورت صادقانه و رسمی عذرخواهی می کنم».

روشن است که می توان در باره ارزیابی از جایگاه نیروهای شرکت کننده در قیام شکوهمند ۹۸ ، یا در باره جایگاه و نقش طبقه کارگر و یا "طبقه متوسط" در شورش های مردمی و در انقلاب و یا در باره اینکه معلمان جزئی از طبقه مزد و حقوق بگیران و کارگران هستند یا نیستند، نظرات متفاوتی داشت. پیراهن عثمان کردن نظرات یک نفر و تاختن به او و تشکل های صنفی، هدفی جز ترور شخصیت و زیر سئوال بردن نقش تشکل های صنفی ندارد. از این رو این شیوه کار، یک شیوه پلید امنیتی است.

البته باید توجه داشت درعصر ارتباطات و شبکه های اجتماعی و به ویژه در کلاپ هاوس ها که هر کس می تواند حضور داشته باشد و امکان ضبط همه صحبت ها در میان است، سخن گفتن و موضع گیری می بایست بسیار آگاهانه تر باشد. این امر به ویژه از سوی کسانی که نقش و جایگاه مهمی در تشکل های صنفی یا تشکل های مدنی و سیاسی دارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روشن است که نیروهای امنیتی که در کلاب هاوس ها حضور دارند و یا در شبکه های اجتماعی به شکل گسترده ای مشغول جمع آوری اطلاعات هستند، از این داده ها برای ترور شخصیت فعالان کارگری، کنشگران صنفی و کوشندگان مدنی در آینده نیز سوءاستفاده خواهند کرد. این نکته ای است که باید به آن توجه ویژه داشته باشیم و در دام ترفندهای کثیف امنیتی نیافتیم.

...................................................................

يكشنبه ۴ ارديبهشت ۱۴۰۱ برابر با  ۲۴ آوريل ۲۰۲۲