آن ها از شورش محلات می ترسند!

ارژنگ بامشاد

از روز هشتم آبان ماه، اجرای «طرح امنیت محله محور» در تهران بزرگ آغاز شد. سردار حسين ساجدي نيا  رئيس پليس تهران بزرگ در این رابطه گفته بود : « پليس در حوزه ايجاد امنيت پس از ۶ ماه اجراي طرح هاي مختلف براي اجراي اين طرح برنامه ريزي اساسي کرده است. بر همين اساس در نيمه دوم سال، اجراي طرح امينت محله محور آغاز شد.  طرح امنيت محله محور از صبح  شنبه هشتم آبان ماه  در ۸۰۰ نقطه تهران با استقرار نيروهاي عملياتي آغاز شده است. از امروز به بعد حضور نيروهاي پليس در سطح محلات بسيار گسترده است تا امنيت را در سطح محلات تامين کنيم». رئیس پلیس تهران بزرگ، هر چند هدف طرح را مبارزه با « اراذل و اوباش ، سرقت ، فروشندگان مواد مخدر ، مزاحمان نواميس و حاملا ن سلاح هاي سرد » تعریف کرده است، اما کیست که نداند هدف این طرح و آغاز آن در نیمه ی دوم سال، هم زمان با اجرای طرح حذف یارانه ها، آماده باش نیروهای پلیس برای مقابله با بروز ناراضایتی مردم است.

مسئولان اتاق فکر حکومتی به این ارزیابی دست یافته اند که کانون شورش گرسنگان، این بار محلات خواهد بود. حذف یارانه ها و انفجار قیمت ها، در گام نخست، سیستم هزینه های خانوارها را منفجر خواهد کرد. بنابراین طبیعی ترین و اولیه ترین واکنش به این مصیبت از خانوارها آغاز  خواهد شد. نگاهی به آمار ارائه شده از مرکز آمار ایران نشان می دهد هم اکنون یعنی در شرایطی که هنوز یارانه ها حذف نشده اند، اکثریت قریب به اتفاق مردم کشور توان تامین هزینه های زندگی شان را ندارند و« خط فقر در ایران همین حالا ۸۵۴ هزار تومان برای هر خانوار است و طبق ارزیابی مرکز آمار ایران حدود ۶۷ در صد مردم ( یعنی ۴۷ میلیون نفر) زیر خط فقر قرار دارند». عادل آذر رئيس مرکز آمار ايران اعلام کرد « متوسط هزينه زندگي يک خانواده  ۴نفري در جوامع شهري کشور با رشد نسبت به سال ۸۷ به بيش از ۸۲۵ هزار تومان در سال گذشته رسيد.» وي «متوسط درآمد خانوار شهري در سال ۸۸ را ماهانه بيش از ۷۸۰ هزار تومان» عنوان کرد.  در این آمار صحبت از متوسط درآمد و هزینه هاست، و اگر رابطه هزینه ها و درآمدهای اقشار تهیدست جامعه در نظر گرفته شود، این اختلاف به شکل برجسته تری خود را نشان می دهد.

زیر خط فقر بودن ۶۷ درصد جمعیت کشور، وقتی با انفجار قیمت ها و شوک ناشی از حذف یارانه ها روبرو گردند، می تواند واکنش های گسترده ای بدنبال داشته باشد. از این روست که مقامات دولتی تلاش می کنند نه تنها زمان رسمی حذف یارانه ها را مخفی نگهدارند بلکه با پلکانی کردن بالا بردن قیمت ها و آزادسازی آن، امکان واکنش های مردم را به حداقل برسانند. آن ها هم چنین تلاش می کنند با دستور به بنکداران، انبارداران و عمده فروشان، به ارائه ی موجودی خود و تهدید نسبت به افزایش قیمت ۲۲ کالای اساسی و درخواست از مردم برای عدم خرید های جدید، از نتایج انفجاری طرح حذف یارانه ها جلوگیری کنند. اما علیرغم تمامی این تمهیدات اقتصادی، تبلیغاتی و امنیتی، بازهم به شدت نگران واکنش مردم هستند. آن ها نیک دریافته اند که این واکنش این بار ممکن است از ادارات و کارخانه ها و محیط های کار نباشد و بدلیل تاثیرگذاری این تحولات بر اقتصاد خانوارها، این محلات خواهند بود که به محل بروز نارضایتی ها تبدیل خواهند شد. وقتی فرمانده نیروی انتظامی، نگرانی خود نسبت به تاکتیک "نافرمانی مدنی" را در نمازجمعه اعلام می کرد، دریافته بود که اگر مثلأ یک محله از پرداخت قبض های برق و آب و گاز با قیمت های جدید خودداری کند، محلات دیگر نیز به آن ها خواهند پیوست. یا اگر مردم یک محله جلو فلان اداره جمع شوند تا اعتراض خود را بیان کنند، این امر همبستگی دیگر محلات را نیز به دنبال خواهد داشت. از این روست که با مستقرکردن نیروی پلیس و واحدهای امنیتی در بیش از ۸۰۰ نقطه ی تهران بزرگ، در صدد هستند هر واکنش مردمی را در نطفه خفه کنند.

آن ها ادعا می کنند که استقرار نیروهای پلیس و انتظامی در ۸۰۰ محله تهران بزرگ برای مبارزه با "اراذل و اوباش، سارقین و مزاحمین به نوامیس مردم" است. اگر چنین است باید پرسید مگر دوسال پیش که طرح مشابهی سازماندهی شد و کهریزک ها راه اندازی گشت، چرا نتیجه نداده است؟ واقعیت آن است که آن زمان نیز نیروی انتظامی و ارگان های سرکوب، برای مقابله با شورش های توده ای دست به این تمرینات می زدند. نتایج همان تمرینات بود که توسط نیروهای سرکوب، برای مقابله با مبارزات ضداستبدادی و تظاهرات میلیونی مردم در سال ۸۸ بکار گرفته شد. اگر آن زمان برای مقابله با تظاهرات و گردهم آئی های خیابانی توده های مردم و دانشجویان آماده می شدند، این بار برای مقابله با شورش گرسنگان خود را آماده می سازند. بدیگر سخن طرح " امنیت محله محور" بازوی پلیسی ـ نظامی اجرای طرح حذف یارانه هاست. آن ها برای به گلوله بستن دهان های گرسنه ی مردم محلات خود را آماده می سازند.

اگر دولت و نهادهای سرکوبش برای خفه کردن شورش های توده ای خود را آماده ساخته و نیروهای ضدشورش در محلات مستقر ساخته است، برای مقابله با آن ها، مهمترین اهرم، ایجاد شبکه های مقاومت محله ای، متشکل از جوانانی است که به همدیگر اعتماد داشته و از همدیگر شناخت دقیقی دارند. شبکه های مقاومت محلات، می توانند نیروی اعتراضی مردم را همراهی کنند، می توانند ارتباطات میان محلات مختلف را برقرار سازند، می توانند نقاط ضعف دشمن را شناسائی کرده و با جمع آوری نیرو و تمرکز در نقاط مورد لزوم با تلاش نیروی های سرکوب برای دستگیری و یا ضرب و شتم مردم مقابله کنند. شبکه های مقاومت می توانند با اطلاع رسانی سریع، موتور سازماندهی نافرمانی مدنی باشند.  از همبستگی زنان محلات در چنین مواردی حمایت و حفاظت کنند و نیروهای سرکوب را اینجا و آنجا زمین گیر سازند. اکنون که نیروی های سرکوب به میان مردم آمده اند، باید هر جا که ممکن است آن ها به محاصره ی اعتراضات توده ای درآورد و نیرویشان را فرسوده ساخت.

۱۰ آبان ۱۳۸۹