دیدگاه ها پیرامون مباحثات کنگره ۲۷ سازمان

اختلاف واقعا بر سر چیست؟

ع. قلی افسری

رفقایی با بی مبالاتی و حتی باید گفت در نهایت بی مسئولیتی، با شلوغ کردن و سعی در ساده سازی اختلاف و محدود کردن آن در حد یک مجاد له ی غیر قابل درک برای فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی تحت عنوان «مصوبه ی دوکنگره ی قبلی» که در سایت سازمان در بالای ستون چهارم با نام یادآوری ضروری درج شده

« یادآوری ضروری

سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) هیچ مجرای رسمی و پوششی برای تماس فردی با فعالان داخل کشور ندارد ، زیرا به اعتقاد ما ، چنین تماس هایی (از هر طرف که باشند) می توانند فرصت و بهانه ای برای پرونده سازی های رذیلانه دستگاه های سرکوب جمهوری اسلامی فراهم آورند و زندگی و مبارزات شجاعانه فعالان (صنفی و سیاسی) داخل کشور را به مخاطره بیندازند. بدین وسیله اعلام می کنیم که سازمان ما هیچ کانال تلگرامی و اینستاگرامی عمومی و رسمی یا پوششی ندارد، و مواضع سازمان و ارتباطات آن از طریق رسانه ها و ارگان های رسمی سازمان اعلام می شود.»

و طرح مشکل امنیتی داخل و خارج، قصد کرده اند تا ماهیت واقعی اختلاف را دور بزنند.

اما انتشار پیش نویس سند هیئت اجرائی سازمان برای ارائه به کنگره بیست و هفتم سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) با عنوان « تحولات سیاسی جامعه و وظایف ما» و نوشته ی رفیق ارژنگ بامشاد با نام « آیا دیوارهای داخل و خارج از کشور فروریخته اند؟ » در سایت سازمان، خوشبختانه آن چه را که میخواسته اند از دید فعالان کارگری و سوسیالیست پنهان کنند، نا خواسته آشکار ساخته اند.

در واقعیت امراختلاف نه برسرمسایل امنیتی میان داخل و خارج و یا آن « یادآوری ضروری...» بلکه بر یک سوال اساسی استوار است:

آیا عنصر مرکزی وظایف دوران کنونی نیروهای چپ و سوسیالیست همگرایی، اتحاد بزرگ طبقاتی، تقویت جنبش های مطالباتی و اعتراضی، اتحاد نیروها و فعالین چپ بر پایه حمایت از جنبش های کارگران و زحمتکشان کشور برای آزادی و سوسیالیسم و شکل دادن به آلترناتیو مستقل اکثریت عظیم مردم است؟ (*)

  و یا

سنگر گرفتن در محافل و فرقه های ایدئولوژیک مداوم کوچک وایزوله شونده ی خود بدون پایه ی طبقاتی و در بهترین حالت انجام وظایف پشت جبهه ای و حمایتی از کارگران و زحمتکشان، به تنهایی یا پس از چانی زنی های ماراتونی ایدئولوژیک – فرقه ای، بر سر این یا آن کلمه اززرادخانه فرقه برای افشای رژیم افشا شده و صدور اعلامیه های حمایتی و یا محکومیت.

این اختلاف در میان ما جدید نیست و سابقه ی طولانی دارد. متاسفانه سالها بدلیل انشعابات نا روشن غیرسیاسی در مجادلات ایدئولوژیک - فرقه ای غیر مرتبط با منافع و مصالح کارگران و زحمتکشان زیر خروارها گرد وخاک مدفون بود و اینجا و آنجا سرباز میکرد.

اما حالا که با سلطه ی تکنولوژی های ارتباطی جدید و ظهور شبکه های اجتماعی متعدد، جهان ما به لحاظ ارتباطات به یک دهکده تبدیل شده وهمه و واقعا همه در هر لحظه و در هر مکان، بدون مانع زمان و مکان، امکان تماس و گفتگو دارند و پس از دیماه ۹۶ که روح و شبح انقلاب دوباره در کوچه پس کوچه ها، خیابانها و محیط های کارپرسه میزند، میلیونها انسان مطالبه گررا به حق طلبی و جنبش درآورده و تشکل های مستقل توده ای با شجاعت و مهارت موجودیت رژیم را به چالش کشیده اند، دیگرنمیشود از ضرورت تعیین تکلیف در مورد اینکه کدام طرف از سوال بالا هویت و بود وباش ما کمونیستها و سوسیالیستها و فعالین کارگری را تعیّن میبخشد، فرار کرد.

این سوال نه تنها در مقابل ما و کنگره ی ۲۷ ما قرار گرفته است، بلکه سوالی است برای تعیین تکلیف همه ی فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی ایران در شرایط کنونی. امید که با مداخله ی همه ی  کسانی که خود را در جواب به این سئوال اساسی شریک میدانند، به نتایج مفید در مبارزه برای طبقه ی خودمان دست یابیم.

ع. قلی افسری

۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲

(*)-قطعنامه پیشنهادی جمعی از اعضای سازمان به کنگره ۲۷ سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) تحت عنوان « در باره مهم ترین و مبرم ترین وظایفِ شرایط کنونی »

https://www.rahekargar.net/browsf.php?cId=1031&Id=143