گزارشی از تظاهرات شنبه پنجم فوریه دو هزار و یازده در پاریس

بدنبال اوجگیری سرکوب و موج جدید «اعدام» ها در سراسر ایران، به دعوت «اتحاد بین المللی با کارگران ایران»، «انجمن دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران»،  «انجمن کردهای مقیم فرانسه» و «همبستگی سوسیالیستی با کارگران  ایران»، ده ها تن از ایرانیان مقیم فرانسه به تظاهرات ایستاده در دفاع از مبارزات دموکراتیک مردم سراسر ایران و اعتراض به تهاجم بی سابقهء نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی در سال جدید میلادی، دست زدند. این تظاهر کنندگان یکصدا خواهان توقف هر نوع شکنجه، لغو فوری مجازات سنگسار و «اعدام»، آزادی بی چون و چرای زندانیان سیاسی و عقیدتی و مجازات آمران و عاملان قتل های سیاسی و عقیدتی در ایران شدند.

در نخستین ماه سال جدید میلادی «اعدام» ها در ایران بیش از سه صد درصد فزونی نسبت به ژانویهء سال دوهزار و ده را نشان می دهد. ماهی که در آن در هر شبانه روز رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی بطور متوسط به قتل سه تن از فرزندان این میهن دست زده است. ماهی که در آن فرزندان آزادیخواه این میهن با اتهامات واهی و حتی با انگ بزهکار به جوخه های «اعدام» سپرده شده اند.

در چنین سالی، شرکت کنندگان در این تظاهرات، اگر چه این نخستین حرکت اعتراضی جمعی را لازم، اما ناکافی، ضعیف و کم سازمان یافته می دانستند. شرکت کنندگان در این تظاهرات برای مقابله با موج جدید سرکوب در سراسر ایران، که بحق جنایات و حرث نسل جوان سال های نخستین پس از انقلاب بهمنماه را بخاطر می آورد، خواهان ایجاد کارزاری گسترده از همهء مدافعین آزادی و حقوق برابر و دموکراتیک در همگامی با مبارزات آزادیخواهانهء مردم سراسر ایران بودند.

این دسته از هم میهنان ضمن استقبال از برگزاری حداقل یک آکسیون خیابانی در نخستین شنبهء هر ماه، بر این باور بودند که تنها با ایجاد یک کارزار عمومی ِجهانی از همهء مدافعین آزادی و حقوق برابر و دموکراتیک مردم سراسر ایران، قادر به تاثیر گذاری بر این روند ضدبشری، کند کردن این چرخهء جنایت دولتی و نهایتا توقف آن در ایران خواهیم بود. بر همهء ماست که در ایجاد  چنین کارزار گسترده ای کوشا باشیم.

جواد قاسم آبادی، یکشنبه ششم فوریه دو هزار و یازده