به مناسبت چلهمین سالگرد اعدام جنایتکارانۀ ده زن بهائی

سرکوب بهائیان جنایتی مستمر

در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۲، ده زن بهایی در میدان چوگان شیراز، به‌دلیل امتناع از تغییر مذهب، اعدام شدند. اجساد آنان هرگز به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد:

۱. مونا محمود‌نژاد ۱۷ ساله

۲. طاهره ارجمندی، ۳۰ ساله، پرستار

۳. اختر ثابت ۲۵ ساله، پرستار

۴. رویا اشراقی، ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی

۵. شیرین دالوند، ۲۶ ساله، فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی

۶. مهشید نیرومند، ۲۸ ساله، فارغ‌التحصیل فیزیک

۷. سیمین صابری، ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی مرودشت

۸. عزت جانمی، ۵۸ساله

۹. نصرت غفرانی، ۴۶ ساله ( فرزند ۲۸ ساله‌ی وی با نام بهرام یلدایی دو روز قبل از مادر، اعدام شده بود )

۱۰. زرین مقیمی، ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی

۲۸ خرداد، سالگرد اعدام ده زن بهایی، از جمله مونا محمود نژاد ۱۷ ساله بود. این ده زن در جریان دستگیری دسته جمعی بهاییان شیراز در آبان ماه ۱۳۶۱ به دستور حجت الاسلام ضیاء میرعمادی، دادستان انقلاب شیراز و توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شده بودند. حجت الاسلام قضایی، حاکم شرع شیراز در دادگاه به آنها گفته بود: ﻓﻘﻂ دو راه دارﻧﺪ: «ﻳﺎ اﺳﻼم ﻳﺎ اﻋﺪام».

میرعمادی در مصاحبه ای با روزنامه خبر جنوب گفته بود که هیچکس به جرم بهاییت دستگیر  نمی شود و این افراد، کارهای ضد انقلابی انجام داده اند.

اما، در روز ۲۲ ﺧﺮداد ۱۳۶۲، دادﺳﺘﺎن ﻛﻞ، ﻣﻴﺮﻋﻤﺎدی، ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﮔﺮوﻫﻲ از ﭘﺎﺳﺪاران زن و ﻣﺮد و ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺎﻣﺎت زﻧﺪان، از زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﺎزدﻳﺪ ﺑﻪﻋﻤﻞ آورد. او در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن زﻧﺪاﻧﻲ در آن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣ ﻲﺷﺪﻧﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪرﺋﻴﺲ زندان ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺗﺮاب ﭘﻮر ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻣﻌﺮوف به استتابه (طلب توبه) را برای بهاییان آغاز کند: ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮاي ارﺷﺎد ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و اﺳﻼم آورﻳﺪ، در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻋﺪام ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ. از ﻓﺮدا ﻫﺮ روز دو ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻜﻮت اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. زﻧﺪان داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ در آن درس ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.

آنها در ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ به دلیل اینکه حاضر نشدند مسلمان شوند، در میدان چوگان به دار آویخته شدند.

بلافاصله بعد از اعدام زندانیان بهایی، در تیرماه ۱۳۶۲ نیز چندین زندانی سیاسی زن، از جمله الهه دکنما که پیش از مرگ، روی پاهایش نوشته بود که به وی تجاوز شده در شیراز اعدام شدند.

خبر تجاوز به دختران زندانی پیش از اعدام، به شکل وسیعی در شیراز پخش شده بود. حجت الاسلام سید ضیاء میردامادی که در درخواست حکم اعدام و نیز اجرای اعدام ها مسئولیت داشت، یک ماه بعد در مصاحبه ای این موضوع را نیز انکار می کند: "شایعه می کنند دختران را قبل از اعدام به تزویج پسران در می آورند و سپس اعدام می کنند. این شایعات هیچگونه واقعیتی ندارد."

میرعمادی چند ماه بعد از اعدام های زنان در شبراز، به سمت دادستان عمومی تهران منصوب شد و حداقل تا آذر ۱۳۶۳ در این سمت باقی بود.

………………………….

سرکوب بهائیان شدت گرفته است

۱۳شهروند بهائی در دادگاه تجدید نظر کرج، در مجموع به تحمل ۴۰ سال و ۷ ماه زندان محکوم شدند. ۲۸ خرداد ۱۴۰۲

اتهام: "اهانت به دین اسلام"، "تشکیل گروه و جمعیت با انگیزه و هدف بر هم زدن امنیت کشور"، "فعالیت آموزشی و تبلیغی علیه شرع اسلام" و "ترویج بهائیت"

#کامیار_حبیبی، #سامان_استوار، #عفیف_نعیمی، #الهام_شارقی، #سابین_یزدانی، #بیتا_ممتازی، #رامله_تیرگرنژاد، #صدف_شیخ زاده، #نکیسا_صادقی، #صهبا_ادیانی، #شهرزاد_مستوری، #نگین_رضایی و #مهسا_تیرگر_بهنمیری شهروندانی هستند که به جرم بهائی بودن هر یک به ۲ الی ۷ سال حبس محکوم شدند

جمهوری اسلامی از بدو تاسیس خود با برخورد قهری نسبت به جامعه بهائیان در ایران، بسیاری از آنها را به دلیل اعتقادات مذهبی و دینی شان به زندان، تبعید، ضبط و مصادره دارایی و اموال، محرومیت از تحصیل در دانشگاه ها و اعدام محکوم کرده است

یکی از اولین اقدامات نظام اسلامی در حذف سيستماتيک بهائیان ایران در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ رخ داد. در آن تاریخ ۱۰ زن بهایی به علت امتناع از تغییر مذهب در میدان چوگان شیراز اعدام شدند

……………………

برگرفته از:«روژمان»

https://t.me/rojman_org