پرستاران به تشکل مستقل خود نیاز دارند

مازیار واحدی

قانون ارتقاء بهره وری و استخدام پرستاران در سی ام فروردین ۱۳۸۸ در مجلس به تصویب رسید. ده ماه بعد در دیماه سال قبل دولت هم انرا تصویب کرد. فروردین ماه امسال احمدی نژاد در روز پرستار،  در حضور پرستاران و به شیوه همیشگی خطاب به وزیر بهداشت گفت: از فردا اگهی بدهید و ۲۳ هزار پرستار را استخدام کنید، من مجوز انرا صادر کردم. اکنون بهمن ماه ۸۹است و بعد از دو سال نه تنها تاکنون پرستاری را استخدام نکرده اند، بلکه اعلام کرده اند که در ششم اسفند ماه برای استخدام پرستاران، آزمون برگزار خواهند کرد.

برای چه آزمون استخدامی؟ ایا این تعداد پرستاری که تا بحال بصورت قراردادی کار می کرده اند، بایستی صلاحیت شان دوباره تائید شود؟ یا اینکه این آزمون شامل پرستارانیست که تازه از دانشکده پرستاری فارغ التحصیل شده و تا به حال جائی شاغل نبوده اند؟ ایا صلاحیت اینان بایستی بعد از دانشکده پرستاری توسط کسانی دیگر هم تائید شود؟ چه ضوابطی بر این آزمون حاکم است؟ آیا پرستاران هم در تدوین این ضوابط نقشی داشته اند؟

جواب ۵ سوال اول نامعلوم است، ولی برای سوال آخر جواب قطعی، نه است. اینکه چرا رژیم اسلامی قانونی را که تصویب کرده، اجرا نمی کند و یا اگر بخواهد اجرا کند، گزینشی عمل می کند، تنها و تنها به این دلیل است که پرستاران به عنوان یک نیروی کار یکصد و شصت هزار نفری، که تنها صد هزار نفر آن شاغل هستند، هیچ گونه تشکل مستقلی که منافع این خیل عظیم را نمایندگی کند، ندارند. و این واقعیتی است که نه پرستاران، بلکه بخش بزرگی از مزد و حقوق بگیران کشورمان از آن در رنج هستند. حاکمیت دراز مدت دیکتاتوری، چه بصورت پادشاهی و چه به صورت مذهبی آن، تشکل ها و سازمان های فرمایشی را به عنوان نمایندگان کارگران و پرستاران به آنان تحمیل کرده، و اینان نیز بنوبه خود منافع رژیم را نمایندگی می کنند، نه توده پرستاران و کارگران.

میزان درآمد پرستاران با کار شاق و فرساینده آنان، چه جسمی و فیزیکی و چه روحی و روانی، اصلا مناسبت نداشته و اکنون که با حذف یارانه ها بتدریج گرانی ها خود را نشان می دهند، کفه ترازوی درآمد و هزینه ها، بیش از پیش بسود هزینه ها سنگین تر می شود. در این میان رژیم نیز با حیله و ترفند سعی در استثمار بیشتر این توده عظیم دارد و در این راه از هر شیوه ای هم استفاده می کند تا از  متحد شدن پرستاران جلو گیری کند. طرح پرداخت تعرفه ای که رژیم روی ان مانور زیادی می دهد در واقع طرحیست برای استثمار بیشتر پرستاران و ایجاد تفرقه بین آنان. طرحیست که در نیود تشکل مستقل مدافع پرستاران، از طرف انجمن های فرمایشی به عنوان قدمی به سود پرستاران نام برده می شود. در حالیکه مسئولین می گویند که قصد دارند ساعات کاری پرستاران را کاهش دهند، طرح پرداخت تعرفه ای را مطرح می کنند که برای بخش بزرگی از پرستاران که غول بزرگ گرانی ناشی از حذف یارانه ها را در مقابل خود دارند، به معنای کار بیشتر  است.

تجربه نشان داده که پرستاران برای رسیدن به خواسته هایمان در وهله اول به تشکیلات مستقل نیاز دارند تشکیلاتی که منافع آنان را نمایندگی کند.

مازیار واحدی

ششم بهمن ۸۹