با اتحاد و همبستگی طبقاتی و بین‌المللی

سدّی مستحکم در برابرخطر جنگ

وسیاست های هژمونی طلبان داخلی و خارجی ایجاد کنیم !

علی یوسفی

مناقشه بر سر برنامه اتمی جمهوری اسلامی  به مرحله ای جدید و خطرناکی رسیده است . مذاکرات اتمی با تهران عملاً به بن بست رسیده  وهمزمان  تحریم های اقتصادی شدیدتری از طرف غرب علیه ایران وضع شده اند .  خطر حمله نظامی به ایران ، با توجه به تهدیدات همواره باراک اوباما مبنی براینکه اگر جمهوری اسلامی خواسته های غرب را اجابت نکند ، همه طرح ها از جمله طرح " حمله نظامی به ایران " همچنان بروی میزخواهند بود ، حالا دیگر بیش از هرزمانی  جدی تر شده است . در این میان رهبران نابخرد و ضدمردمی جمهوری اسلامی به واقع یکی ازآتشبیاران جدی وقوع چنین جنگی بشمار می روند . تهدیدات روزمره جمهوری اسلامی، از جمله تهدید به بستن " تنگه هرمز" و برگزاری مانورهای نظامی متحدد ، کمک های فراوانی به پیشبرد سیاستهای جنگ طلبانه آمریکا و متحدینش کرده و می کند . لازم به تکرار مجدد نیست که  وقوع چنین جنگی بی شک علاوه بر خسارات جانی و مالی فراوانش که بروی مردم کشورمان وارد می‌کند ، همچنین ضربات جبران ناپذیری نیز بر مبارزات آزادیخواهانه وبرابری طلبانه علیه رژیم استبدادی جمهوری اسلامی وارد خواهد کرد . براستی چرا آمریکا در براه انداختن چنین جنگی در خاورمیانه جدیت غیرقابل وصفی از خود نشان می‌دهد ؟ .

مقامات آمریکائی طی همین هفته گذشته جزئیات تازه ای از افزایش کمّیت و کیفیت نیروهای نظامی خود را در خلیج فارس ، به بهانه کنترل و ایجاد سپر دفاعی  برای عبور و مرور کشتی های حمل و نقل ، با نیوریوک تایمز در میان گذاشته اند . براین اساس علاوه بر ناوهای هواپیمابر " آبراهام لینکلن " و " انترپرایز "، که هم اینک با همه تجهیزات و نیروهای نظامی در منطقه حضور دارند ، بر کشتی های مین یاب ، بمب افکن های اف-22 و هواپیماهای جنگنده اف-15 نیزافزوده شده است . تنها همین جنگنده های ضد راداراف-22 ، به دو بمب 1000 پوندی، موشک های هوا به زمين و موشک های جستجوگرمجهزهستند . حضور قایق های شناور آمریکا در آبهای آزاد ، با قابلیت های چندجانبه شان ، ازجمله استقرار و نقل و انتقال سریع کماندوها ، می توانند در هر زمانی بدون اینکه مورد بازخواست کشوری قرار گیرند ، اقدام به انجام عملیات نظامی در ایران کنند .

یک مقام بلند پایه وزارت دفاع به تایمز گفته است : " در اینجا مسئله اصلا برسر برنامه اتمی رژیم ایران نیست ، بلکه مسئله ، ناکام کردن جمهوری اسلامی درتلاشهای هژمونی طلبانه اش در منطقه می باشد . ما می‌خواهیم از طریق مارش چندجانبه خود ، هم قدرت نظامی خود را نشان دهیم و هم می خواهیم به همه دوستان و متحدین خود بگوئیم که آمریکا در منطقه خاورمیانه مراقب و حاضر به یراق است . هر چند که نباید فراموش کرد که توجه ویژه ما همواره بروی کل آسیا متمرکزبوده و خواهد بود. "

ازهمین اصطلاح " توجه ویژه به آسیا " آن‌ها می توان دریافت که ادعاهای آمریکا در مورد خطر هسته ای شدن جمهوری اسلامی تنها بهانه بوده است . بنابراین ، هدف گسترش بلامنازع هژمونی امپریالیستی در مناطق نفتی خاورمیانه ، آسیای میانه و مرکزی است و در این میان ایران مانعی در راه رسیدن به این هدفشان است . اصطلاح" توجه ویژه به آسیا " می تواند همه اقدامات دیپلماتیک و نظامی از سوی دولت اوباما را توضیح دهد . آن‌ها می‌خواهند با به کنترل درآوردن همه راهها ، برای چین محدودیت‌های جدی برای رسیدن به انرژی مورد نیازش ایجاد کنند ، چراکه یکی از اهداف مقدم آمریکا جلوگیری ازگسترش نفوذ این کشور است . این کار تنها از طریق نشان دادن  برتری نظامی و استراتژیکی در منطقه خاورمیانه و کنترل راه های کشتی رانی جنوب آسیا و همه راههای منتهی به بنادر چین امکانپذیر خواهد بود . به نظر می رسد که دولت آمریکا ، هم اینک ، به آخرین ایستگاه " چنین توجه ویژه ای " رسیده و خطر جدی شدن جنگ  و برخورد با جمهوری اسلامی نیز از همین جا ناشی می شود .

گفتنی ست که آغاز روی کار آمدن اوباما و دولتش همراه بوده است  با  تعقیب سیاست چماق و شیرینی در قبال جمهوری اسلامی . جزئیات کامل چنین سیاستی بطور کامل از سوی " مرکز امنیت ملی و فراملیتی " آمریکا در سال ۲۰۰۸ انتشار یافته بود . گزارشی که یکی از نویسندگان اصلی اش دنیس روس بود ، که بعدها به یکی از مشاوران اصلی اوباما در زمینه مسائل ایران انتخاب شد . این دوره  با سیاست‌های محدود تشویق و ترغیب جمهوری اسلامی به عقب نشینی و سیاست های نامحدود تحریم های اقتصادی و تهدیدات نظامی همراه بود . هرچند که رویکرد اولی ، یعنی تشویق و ترغیب محدود ، هیچ موقع واقعا جدی نبوده است . آنها از این طریق تنها می خواستند مهمترین متحدین اروپائی خود را همسو با خودشان نگه دارند . همانهائی را که براثر سیاست های هار جورج بوش از آمریکا فاصله گرفته بودند . نیات واقعی اوباما از زمانی خود را بطور آشکار نشان داد که بهمراه انگلیس ، فرانسه و آلمان کارزار" تغییر رژیم " در ایران را در پیش گرفت . کارزاری که بظاهر در حمایت از جنبش ضداستبدادی مردم ایران در سال ۸۸ همراه بود و انصافا هم تا حدودی با موفقیت همراه بود ، چرا که آنها توانستند بخشی از نیروهای اپوزیسیون مخالف جمهوری اسلامی را به دام خود بکشانند . همان هائی را که در رویای تغییر آسان رژیم جمهوری اسلامی  و بالا رفتن از نردبان قدرت ، به  " دخالت های بشردوستانه غرب " و حتی به " عملیات نظامی هدفمند و هوشمند" آمریکائی سوق داد و آن‌ها به آن دخیل بستند . بیهوده نبوده و نیست که خطر گسترش " چلبی سازی ایرانی " بحق ازسوی نیروهای اپوزیسیون طرفدار تکیه بر نیرو و اراده مردم برای براندازی جمهوری اسلامی مورد تأکید قرارگرفته و باید بگیرد.

حالا همه می دانیم که مذاکرات پنج + یک  با ایران که درماه ژوئن و در مسکو برگزار شد ، به شکست قطعی خود نزدیک شده است . چرا که جمهوری اسلامی به اولتیماتم آمریکا ، شامل توقف غنی سازی اورانیوم در حد ۲۰% ، انتقال مقدار اورانیم غنی تاکنونی خود به خارج و بستن نیروگاه فردو،  تن در نداد . حکومت جمهوری اسلامی خوب می داند با قبول چنین درخواست هائی ، با فرودآمدن درخواست های دیگر بر سرش مواجه خواهد شد . این رژیم خوب می‌داند که یکی از مهمترین درخواست های  شان شامل بازرسی های شدیدتر آژانس بین‌المللی اتمی از نیروگاههایش خواهد بود . اینکه آمریکا حتی در خلال مذاکرات اتمی با ایران حاضر نشد تا در جهت به تاخیر انداختن تحریم های اتحادیه اروپا اقدامی صورت دهد و علاوه براین حتی به برخورد قاطعانه و اقدامات تنبیهی علیه شرکت های خارجی خاطی که با بانک مرکزی ایران معامله انجام دادند، روی اورد ، خود نشان از آن دارد که آمریکا به چه میزان مصمم است تا مانعی به نام " ایران " را از سر راهش بردارد .

تنزل صادرات نفت ایران ، بر اثر اعمال تحریم ها ، که حالا به ۴۰ درصد کاهش یافته و گرانی و فقر بی سابقه ای را موجب شده است ، خودش به تنهائی اعلام نوعی جنگ و وقوع آنست . این جنگ از مدتها پیش علیه مردم ایران ، نه رژیم جمهوری اسلامی ، شروع شده  و آنان را به مرزهای فلاکت بیشتر و بیشترکشانده است . اگرچنین تحریم هائی با اقدام عملیات نظامی مستقیم همراه باشد ، آنگاه ابعاد چنین فاجعه ای را می‌توان با وضوح بیشتری مشاهده نمود .

در همان گزارش سال ۲۰۰۸" مرکز امنیت ملی و فراملیتی " آمریکا تاکید شده بود  : " ما بر این نظریم که عملیات نظامی یک اقدام شدنی است و باید بعنوان آخرین راهکار برای به عقب راندن رژیم در تهران و برای پایان دادن به برنامه های اتمی اش بکار گرفته شود ." این گزارش همچنین افزوده بود چنین عملیاتی باید نه تنها نابودی تاسیسات اتمی ، بلکه زیرساخت های صنایع نظامی ومهمات این کشور را نیز دنبال کند ، تا برای جمهوری اسلامی هیچ فرصتی برای عملیات مقابله به مثل نباشد . حالا و پس از چهار سال از مکتوب شدن این گزارش می بینیم که آمریکا با تمام ظرفیت نظامی خود در منطقه خلیج فارس حضور دارد تا نقشه های خود را به اجرا درآورد . بی جهت نیست که دولت اوباما با اعلام مانور مشترک خود با اسرائیل در ماه اکتبر و یا نوامبر ، به نام آزمایش " سیستم دفاع موشکی " به چنین تحولات پرشتابی سرعت می بخشد . آنگونه که نیویورک تایمز گزارش کرده گویا در ماه سپتامبر نیز یک مانور مشترک " مین روبی " با حضور نوزده کشور هم پیمان در منطقه خلیج  به پیش برده خواهد شد . براساس همین گزارش ، آمریکا همچنین برنامه هائی برای تقویت نظامی هر چه بیشتر کشورهای رقیب جمهوری اسلامی ، همچون عربستان سعودی و کشورهای وابسته دیگر درحوزه خلیج فارس را در دستور خود گذاشته است . همه این تحولات و تا همینجا ، آشکارا منطقه خلیج فارس را به یک انبار باروت تبدیل کرده و خواهد کرد . بخصوص که آمریکا و متحدینش ، رژیم بشار اسد را نیزتهدید به مداخله نظامی کرده اند .

بنابراین و حتی بدون فرض به نیات واقعی دولت اوباما و اینکه آغازگر حمله نظامی نخواهد بود ، کوچکترین اشتباه در محاسبات نظامی کشورهای دیگر ، همچون اسرئیل و حتی یک حادثه و افزون برآن یک برخورد نظامی کوچک و اتفاقی نیز می تواند آغاز یک جنگ فراگیر در منطقه باشد .

برای جلوگیری از بروزچنین جنگ خانمانسوزی و برای ناکام گذاشتن سیاست‌های هژمونی طلبانه آمریکا و جمهوری اسلامی ، این تنها نیروی مستقل مردم ایران و جهان هستند  که می توانند از وقوع آن  جلوگیری کنند . باید آشکارا بر این موضع پافشاری کنیم که برای این منظور و برای سرنگونی جمهوری اسلامی و بازداشتن آمریکا و متحدینش از برافروختن جنگ ، به برپائی کنفرانس ها ، سمینارها  و برگزاری  تریبونال های سوال برانگیز از سوی نمایندگان « خودخوانده  مردم ایران» ، با کمک و همیاری کشورهای امپریالیستی  ، نیازی نیست . باید و می‌توان همراه با برشمردن دلایل اصلی چنین جنگی  به افشاگری و مقابله با آن پرداخت . باید به مردم روشن و آشکار توضیح دهیم که ماهیت امپریالیستی در گذر زمان تغییر نکرده و سرمایه داری جهانی، حکومت های استبدادی و حافظین همین نظام سرمایه داریند که عاملین اصلی چنین جنگی هستند . آنها می خواهند مردم کشورهای مختلف را به مقابله بایکدیگر بکشانند . برای جلوگیری از وقوع چنین جنگ خانمان براندازی ، تنها اتحاد طبقاتی  برادران و خواهران مان  در منطقه است که می‌توانند ، در کنار مبارزه و مقاومت بی امان علیه  رژیم استبدادی داخلی ، همزمان علیه سیاست های جنگ طلبانه امپریالیستی اقدام مشترک نمایند. ابن تنها همبستگی بین المللی است که می تواند سدی در برابر هرگونه جنگ افروزی ایجاد کند .