جنبش پناهجویان؛ ما در کف خیابان مبارزه می کنیم. اهل آب بازی نیستیم!



دیوار نوشته

۱ـ در حالیکه نزدیک به نه ماه از مرگ محمد رهسپار در کمپ وورتسبورگ آلمان و آغاز اعتراضات پناهجویان ایرانی و غیرایرانی به قوانین غیرانسانی حاکم بر اردوگاه های پناهجویی سپری شده است  و در شرایطی که در روزهای اخیر علیرغم تمامی محدودیتهای اعمال شده بر پناهجویان شاهد گردهمایی اعتراضی آنان در برلین پس از طی کردن چندصد کیلومتر مسیر با پای پیاده و پایداری و مقاومت آنان در مقابل پلیس آلمان بوده ایم اما همچنان از این حرکت اعتراضی در رسانه های فارسی زبان مدافع حقوق بشر خبری به جهان مخابره نمی گردد! جای بسی تعجب است که این رسانه های مدافع حقوق بشر که ظرف چندساعت خبر آب پاشی چند دختر و پسر به یکدیگر در پارکهای تهران و برخورد نیروی انتظامی ایران با آن را در صدر خبرهای داغ سیاسی خود به جهان مخابره و ساعتها وقت صرف تحلیل و کارشناسی و برگزاری میزگرد در مورد آن می نمایند در قبال حرکت اعتراضی پناهجویان در قلب اروپا سکوت اختیار نموده اند! اگر حقوق بشر جهت آب پاشی مهمتر از حقوق بشر جهت زندگی نباشد _که نیست_ در آن صورت رویکرد رسانه ها جهت بازتاب یا عدم بازتاب یک خبر و یا حتی درجه اهمیت قائل شدن برای یک خبر بر مبنای جغرافیای وقوع آن تنها می تواند رویکردی فریبکارانه، غیرانسانی و خصمانه باشد.

۲ـ  پناهجویان چه کسانی هستند؟ دستکم تا آنجا که من تعدادی انگشت شمار از آنان را می شناسم، رانده شدگان از سرزمین خود. رانده شدگانی که اکنون در خندق عمیق میان سیاستهای دو دولت گرفتار آمده اند. از یکسو دولتی آنان را از جغرافیای مادریشان بیرون رانده است از سوی دیگر دولتی با اعمال قوانینی ضد بشری از پذیرش آنان سر باز میزند. آیا میان آن راندن و این نپذیرفتن تفاوتی هست!؟ پناهجویان چه کسانی هستند؟ دستکم تا آنجا که من تعدادی انگشت شمار از آنان را می شناسم، قربانیان نقض حقوق بشر. همانهایی که وقتی در تهران باتوم پلیس بر سر و مغزشان فرود می آمد اعتراض و پرخاش دولتمردان و دولتزنان غربی را به عدم رعایت حقوق بشر در ایران بر می انگیخت! پس چگونه است که وقتی همانها به وضعیت غیربشری زندگی خود در کمپهای پناهجویی آلمان اعتراض می کنند و از سوی پلیس با محدودیت و سرکوب و بازداشت مواجه می شوند صدای دولتمردان و دولتزنان به اصطلاح مدافع حقوق بشر در نمی آید!؟ آیا نزد دولتها هم حقوق بشر تابع جغرافیا است؟ آری. معیار جغرافیا است و نه انسان. تنها بر مبنای جغرافیا است که سرکوب یک انسان از سوی دولتها به نقض حقوق بشر تعبیر می شود یا نمی شود!

۳ـ اگر تا کنون چیزی در مورد اعتراضات پناهجویان نشنیده اید جای تعجب نیست! این از خصلتهای دنیای آزاد است که اولویت با انتشار اخبار وقایعی است که محل وقوع آن اولاً دارای جغرافیا باشد و ثانیاً آن جغرافیا حاوی منافعی برای کسانی باشد که دارای قدرت اند! آنها که در برزخ جغرافیاها و قدرتها به سر می برند اخبارشان هم به بیرون آنچنان که باید درز نمی کند! به جز چند وبلاگ مستقل و صفحات فیسبوک تقریباً آنچنان خبری نمی توان در مورد پناهجویان معترض یافت! اکنون این سوال مطرح است که آیا دامنه نقد تنها محدود به دولتها و رسانه های تحت حمایتشان است؟ اگر اعتراض به وضع موجود امری بدون مرز و بدون جغرافیا باشد_که هست_ در این صورت دامنه نقد تمامی کسانی را که خود را معترض قلمداد می کنند اما در مقابل پناهجویان سکوت کرده اند را نیز در بر میگیرد. مساله اکنون این است که من_ هر یک از ماهای ذاتاً معترض_ آیا در قبال خصلت اعتراضی حرکت پناهجویان نقش اعتراضی خود را ایفا کرده ایم (می کنیم)؟ بنابراین دامنه نقد آنچنان گسترده است که حتی شامل حال هر یک از ما نیز می شود. چنانکه دوستی گرانقدر از پناهجویان معترض در صفحه فیسبوک خود نوشته است: "فضای کنشگری ایرانی خالی از هرگونه کنش نسبت به مبارزه پناهجویان در آلمان و دیگر کشورهاست. این رکود کنشگری حتی تا آنجا پیشرفته است که مبارزات از نظر خبری هم پوشش نمی یابد."

۴ـ میدان مبارزه برای نیل به حقوق انسانی میدانی است که در آن هر  نمودیافتگی انسانی امکان بدل شدن به نوعی هنر و جاودان شدن را می یابد. چنان هنری که دیگر حرفی برای گفتن باقی نمی گذارد. پناهجویان چه کسانی هستند؟ پاسخ را این بار از زبان پناهجویی معترض (عطا رحمتی) که بر روی صفحات فیسبوک منتشر گردیده عنوان می کنم: "یک افغانم و از دست بمب و طالبان به اینجا پناه آورده ام، یک فلسطینی هستم که زندگی در خاکم ممنوع! یک عراقی هستم که دمکراسی و آزادی را با بمب خوشه ای و هوشمند رو سرم ریخته اند...   یک سوریه ایم که در کشورم جویبار خون راه افتاده، یک سومالیایم که گلوله و گشنگی دست در دست هم انسان کشی می کنند، یک کُرد بدون کشورم که با چهار سیستم دیکتاتور و شونیست درگیرم و در یک کلام انسان در جستجوی امنیتم و از جهنم های آمده ام که قطعا دولت آلمان از وجود آنها با خبر است! در آخر میخوام بگم که جلو چشم شما مدعیون حقوق بشر و دمکراسی من امنیت ندارم و با این سوال پایان می دهم که شما بگید من به کجا برم؟"

 پ.ن- برای مشاهده وبلاگ پناهجویان معترض میتوانید بر روی پیوند کلیک نمایید: (پیوند)

http://refugeebusprotest.wordpress.com/

 شنبه ۶ آبان ماه ۱۳۹۱