اعلامیه
هیئت اجرائی
سازمان
کارگران
انقلابی
ایران (راه
کارگر)
در
محکومیت
سرکوب حرکت
کارگران هپکو
اراک
مبارزات
سه هفته اخیر
کارگران هپکو
علیه خصوصی
سازی و در
اعتراض به عدم
پرداخت به
موقع
دستمزدها، پس
از آنکه با
اعتصاب در
کارخانه،
گردهم آئی جلو
شرکت، حرکت به
سمت
فرمانداری و
تجمع در شهر
به جائی نرسید
با مسدود کردن
مسیر راهآهن
شمال- جنوب وارد
مرحله تازه ای
شد تا گوش های
کر مسدولان و
سکوت مرگبار
رسانه ها را
متوجه درد و
رنج کارگران سازد.
اما مسئولان
حکومتی به جای
شنیدن فریاد
کارگران برای
تغییر احمد پور،
سهامدار اصلی شرکت که
هپکو را با ۱۰
میلیون تومان
و ۱۰ میلیارد
وام خریداری
کرده و واکنش
به انفعال سازمان
خصوصی سازی، و
عدم پرداخت
حقوق های
معوقه، سرکوب
کارگران را در
دستور قرار
دادند. بر این
اساس نیروهای
گارد ویژه سرکوب با
اتکا به سخنان
جدید ابراهیم
رئیسی که « وظیفه
همه نیروهای
نظام دفاع
قاطع از
کارآفرینان
است" ، به
شکلی وحشیانه
در تاریخ دوشنبه
۲۵ شهريور
۱۳۹۸ به تجمع
کارگران حمله
کرده و با ضرب
و شتم
ددمنشانه بیش
از ۱۵ تن از کارگران
را بشدت مجروع
کرده و حداقل ۴۰ تن
از آنان را
دستگیر کردند.
کارگران
کارد به استخوان
و جان به لب
رسیده ، دیگر
از سرکوب و
ضرب و شتم ترسی
به خود راه
نمی دهند. آن
ها بارها طعم
تلخ سرکوب و
فریب مسئولان
حکومتی را
چشیده اند. از
این رو علیرغم
سرکوب خشن روز
دوشنبه، در
روز سه شنبه
۲۶ شهريور
۱۳۹۸ پا به
میدان نهادند
و حتی در
محاصره ی
نیروهای گارد ضد
شورش، در
مقابل شرکت
هپکو،
خواست های
برحق خود را
فریاد کردند.
آنها یک بار
دیگر با شعار «زیر
بار ستم نمیکنیم
زندگی» به
حاکمان نشان
دادند که از
تهدید، ضرب و
شتم، زندان و
احکام نجومی
ترسی به خود
راه نمی دهند.
کارگران در
مبارزات سه
سال اخیر خود
به خوبی نشان
داده اند که
از رقابت های
جناح های
حکومتی، از
دست به دست
شدن شرکت میان
مدیران دولتی
و سهامداران
خصوصی یا «قرارگاه
خاتم
الانبیای
سپاه» ، بدون
حضور
نمایندگان
کارگران در
نظارت بر مدیریت
کارخانه، و
ناکارآمدی غیر
قابل انکار
مدیران
خسته شده
اند.
ناتوانی
دولت و
مدیرانش، حرص
و آز مدیران
بخش خصوصی که
این شرکت را
با قیمت های
مضحک به آنها
سپرده اند و
بی توجهی به
تامین مواد
اولیه این
عظیم ترین
شرکت ماشین
های راهسازی
خاورمیانه،
که آن را به
روز سیاه
نشانده است، و
بی توجهی کامل
به ظرفیت های
خلاق کارگران
در نظارت بر
مدیریت و کمک
به حل مشکلات
شرکت، صبر
کارگران را به
نقطه جوش
رسانده است.
بی جهت نیست
که آنها با
مسدود کردن
مسیر راه آهن
شمال ـ جنوب،
تلاش کرده اند
تا توجه همگان
را به مشکلات
خود جلب کنند.
اما آنچه بیش
از هر چیز می بایست
بر فعالان
کارگری روشن
باشد این است
که بدون تشکل
مستقل
کارگران،
بدون
تشکل های
پایدار خودشان
و بدون همپشتی
هم طبقه ای
هایشان در شهر
صنعتی اراک و
دیگر شهرهای
کشور و بدون
جلب حمایت
دیگر اقشار
جامعه نمی
توانند به حل
این معضل کمک
جدی کنند.
مشکلات کنونی
اقتصاد ایران
و مشکلات
واحدهای
تولیدی کشور،
بیش از آن که
راه حل
اقتصادی
داشته باشد به
یک راه حل
کلان سیاسی
نیاز دارد.
تمام تلاش ها
در مسیر مبارزات
روزمره که
کاملآ برحق
است، باید در
این مسیر هدایت
شده و بصورت
حلقه های
زنجیری، توان
پراکنده واحدهای
کارگری را به
گردان های
پیشرو طبقه کارگر
تبدیل سازند و
در همپیوندی
با گردان های
متشکل دیگر
اقشار جامعه ،
برای جامعه ای
بهتر، برای
زندگی شایسته
انسانی، رزم
مشترکی را
سازمان دهند.
سرنگون
باد رژیم
جمهوری
اسلامی
زنده
باد آزادی،
دمکراسی و
سوسیالیسم
هیئت
اجرائی
سازمان
کارگران
انقلابی
ایران (راه
کارگر)
سه-شنبه
۲۶ شهريور
۱۳۹۸ برابر با
۱۷ سپتامبر
۲۰۱۹