جنایت خاش و نشانه های سوریه ای کردن منطقه

ایوب حسین بر ( هوشنگ نورائی)  

در روز جمعه  ۴ نوامبر ۲۰۲۲  قتل عام دیگری در خاش رخ داد. اگر  جمعه خونین  زاهدان   کفایت نمی کرد که جنایات رژیم را عمدی،  سازمان یافته، کینه توزانه  و با آمادگی.قبلی تلقی کنیم، فاجعه خونین خاش هر تردیدی را در این مورد  برطرف می کند.  این وقایع وحشتناک به روشنی نشان می دهند   که این رژیم  برای زندگی  انسانها ی بی دفاع  پشیزی ارزش قائل نیست، بویژه اگر از   منطقه ای حاشیه ای و مورد تبعیض شدید باشند. در خاش  مردم بی سلاح و بی گناه، در یک راهپیمائی به گلوله بسته میـشوند، به طوریکه  تا حالا حداقل ۱۶ نفر جان خود را از دست داده اند و تعداد بسیار زیادی زخمی شده  و عده زیادی هم در شرایط ترس و  فشارهای امنیتی و یا نبود خون یا عدم دسترسی به امکانات پزشکی در حال جان دادن هستند. نمی توان با هیچ معیاری این جنایات را توجیه کرد و نمی توان حتی با بدترین بد فهمی، یک نگرش سیستماتیک و یک حمایت عالی  را در پشت این جنایات ندید. نمی توان چشم خود را بست و خامنه ای را  در راس این قتل عام ها و همه کشتار های کشور ندید.

اقشار بسیار وسیع مردم ایران به رهبری زنان به  جنبش عظیم وانقلابی «زن، زندگی، آزادی»  پیوسته اند تا  ساختار این قدرت  استبدادی را که خامنه ای در راس آنست، بشکنند. همین مردم، حمایت بیدریغ خود را از مردم زاهدان و کل بلوچستان و طبعا خاش به صراحت بگوش همه رسانده اند. برای رهائی از این تبعیض و ستم، هیچ راهی بهتر از پیوستن مردم بلوچستان  از زن و مرد و از بلوچ و غیر بلوچ  و از سنی و شیعه و دین دار و بی دین به این جنبش  توانمند  نیست.  بهترین حمایت از مردم خاش و زاهدان و همدردی با خانواده و نزدیکان قربانیان این جنایات خونین، این است که با مشارکت گسترده خود، این  رژیم ستم پیشه را از طریق اعتلای هرچه بیشتر اعتراضات انقلابی ـ مدنی از میان بر داشت.

 اکنون یک زمان انقلابی است،  وقت  آن نیست  که با موعظه خوانی های سازشکارانه خون قربانیان را پایمال کرد و در راه نجات این رژیم  "خواجه در بند نقش ایوان" بود.  اما این نکته  بسیار مهم است که نیروهای جوان بتوانند با آوردن شعار ها  و پلاکارد های  «زن، زندگی، آزادی» و  «مرگ بر دیکتاتور»  و... آوردن زنان به تظاهرات خیابانی،  حرکات اعتراضی را با رهایی و آزادی همه ایران گره بزنند.  ایجاد صف مستقل نیروهای مترقی و فراتر رفتن از فضاهای اجتماعی و مکانی محدود کنونی،  یک نیاز است که  در خاش  با توجه به شرایطـ خاصی که دارد، حتی با تاکید بیشتری  ضروری است.  رهائی از  رژیم باید با رهائی از هر نوع ستمگری و هرنوع حجاب اجباری و هرنوع محرومیت از  آزادی و نفی هر نوع تبعیض جنسیتی و قومی و دینی همراه باشد. آزادی، برابری و عدالت اجتماعی اهدافی  است که باید  همه صرف نظر از دین  و جنسیت و زبان و قوم شان،  آز انها بر خوردار شوند.  گام گذاشتن در چنین مسیری است که می تواند نقشه های سوریه ای کردن رژیم  را که اکنون  با بهره برداری از  شرایط بسیار شکننده این منطقه بصورت آگاهانه ای (به تهدید جدید مولوی عبدالحمید و عبارات بکار گرفته شده  توجه شود) دنبال می کند، خنثی کرد. 

ایوب حسین بر ( هوشنگ نورائی)   لندن ۵ نوامبر ۲۰۲۲