سرکوب تنها سنگر جمهوری اسلامی

در حالی که اعمال سیاست‌های چپاولگرانه به سفره و معیشت مردم روزبه‌روز شدت بیشتری می‌یابد، جمهوری اسلامی از ترس تعمیق اعتراض و شورش گرسنگان و پیشروی نیروهای اجتماعی علیه «نظم» پوشالی و فاسدش، هر چه بیشتر پشت سنگر همیشگی خود پناه می‌گیرد: تهدید و ارعاب، دستگیری و نهایتا اعدام.

همانگونه که در دوران بازسازی سرمایه و سود، برای جاری کردن سیاست‌های ادغام در سرمایه جهانی، هموار کردن راه برای خصوصی سازی و غارت اموال عمومی و تامین ارزان نیروی کار، نیاز به یک تسویه حساب سیاسیوجود داشت و در همین راستا قتل عام هزاران زندانی سیاسی در دهه‌ی۶۰ پیش درآمد این سیاست‌ها بود؛ در شرایط کنونی نیز شاهد تکرار همین سناریوی فاجعه‌بار هستیم. اخراج مهاجران افغان، هزاران دستگیری پس از جنگ «دوازده‌ روزه» با اتهام‌های واهی، احکام سنگین و اعدام‌های بی‌سابقه در چند ماه اخیر و آخرین مورد آن حمله و دستگیری تعدادی از پژوهشگران و اندیشمندان در حوزه‌ی چپ،اپیزودهایی از این سناریوی فاجعه‌بار هستند.

ما زنان ضمن حمایت از «بیانیه جمعی  از فعالان سیاسی، اجتماعی  و مدنی در محکومیت بازداشت‌های اخیر» اعلام می‌کنیم که حق اندیشیدن، نقد کردن و بیان،  حق بنیادین  هر جامعه‌ای است و هیچ ساختاری نمی‌تواند با هیچ بهانه‌ای آن‌را محدود کند. هر نوع تهاجم به معیشت و حقوق اجتماعی  مردم، بامبارزاترادیکال انان مواجه خواهد شد.

ما خواهان توقف و لغو اعدام‌، آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی  و پاسخگویی مسببان فقر و فلاکت وسرکوب مردم هستیم.

آبان ماه ۱۴۰۴

جمعی از زنان تهران و کرج

جمعی از زنان فعال داخل کشور