شورش مردم در شمال آفریقا برای نان وآزادی،

الهام بخش مبارزات مردم ستم دیده ایران خواهد بود

یوسف لنگروی

ادامه بحران عمیق اقتصادی نظام سرمایه داری درجهان وافزایش بهای مواد غذایی و خوارباروگسترش فقر، بیکاری و گرسنگی و مخصوصا برنامه های ریاضت اقتصادی دولت های حامی نظام سرمایه داری که می خواهند بحران را برروی اقشار و طبقات فرودست سر شکن کنند، در بسیاری از کشورها باعث اعتراضات گسترده و شورش های بزرگ مردمی شده است. از برخی ازکشورهای اروپایی گرفته تا آفریقا، مردم برای داشتن یک زندگی انسانی، به خیابان ریختند و با دست زدن به اعتصاب عمومی، نارضایتی خود را ازوضع موجود نشان دادند.

درتونس، همه جهانیان شاهد بودند که مبارزات مردمی که با شورش برای نان وعلیه بیکاری و بی عدالتی اجتماعی و اقتصادی آغاز شده بود، چگونه به سرعت با مبارزه برای آزادی پیوند خورد و در ظرف یک ماه بساط یکی ازمنفورترین حکومت های استبدادی جهان را برانداخت ورییس جمهورآن،         زین العابدین بن علی، از بیم خشم مردم ازکشور گریخت.

در گرماگرم ناآرامی توده ای درتونس، الجزایر نیز به دلیل بحران شدید اقتصادی، بی عدالتی، بیکاری و افزایش ناگهانی قیمت مواد غذایی وخواروبار مانند شکروروغن تا سی درصد، شاهد شورش های مردمی در شهرهای مختلف این کشوربود. درچندین شهر این الجزایر، مردم محروم و کم درآمد به خیابان ها ریختند و خواهان کاهش قیمت ها ورفع مشکل بیکاری شدند. دولت الجزایر، به جای توجه به حرف تظاهر کنندگان و اجابت خواسته های برحق مردم این کشور، با اعزام نیروهای پلیس، دست به سرکوب زد که در جریان آن چند نفرکشته و تعداد زیادی زخمی شدندو بالغ برهزار نفر نیز دستگیر گردیدند. با این حال، دولت این کشور ازترس  گسترش اعتراضات مردمی، وعده داده نرخ مواد غذایی و خواروبار را درآن کشور کاهش دهد. نشانه اعتراضات مردمی در اردن نیزدیده می شود.

با این که زحمتکشان در تونس و الجزایر با اعتراضات گسترده خود ناخرسندی عمیق خود را از وضعیت موجود نشان داده اندو درتونس عملا به حکومت دیکتاتورخاتمه داده شد، اما هنوز تا کسب پیروزی های بزرگ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی عادلانه که منافع همه زحمتکشان را تامین کند و متضمن حقوق و آزادی های اساسی همه شهروندان باشد، فاصله زیادی دارند که رسیدن به آن را  چگونگی توازن قوا و روند مبارزات طبقاتی و مخصوصا  آگاهی، تشکل و سازماندهی مستقل مردمی و هوشیاری رهبران سیاسی مبارزات مردمی تعیین خواهد کرد.

بروز شورش های توده ای در این دو کشورو ناآرامی ها و دستاوردهای تاکنونی آن، و عواقبی که می تواند در آفریقا و خاورمیانه دربیداری عمومی مردم ستمدیده این مناطق داشته باشد، ازهم اکنون نگرانی شدیدی رادرمیان حکومت های فاسد و مستبد وحامیان جهانی آنها دامن زده است،ازمصرگرفته تا اردن و کشورهای سلطان نشین حاشیه خلیج فارس. آن ها که به شدت با مردم سرزمین خود بیگانه اند، از آن بیم دارند که ملت راه مردم تونس را درپیش گیرند و بساط حکومت های استبدادی شان توسط آنان برافکنده شود.

ایران نیزکه عضوی ازدهکده جهانی سرمایه داری است، نمی تواند ازاین تحولات به دور بماند. اقتصادایران که اکنون درمعرض تحریم های زیانبار اقتصادی اس  وبراثرناتوانی حکومت در سروسامان دادن آن به اندازه کافی ورشکسته است، در بخش تولیدی و صادرات - چه صنعتی و چه کشاورزی - عملا از کار افتاده و به طور بی سابقه ای به یک واردکننده بزرگ تبدیل شده است. بنابراین چنین اقتصاد انگل و سست بنیادی، به سادگی تحت تاثیر تغییرات اقتصادجهان قرار خواهد گرفت و نخواهد توانست خود را ازآهنگ رشد افزایش بهای مواد غذایی و خواربار، مصون نگه دارد، مخصوصا آنکه همه این ها در زمانی اتفاق می افتد که دولت جمهوری اسلامی با حذف یارانه ها، عملا فقرو فلاکت و افزایش  بهای سوخت و رشد چندین برابری مواد غذایی و خدمات عمومی را شتاب داده است.

ادامه این روند بی تردید باعث خواهد شد تا زمینه بروزاعتراضات عمومی وشورش تهیدستان، کارگران و زحمتکشان درایران برای نان، هرچه بیشتر مساعد شود. جمهوری اسلامی که می داند  تهاجم به سفره خالی نان مردم و سرقت ازجیب شان، عواقب سنگینی می تواند برایش به همراه داشته باشد، پیشاپیش دست به سرکوب و اعدام مخالفان می زند و خود را آماده مقابله با حرکات اعتراضی مردم کرده است.

هرپیشروی وهرپیروزی زحمتکشان درهر نقطه جهان، الهام بخش مبارزات مردمی درسایرنقاط خواهد بود. همان گونه که خیزش بزرگ مردم ایران علیه استبداد، درسال گذشته، به بیداری مردم در خاورمیانه وآفریقا کمک کرد، بی شک دستاوردهای جنبش های مردمی درتونس والجزایر نیز الهام بخش مبارزات اکثریت مردم ستمدیده ایران برای آزادی و نان خواهد بود.

شنبه بیست و پنجم دی ماه هزاروسیصدوهشتادونه