Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
سه-شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۹ برابر با  ۰۶ اکتبر ۲۰۲۰
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :سه-شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۹  برابر با ۰۶ اکتبر ۲۰۲۰
مهندس عباس تشید بیست و دوم شهریور هزاروسیصدونودونه در شهر تورونتوی کانادا درگذشت

یاد نامه هیئت اجرائی سازمان کارگران ایران (راه کارگر)

 

به یاد عباس تشید

پدر شهدا نیلوفر و علیرضا تشید

 

مهندس عباس تشید بیست و دوم شهریور هزاروسیصدونودونه در شهر تورونتوی کانادا درگذشت. او از نخستین دانش‌آموخته‌گان مهندسی دانشکده‌ی فنی دانشگاه تهران بود.

عباس تشید، پدر رفقای شهید مان  نیلوفر و علیرضا بود. نیلوفر در نیمه‌ی اول دهه‌ی شصت و در چهارده سالگی دستگیر، و پس ار شکنجه‌های وحشیانه به دست جلادان جهل و جنایت اعدام شد. اعدام نیلوفر نوجوان، همه به کین‌خواهی برادران مبارزش علیرضا و علی محمد، و خاله زاده‌های مبارزش علیرضا و لیلا زمردیان بود. پرپر شدن نیلوفر؛ تنها دختر خانواده‌ی تشید، پدر را به اندوه جانکاهی کشاند که تا آخرین لحظه‌ی زندگی، و در بستر بیماری با او بود. او همواره از فقدان دخترش با بغض و حسرت یاد می‌کرد.

هنوز درد جانکاه از دست دادن نیلوفر جوان التیام نیافته بود که تابستان شصت وهفت رسید و خبر قتل‌عام زندانیان سیاسی. علیرضا یکی از آن هزاران قتل‌عام شدگان بود. برای این پدر و مادر؛ همچون پدران و مادران دیگر چه طاقت‌سوز بود و کمرشکن تحمل این شقاوت و درنده‌خویی که به جان فرزندانشان افتاده بود.

پدر تشید گهگاه از خاطراتشان از زندان های شاه می‌گفت. که گر چه برای ملاقات علیرضا و علی‌محمد مدام از تهران به مشهد و شیراز در رنج سفر بودند، اما هرگز با بی احترامی مسئولان زندان روبرو نمیشدند. از ملاقات علی و نیلوفر میگفت در این زمان. زمان جمهوری اسلامی. زندانبانی که خانواده ها را راحت نمیگذاشتند. میخواستند از خانواده ها تاوان بگیرند. خانواده ها را رها نمی‌کردند. مدام مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند. خاطره ای از سفر مکه نقل میکرد. بعد از اعدام نیلوفر. زمانی که علیرضا هنوز زندان بود. سفر حجی که برای فرار از اندوه از دست رفتن نیلوفر رفته بودند. در آن چند روز حس می‌کرده اند تحت تعقیب‌اند. بعد هم آنها را برگردانده، مستقیما به زندان اوین برده، و نزدیک به یکسال آنها را در اسارت نگهداشتند.

این پدرها و مادرها کم نبوده اند که این سوی دیوارهای زندان زجر کشیده اند. گاه حتی نمی‌دانسته‌اند چرا و به چه دلیل، اما پا به پای فرزندانشان رفته اند. فقط به عشق و باور قلبی شان به آنها. پدر تشید یک از هزاران هزار بود. نامش ماندگار باد.

 

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

سه-شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۹ برابر با ۰۶ اکتبر ۲۰۲۰

 

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©