سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر)

چهارشنبه ۲ آذر ۱۴۰۱ برابر با ۲۳ نوامبر ۲۰۲۲

دسگوھاراں:

مبارزه ما زنان بلوچ
از مبارزه مادرانمان پس از انقلاب ۵۷
سخت‌تر است

در چنین شرایطی است که ما فکر می‌کنیم جنبش «زن، زندگی، آزادی» همان لحظه تاریخی مهم برای گشایش و علنی کردن مساله زن بلوچ است، به دلیل همین پیچیدگی‌ها و مختصات تاریخی که توضیح دادیم. اگرچه که به کرات در متن‌هایمان توضیح داده‌ایم که زن بلوچ همواره سوژگی داشته و به یکباره به میدان نیامده، اما نیروی آزاد شده در جریان انقلاب «زن، زندگی، آزادی» (به عنوان جنبشی که خود از حاشیه و کردستان آغاز شد) این فرصت تاریخی را فراهم کرد که ما نیز زن بلوچ و نسبتش با جنبش‌های کلی‌تر در منطقه بلوچستان و در ایران را مطرح و بازنمایی کنیم.

سه-شنبه ۱ آذر ۱۴۰۱ برابر با ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲

فراخوان به تظاهرات ۲۵ نوامبر روز جهانی مبازه علیه خشونت بر زنان در برلین با شعار «ژن، ژیان، ئازادی»

زنان کنشگر ایرانی در تبعید – برلین

ما با پشتیبانی از این نسل بیدار و مبتکر که برای کسب آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی، با طغیان وچالشی مداوم ، برای سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی پیکار می کنند، هم صدا و همراه می شویم. ما آرزومندیم پیروزی انقلاب مردم و مبارزات زنان ایران، الگویی شود برای سرزمین های همجوار و تمام زنانی که تحت سیطره فرهنگ مردسالار به سر می برند.

دوشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۲۱ نوامبر ۲۰۲۲

برای رسیدن به جامعه‌ای عادلانه و برابر

بیانیه جمعی از فعالان حقوق زنان داخل کشور

در آستانه ۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان

دسترسی نابرابر زنان به فرصت‌های شغلی، شكاف دستمزدی دو رقمی میان زنان و مردان، ترویج کودک‌همسری، محدود و محروم‌سازی دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری، جرم‌انگاری سقط جنین، مدارای قانونی با قتل‌های ناموسی، حذف زنان از بسیاری از مسابقات ورزشی یا ورزشگاه‌ها یا اجبار آنها به داشتن پوشش محدود كننده؛ و دیگر قوانین تبعیض‌آمیزی که به گسترش خشونت علیه زنان از خانه تا خیابان و محیط کار انجامیده بخشی از خشونت سیستماتیكی است كه زنان در این سال‌ها متحمل شده‌اند. بدیهی است زنان بسته به خاستگاه طبقاتی، قومی/ملی و دینی خود سهم متفاوتی از این خشونت متحمل شده‌اند

چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲

جنبشی برای بازپس‌گیری «زندگی»

روناک رستم‌پور

شاید مهم‌ترین و حیاتی‌ترین کاری که بتوان انجام داد، حفظ نبض خیابان و تب‌وتاب و حیات آن است. اما چگونه؟ چگونه می‌توان از این خیابان آبستن محافظت کرد؟ چگونه می‌توان آن را به حال خود رها نکرد؟ اگرچه به بهانه‌ی یک رویداد خروشان شد، چگونه می‌توان این رویداد را به یک فرایند مداوم‌ تبدیل کرد و مسیر این سیل خروشان را هموار کرد؟ برای تکثیر قدرت، برای تکثیر صدا، برای محافظت، برای تداوم، برای بقا، برای تولد دوباره و برای پا گرفتنِ بیش از پیش آن، چه باید کرد؟

سه-شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲

شعار و نیروی شلاق‌وارِ آن

شعارها چه‌گونه محتوای دگرگونی‌ها را پیشاپیش لو می‌دهند؟

سعیده کشاورزی

شعار، ساحت نبرد روایت‌هاست و تعلقاتِ زبانیِ ما، روایتِ محبوب‌ ما را لو می‌دهند. آن راوی زن، بر دیوار نوشت: ««قانون‌تان را از بدن من دور نگه‌دارید!» و من که زنی‌ دیگرم اضافه می‌کنم: «و فحش‌هایتان را نیز» و لابد راویان زن دیگری هم هستند که به این فهرست اضافه‌کنند و بگویند: «و دین‌هایتان»، «و نگاه‌هایتان»، «و خشونت‌هایتان»، «و فانتزی‌ها» و «سیاست‌ها» و «قدرت‌خواهی‌‌ها» و «سلطه‌جویی‌ها»یتان را نیز.

جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۱ نوامبر ۲۰۲۲

زنان در قاب خیابان

نزهت بادی

وقتی تصاویر ثبت‌شده از آن‌ها را می‌بینیم، با غلبه‌ی تن زن بر محیط مواجه‌ایم که موفق شده موانع پیرامونش را پس بزند و فضا را برای خود باز کند. زنان دیگر در حاشیه‌ی تصویر یا خارج از قاب نیستند بلکه در مرکز قاب و نقطه‌ی طلاییِ ترکیب‌بندی قرار دارند و همه‌ی خطوط و نیروهای موجود در محیط اطراف را بر بدن خود متمرکز می‌کنند و نگاه‌ها را به سمت خود می‌کشانند.

جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۱ نوامبر ۲۰۲۲

در ستایش زندگی

عاطفه رنگریز

باز آن‌چه که غافلگیرمان می‌کند ستایش زندگی است، دیگر به صرف زنده ماندن اجباری و دست‌وپا زدن برای یک لقمه نان، بردگی، ایفای نقش‌های تحمیلی قانع نیستیم، دیگر با کلمه‌ی «اتحاد» گول نمی‌خوریم که پدر تاجدار را جایگزین این یکی کنند. در برابر «الان وقتش نیست» می‌ایستیم و از هر امکانی استفاده می‌کنیم برای گشودن امکان‌ها و جهان نو. الان وقت تکینه‌گی‌ها، پس‌گرفتن بدن و لبخندهای‌مان است. وقت تعیین سرنوشت به دست خودمان با عزمی راسخ، قهر و خشونت برای آفریدن زندگی‌ای که به قهر و خشونت مرگبار پایان دهد که قرن‌هاست از طریق بهره‌کشی و ستم انسان بر انسان تحمیل می‌شود. باید خود را وقف این موقعیت انقلابی کنیم تا آزادی سر برسد.

جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۱ نوامبر ۲۰۲۲

جریان مسجد مکی
و جنبش «زن، زندگی، آزادی»
می‌پرسید: «زنان کجا هستند؟»

دسگوھاران

ما بر این باور هستیم که جریان مکی با جنبش «زن، زندگی، آزادی» تعارضی بنیادین دارد. اما متاسفانه تمام نیروهای ارتجاعی داخل، تریبون‌های مجازی محلی و شبکه‌های خارج‌نشینِ به ظاهر تحول‌خواه در صف این جریان ایستاده‌اند و صدای زنان و آزادیخواهان را بازتاب نمی دهند. در حالی‌که هرگونه اعتراضی به وضع موجود را نمی‌توان در نسبت با «زن، زندگی، آزادی» تفسیر کرد، گویا جریان اپوزیسیون مرکزگرا در مورد سیستان و بلوچستان علاقه‌ای به شنیدن صداهای مستقل دیگر را ندارد، صداهایی که برای بقای خود در این سال‌ها بسیار جنگیده‌اند. این جریان‌های رسانه‌ای خواسته یا ناخواسته در حال حذف و به محاق بردن مبارزات مدنی زنان و مردان بلوچ برای آزادی و برابری هستند.. در آینده بیشتر درباره این موضوعات خواهیم نوشت.

جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۱ نوامبر ۲۰۲۲

نگذاریم انقلاب مان به بیراهه رود

نویسنده: یک فعال حقوق زنان از زاهدان

در مورد شعار «زن، زندگی،آزادی» و بی‌نیازی این شعار به ادامه یا تغییر آن، مطالب بسیار ارزنده‌ای نگاشته شده. ولی لازم می‌دانم تاکید کنم که با توجه به مردسالاری مضاعف در این نقطه از سرزمین‌مان که به دلیل پیچیدگی مسائل قومیتی، بی‌عدالتی‌های اقتصادی، فرهنگی و آموزشی و... تا مغز استخوان زندگی رسوخ کرده است، الزام شعار «زن، زندگی، آزادی» بیشتر احساس می‌شود. کما اینکه بسیاری از زنان بلوچ با نوشته‌ها و فیلم‌های ارسالی خود درخواست برابری جنسیتی و شکسته شدن حصارهای مردسالاری را با صدای رسا اعلام کرده‌اند.

چهارشنبه ۴ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲

هویت مثله شده و ماتریس استعمار

از فروش و اسارت زنان کورد قوچان تا مرگ ژینای کورد

فردوس حاتمی طاهر

«من غریبم» ژینا به معنای پذیرش هویت تحمیل شده در اجتماع و فرودستی ناشی از آن است و در آن جایی برای تخلیه و خروج از این جایگاه هویتی وجود ندارد، چرا که هرگونه خروج به معنای استمرار سلطه و انقیاد است. در نهایت «من غریبم» رهایی زنان کورد را همچون ضرورتی درخود، نه همچون ضرورتی الحاق شده به رهاییِ دیگر زنان یا مردان غیرکورد و کورد نشان می‌دهد، چراکه در جنبشِ رهایی ملی و جنبش فمینیستی که زنان کورد چشمِ امید به آنها بسته‌اند همواره رهاییِ زنان و مردان فرادست مهم‌تر و مقدم بر رهایی زنان کورد بوده است.

دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۲۴ اکتبر ۲۰۲۲

فراخوان فعالان حقوق زنانبرای پاسداشت چهلم ژینا (مهسا) امینی

چهارشنبه چهار آبان ساعت پنج تهران، خیابان شریعتی از پیچ شمران تا میدان تجریش یا هر محله و خیابانی که هستیم.

روز چهار‌شنبه به مناسبت چهلمین روز قتل ژینا و اعتراضات سراسری به احترام خون‌های ریخته‌شده و عزیزان دربندمان همچون ۴۰ روز گذشته و علیه هرگونه دیکتاتوری اعم از شیخ و شاه و برای همه خواسته‌های مان بدون هیچ اولویت‌بندی، برای رهایی زنان از مردسالاری؛ برای رهایی کارگران، معلمان، پرستاران و … از بهره‌کشی طبقاتی، برای رهایی دانش آموزان و دانش‌جویان از استبداد آموزشی، برای رهایی ملت‌های تحت ستم از این نظام مرکزگرا، و برای تعیین سرنوشت خودمان به دست خودمان؛ برای برابری، عدالت و برای «زن، زندگی، آزادی» خیابان ها را فتح می‌کنیم.

شنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲

دختران بی باک، ولائی های هتاک

یاشار جاوید

اکنون که زنان و دختران شجاع سرزمین بلازده ایران، دوشادوش مردان و پیشاپیش آنها، خیابان‌ها را تسخیر کرده اند، ادامه ی منطقی بیش از چهار دهه مقاومت درخشان و ستودنی شان در مقابل هیولای استبداد فقاهتی است. نظام تاریک اندیش نابهنگامی که در تمام چهل سال گذشته مانع نقش آفرینی زنان شجاع کشورمان شده و برای کنترل آنها بیست و دو نهاد و سازمان ساخته و میلیاردها تومان بودجه اختصاص داده است. قتل فجیع مهسا، دختر مظلوم ملت ایران، در واقع آن قطره ای بود که پتانسیل انباشته شدۀ مردم جان به لب رسیده را سرریز کرد و به خیابان ها فرستاد تا اعتراض خود را به فقر، فلاکت، تبعیض و بی حقی فریاد کنند و ستون خیمه نظام را نشانه روند.

شنبه ۹ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۰۱ اکتبر ۲۰۲۲

نه به حجاب/کشف حجاب اجباری

فرزانه راجی

«حق اختیار بر بدن» که یکی از مطالبات دیرینه‌ی زنان و ایضا مردان دنیا و از جمله زنان و مردان ایران است به معنای خودمختاری و استقلال برای نوع پوشش، روش زندگی و... است. این حق بدیهی و ابتدایی انسان‌هاست و هیچ سنخیتی با «کشف اجباری حجاب» و تحمیل کلاه فرنگی به مردان و .... آن‌چنان که رضاشاه انجام داد و تحمیل «حجاب اجباری» و سلب حقوق اجتماعی و مدنی از زنان و مردان، آن‌گونه که حکومت اسلامی برقرار کرده است ندارد

جمعه ۸ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۲

به‌نام زن، زندگی و آزادی

دیوارها دستان ما را جدا می‌کند اما قلبمان را هرگز

از بند زنان زندان عادل‌آباد شیراز

لیلا حسین‌زاده

به‌عنوان قطره‌ای کوچک از دریای مردم جان به ستوه آمده و به‌عنوان معترضی که در یک دهه گذشته با چشمان یک پژوهشگر نیز به قیام‌ها و اعتراضات مردم ایران نگریسته‌ام، در همدلی و همراهی با قیام مردم، ذکر چند نکته را اساسی می‌دانم. با این تأکید که بی‌شک قیام جاری تا همین لحظه به لحاظ وسعت جغرافیایی، تکثر اقشار مشارکت‌کننده، بروز گسترده چهره آزاد زنانه، به‌کارگیری گسترده‌تر حق دفاع مشروع، همراهی سایبری و تکنولوژیک با معترضان، حکایت بین‌المللی و همراهی چهره‌ها، گسستی قاطع‌تر از دی ۹۶، آبان ۹۸ و قیام تشنگان در تاریخ معاصر ایران ایجاد کرده است. امید که این نکات به کاری آید.

يكشنبه ۳ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۲

«بدن»ی که می‌شویم

نرگس ایمانی

همچنین، تجربه‌ای از این دست، بداهت روایت‌های غالب از بدن ــ خاصه بدن زنانه ــ به‌مثابه‌ی یک بدن «بدهکار»، که باید از طریق فرزندآوری، باروری اقتصادی و …، دِین‌اش به سیستم را بی‌کم‌وکاست بپردازد، به چالش می‌کشد و سیمای اخلاقیاتی ــ و نه اخلاقی ــ چنین تصویری را مخدوش می‌کند. همین خدشه‌افکنی به همراه تجربه‌ی شادمانی بدن می‌تواند نوید‌بخش آن باشد که چنین مطالباتی بیش از پیش در عرصه‌های دیگری همچون محیط‌های کاری، دانشگاه‌ها، مدرسه‌ها، خانواده‌ها و … نیز بیش از پیش طرح و طلب شوند و امکان‌های جدیدی را برای دیگرگونه‌ـ‌بودنِ بدن‌ها به ارمغان آورند.

شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲

زن، زندگی، آزادی
دستاوردها و چشم‌اندازها

اگر در جریان تکوین و تداوم جنبش‌های مقطعی مردم ایران ایده‌ی برنامه‌ی اجتماعی برای دگرگونی کل مناسبات حاکم در میان نیروهای شرکت‌کننده اشاعه یابد، اگر عناصر طرفدار دگرگونی انقلابی سوسیالیستی به درک عمیق رابطه مسائل دمکراتیک و سوسیالیستی انقلاب ایران برسند و یکی را به نفع دیگری کنار نگذارند و در فرایندی خستگی‌ناپذیر بر اهمیت برنامه‌ی اجتماعی تاکید کنند، اگر درک نیروهای مترقی از «دموکراسی» محدود به تجربه‌های دموکراسی پارلمانی اروپایی نماند و شکل‌های امکان‌پذیرِ دموکراسی مستقیم و رادیکال در حیطه‌های سیاسی و اقتصادی را دربر بگیرد این امکان شاید پدید آید که در جریان سازماندهی از درون جنبش مردم ایران مبارزه برای دگرگونی رادیکال کل مناسبات اجتماعی نقش برجسته‌ای ایفا کند.

شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ برابر با ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲

خیزش علیه همه‌ی تبعیض‌ها

لاله عرب

گفتمانی که در کشورهای غربی راجع به تظاهرات امروز در ایران در جریان است در حال بازتولید تقابل‌های نخ‌نمای «غرب متمدن» و «شرق وحشی» هستند و تصور می‌کنند خواست زنان در ایران آن آزادی صوری است که در جهان «متمدن» غرب به زنان اعطا شده است. چپ در ایران موظف است که ورای مسئله‌ی شرق و غرب، به نقد نظم جهانی‌ سرمایه‌داری بپردازد که با کالایی‌سازی بدن زنان، چه در شکل محجبه آن و چه در شکل برهنه‌ترآن، بدن زنان را به مثابه ابژه‌ای در خدمت بازتولید ایدئولوژی و اقتصاد سیاسی مسط خود به کار گرفته است.

پنجشنبه ۳۱ شهريور ۱۴۰۱ برابر با ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۲

«ویژگی‌های خاص! جنبش به میدان آمده در ایران»

شمی صلواتی

جنبشی که شعار «زن، زندگی، آزادی» را به معنایی رهائی از ستم و نابرابریها، برای جهل زدائی. و کوتاه کردن دست مذهب از جامعه و زندگی خصوصی مردم، تبدیل به شعار عمومی در ایران کرده‌ است….» جنبشی که در آن فرد پرستان و مرتجعین نقشی نداشتند- جنبشی متفاوت و پیشرو که با یک رهبری خاص و جمعی توانست نه تنها جمهوری اسلامی را به چالش بکشد بلکه تصویری از یک جنبش انسانی و برابری طلبانه را به جهانیان عرضه‌ کند …. با این باور که انقلاب این بار در ایران زنانه است و زنان رهبری این انقلاب را عهده دارند…

پنجشنبه ۳۱ شهريور ۱۴۰۱ برابر با ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۲

بیانیه سازمان «بلوچستان ء جنینانی برمش» (صدای زنان بلوچستان)
در محکومیت قتل مهسا امینی

پژواک صدای زنان بلوچستان در محکومیت قتل مهسا باشیم

در فرهنگ مردسالار جامعه‌ بلوچستان، بخش مرتجع جامعه از قوانین تبعیض‌گرایانه‌ و مردسالارانه حکومت جمهوری اسلامی ایران برای به حاشیه راندن زنان در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به نفع خود بهره می برند. متأسفانه ستم‌های رنگارنگ در جامعه‌ مردسالار بلوچستان، آنچنان لایه‌هایی از تبعیض علیه زنان را شکل داده است که نابرابری جنسیتی برای بسیاری از آنان امری طبیعی و موجّه بنظر می آید . اما علیرغم همه‌ی این ستم‌ها، فراوانند زنان بلوچی که با سخت کوشی در عرصه‌های مختلف اجتماعی و اشتغال، توانایی‌های خود را به اثبات رسانده اند

چهارشنبه ۳۰ شهريور ۱۴۰۱ برابر با ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲

زن، زندگی، آزادی

شعاری ناظر بر ساحت رهایی‌بخش جنبش زنان

شیرین کریمی

«اتحاد» مهم‌ترین کنشی است که امروز «مردم» در خیابان اجرا می‌کنند. «مردم» با حضورشان، با شعارها و آوازهایشان علیه نسیان عمل می‌کنند و نام‌ها را فراموش نکرده‌اند، ژینا (مهسا) امینی، سحر خدایاری، رومینا اشرفی و ندا آقاسلطان «نمی‌میرند، نماد می‌شوند»، اسم رمز می‌شوند. اتحاد در جنبش روایت‌گری هم دیده می‌شود، روایت‌گری به شیوه‌های مختلف گسترش یافته است لتحاد در تشخیص و اجرای «خشمِ به‌جا» دیده می‌شود. اینک راهی برای اندیشیدن در اتحاد ساخته شده است، اندیشیدن متحدانه توأم با حرمت‌نهادن، توجه‌کردن و حساسیت آگاهانه نسبت به کثرت و تنوع مردم. اکنون بسیاری از مردم، تردیدهایشان را درباره‌ی ساحت رهایی‌بخش جنبش زنان کنار گذاشته‌اند و در خیابان با گام‌های مصمم‌تری همراهِ زنان معترض راه می‌روند و فریاد می‌زنند: «زن، زندگی، آزادی». با این نوع اجرای «حاکمیت مردمی» بنیان استوارتری برای ایجاد شکل دموکراتیک حکمرانی ساخته می‌شود. این شعار نشان می‌دهد که اکنون مردم به اهمیت ساحت رهایی‌بخشی جنبش زنان پی برده‌اند و در کنار زنان ایستاده‌اند.

دوشنبه ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ برابر با ۲۲ اگوست ۲۰۲۲

نامه شانزده زن زندانی سیاسی از زندان اوین
و اظهار نگرانی از شرایط مبهم حاکم بر زندان ها

نگرانی نسبت به حفظ جان
و سلامت زندانیان زن

در موارد اخیر نیز دو نفر از افراد مبتلا (عسل محمدی و ثمین احسانی) تمام شب را در اتاقی که فاقد امکانات بوده و بیشتر به یک سلول شباهت دارد نگهداری شده‌اند در حالیکه تمام مدت در به روی آنها قفل بوده و ‌بیماران با وجود ضعف شدید حتی قادر به رساندن خود به شیر آب هم نبوده‌اند. زندانبانان حتی یکبار در طول شب به آنان سر نزده‌اند و‌در پاسخ به اعتراض بیماران گفته‌اند مگر ما پرستاریم!