سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر)

سه-شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۹ ژانويه ۲۰۱۸

تمام جوانی من در زندان های شاه گذشته است . با اینهمه، در من نه حس نفرتی نسبت به او هست و نه حس انتقام جوئی نسبت به سلطنت. نمی خواهم سلطنت شاه را با جهنمی که «امام راحل » بوجود آورده است مقایسه کنم. زیرا قابل مقایسه نیستند. در برابر رژیم حاکم، گذشته رنگ باخته است . شاید در شعار «رضا شاه، روحت شاد»، بطور ضمنی حس تحقیر حکومت اسلامی تهفته است. ولی قراموش نباید کرد که پایه های حکومت این طاعون سیاهی که کشور ما را به نابودی و تباهی کشانده است، در همان دوره ریخته شد. جای هر مخالف و اندیشمند رژیم زندان بود و مرگ. دهان فرخی یزدی را با سوزن دوختند و ارانی را با آمپول هوا در زندان کشتند. تنها مذهب و مسجد آزاد بود و از یاری سلطنت بهره مند. آخوند و مسجد را نه سم آزادی، بلکه پادزهری در برابر چپ و لیبرال میدانستند و دیگران باید روانه زندان می شدند

سه-شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۹ ژانويه ۲۰۱۸

شماره یک

شعارهای اعتراضی مردم ایران،
نشان واگویایی جنبشی زنده و پویا است!

امیرجواهری لنگرودی

ای خموشان ترکِ خاموشي کنيم
با سياووشان، سياووشي کنيم
سازها را پرده هايی نو زنيم
کُهنه را وقفِ فراموشي کنيم
اوج ها موجِ صداها مي شوند
نعره ها را مرگِ خاموشي کنيم
پَردۀ جامه دراني خوشتراست
با قدح نوشان نوا نوشي کنيم
قطره ها پيوسته، دريا مي شوند
با تنِ دريا، همآغوشي کنيم
در خيابان، لاله ها گُل مي دهند
کوچه ها را غرقِ خود جوشي کنيم
وقتِ آن آمد که چاووشي کنيم
با ســياووشان، ســياووشي کنيم
سیاووش میرزاده

يكشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۷ ژانويه ۲۰۱۸

دلالان دانشگاهی و قلم‌فروشان امنیتی

بازگویی برخی نکات درباره‌ی اقتصادسیاسی روزنامه‌ی فرهیختگان و دانشگاه آزاد

آنچه مرا به نوشتن این یادداشت برانگیخت، مقالات کثیرالانتشاری است که طی هفته‌ی گذشته علیه شوراها و فعالان صنفی دانشجویی منتشر شد. روزنامه‌ی فرهیختگان (وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی) در این بین آتش‌بیار معرکه بود و با بی‌شرمی مثال‌زدنی، در سرمقاله‌های صفحه‌ی نخست خویش، انواع و اقسام تهمت‌ها و اتهامات را نثار فعالان صنفی دانشجویی کرد.«فرهیختگان» به فعالان صنفی دانشجویی اتهام می‌زند که سعی در سازماندهی آشوب داشته‌اند. البته این قلم‌فروشان برای اثبات اتهامات واهی، دست به سندسازی و جعل تاریخ نیز می‌زنند تا در نهایت این را به اثبات برسانند که فعالان صنفی، عده‌ی معدودی «آشوب‌طلب»، «انحصارطلب» و «ضدآزادی‌خواه» هستند.

يكشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۷ ژانويه ۲۰۱۸

ما چه انتظاری از شما داریم؟

نویسنده‌: «کمیته‌ی کاری انترناسیونالیسم»

در این سخنان کوتاه نمی‌توانیم به شما گزارشی از وضعیت ایران و اعتراضات خیابانی سراسری مردم ایران بدهیم، چون این کار نیازمند تحلیل مفصلی است که هم از حوصله‌ی شما خارج است و هم از وقت و امکانات این تجمع کوچک و محدود. وانگهی، آنچه در چارچوب این تجمع در این‌باره می‌توان گفت پیش‌تر در تصویر کلی و فشرده‌ای که در متن «فراخوان» از وضعیت ایران و اعتراضات خیابانی اخیر ترسیم کرده‌ایم، بیان شده است. درعوض، اکنون می‌خواهیم با شما بیشتر درباره‌ی خود شما و درباره‌ی معنای راستین «همبستگی» (Solidarity) سخن بگوییم: اینکه مردم جامعه‌ی آلمان در چه موقعیتی نسبت به تحولات کشورهایی نظیر ایران قرار دارند؟ و بر این‌مبنا، در همبستگی با اعتراضات خیابانی مردم ایران چه می‌توانند بکنند؟

شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۶ ژانويه ۲۰۱۸

شکستِ سکوت

کمال خسروی

«خودداری» نسبی رژیم از سرکوب گسترده و شدید در دو روزه‌ی نخست جنبش، که با خوشبینی به ناتوانی یا سراسیمگی رژیم تعبیر شد، آرزو را جایگزین واقعیت می‌کرد. بی‌تردید توان ساختاری و ایدئولوژیک دستگاه های سرکوب رژیم به‌مراتب بزرگتر از این هاست و رژیم از بکاربستنش، آنجا که موجودیتش به‌طور واقعی به‌خطر افتد، کوچکترین ابایی ندارد. این شیوه‌ی سرکوب می‌تواند جمع‌های کوچک تظاهرکنندگان را پراکنده کند، می‌تواند به تحصن‌ها و اجتماعات پایان دهد، می‌تواند به دستگیری‌های وسیع دست بزند، می‌تواند حتی جمعی را به گلوله و رگبار ببندد، اما آیا می‌تواند در برابر اعتصابات کوچک و بزرگ منطقه‌ای و سراسری هم کارا باشد؟

شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۶ ژانويه ۲۰۱۸

فعالان صنفی را نشانه گرفته اند

نگذارید دست درازی به ساحت دانشگاه آن هم در این ابعاد عادی شود!

از موجودیت دانشگاه و دانشجو و مطالبه گری و استقلال دانشگاه دفاع کنیم!

امیرحسین سعادت دبیر کل سابق شورای صنفی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی

تعداد دستگیری ها بیش از این تعداد است و بسیاری دیگر را به تعهدها و تماس ها با خانواده ها کشانده اند، اما مرادم از آوردن این اسامی به عنوان مثال یک نکته بود : هیچ یک از این افراد در خیابان ها و در جریان اعتراضات دستگیر نشده اند . شاید به دنبال مقصر سازی و حذف منتقدان سیاست گذاری های دولت ها به واسطه فرصت پیش آمده هستند . شاید بخواهند مقصر اصلی که همه می شناسیم ، از فقر و فلاکت و رکود و گرانی گرفته تا تمامی آسیب های اجتماعی معلول سیاستگذاری ها را در حاشیه قرار دهند و افراد را به عنوان علت جا بزنند ..

جمعه ۱۵ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۵ ژانويه ۲۰۱۸

رنجنامه پدر یک دانشجوی زندانی

محمد آقازاده از دستگیری پسرش سهیل می گوید

ما بخشی از راه این کشور بحران زده ایم ، بغض ما را که در بیاورید ، گریه ما را که ببینید ، خدا می دانم او هیچ نکرده است ، او مو به موهایش را با من در میان می گذاشت ، نام تمام دوستانش را می دانم ، فیلم هایی که می بیند ، کتابهایی که می بینید ، سالها محرومیت و نداری را تحمل کردم ، نه خارج رفتم و نه در ایران جز زبان به خیرخواهی باز نکردم ، می ترسم از آینده کشور ، کشوری که نخبگان در عسرت اند و غارتگران در امنیت ، جای پسرم در زندان نیست ، جای هیچ دانشجویی در زندان نیست ، خدایا تو به من صبوری بده ، چرا ... من از این لحظه تا آمدن پسرم نه آب و نه غذا ، بگذار آب بروم ، ذره ذره آب بشوم ، چقدر مردن برایم آسانتر است . سی سال در اصلاح کشور کوشیدم ، از «کیهان» و «ایران» اخراج شدم ، ساده زیستم و تاب آوردم ... اسم اعتصاب غذا را نمی آورم

پنجشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۴ ژانويه ۲۰۱۸

بهانه های واهی را از اراذل طرفدار سرکوب بگیریم

اکبر معصوم بیگی

در جنبش اخیر نان و آزادی هم خواست مردم هم از روز نخست روشن بود و هر اتفاقی هم که برای این جنبش بیفتد چون درفش حق خواهی مردم به جان آمده به زندگی جلیل و شکوهمند خود ادامه خواهد داد : دیگر فقر نمی خواهیم، خفقان بس است، نه به حاکمیت بلامنازع دینی، نه به بیکاری، نه به بی سرپناهی و بی تکیه گاهی، نه به چپاول دسترنج مردم زحمتکش و ثروت اجتماعی به دست یک مشت غارتگر، نه به نابرابری، نه به تبعیضی که فقط با افریقای جنوبی در دوران آپاراتاید قابل مقایسه است، در یک کلام : نه به ستم و آزادی ستیزی و آری به آزادی و نان و رفاه و شادی.

پنجشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۶ برابر با ۰۴ ژانويه ۲۰۱۸

اعتراض های اخیر
و پریشانی هویت های دروغین

عزیز قاسم زاده

استمرار طلبان اوج دو رنگی منفعت طلبانه ی خود را درست زمانی به نمایش می گذارند که نمی توانند درک کنند که خیل عظیم لشکر بیکاران، بیماران، گرسنگان، تهیدستان و جان به لب آمدگان در لحظه ای کاسه ی صبرشان لبریز می شود و دیگر هراسی برای از دست دادن نداشته هایشان ندارند و حاضر می شوند شرفشان را در دستان تهی خویش علم غیرت کنند و بر بی عدالتی ها بشورند. درک این مهم برای استمرار طلبانی که نه غم نان دارند و نه اشتغال خود و فرزندان و بستگان، امری بسیار دشوار است.